Η όμορφη πλευρά της πολιτικής
Γράφει ο Σπαρτιάτης
Τετάρτη 04/12/2019. Με μια λαμπρή τελετή, παρουσία μεταξύ άλλων του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρυ Πάιατ, του Υπουργού Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη, του Υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση και άλλων προσωπικοτήτων από το χώρο της πολιτικής, εγκαινιάστηκε μια νέα εποχή για τα ναυπηγεία Σύρου. Μετά από μεγάλο διάστημα αδράνειας, που η λειτουργία των ναυπηγείων είχε παύσει, δεν αναλαμβάνονταν νέες εργασίες και οι εργαζόμενοι είχαν τεράστιες αξιώσεις για δεδουλευμένα έναντι της επιχείρησης, η μεταβίβαση των ναυπηγείων στο νέο, Έλληνο-Αμερικανό επενδυτή κυριολεκτικά φαίνεται να σημαίνει την νεκρανάστασή τους. Τα δεδουλευμένα των εργαζομένων καταβλήθηκαν, οι εγκαταστάσεις τέθηκαν ξανά σε λειτουργία, εκτελούνται ήδη παραγγελίες επισκευών και αναλαμβάνονται νέες.
Όπως είπε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο Άδωνις Γεωργιάδης, «Ήμουν υπουργός Ναυτιλίας την περίοδο 2011-2012. Τότε είχα επισκεφτεί τη Σύρο και το ναυπηγείο Σύρου ήταν σε μια πλήρη παρακμή. Το μόνο για το οποίο συζητάγαμε είναι αν θα βρίσκαμε καμία δουλειά από το Πολεμικό Ναυτικό, αν θα μπορούσαμε να περάσουμε καμιά τροπολογία στη Βουλή για να μην προχωρήσουμε σε κατασχέσεις, πως θα παρέμβουμε στη Δ.Ε.Η. για να μην κοπεί το ρεύμα. Αυτή ήταν η εικόνα του ναυπηγείου τότε. Ερχόμαστε σήμερα σε ένα ναυπηγείο που έχει έξι πλοία που φτιάχνονται ταυτόχρονα, που έχει 70 πλοία που περιμένουν να μπουν να πιάσουν σειρά. Συνέβη και το εξής αμίμητο το οποίο είναι πρωτοφανές, εγώ το λέω τώρα και όχι μόνο ως υπουργός αλλά αν θέλετε και ως επιχειρηματίας. Ήρθε στο γραφείο μου εφοπλιστής, ο οποίος μου ζήτησε ως ρουσφέτι-δεν κάνουμε ρουσφέτια ως γνωστόν, νόμιζε ότι κάνουμε-, να παρέμβω στον κύριο Ξενοκώστα να προηγηθεί το πλοίο του στη σειρά της ράδας, στη Σύρο, γιατί βιαζόταν. Αυτό δείχνει την καλή δουλειά που κάνετε».
Δεν ήταν εύκολη υπόθεση η διάσωση των ναυπηγείων. Ήταν μια προσπάθεια που ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση και χρειάστηκε χρόνια να ολοκληρωθεί. Η εξυγίανση της επιχείρησης, η εξεύρεση επενδυτή, η μεταβίβαση της, η εξόφληση των υποχρεώσεών της και η ανάκτηση των δυνατοτήτων της σε τεχνικό επίπεδο απαιτούσαν την υπερπήδηση σειράς εμποδίων (διοικητικών, οικονομικών, γραφειοκρατικών κοκ) που έχουν καταφέρει να καταδικάσουν σε αποτυχία πολλές αντίστοιχες απόπειρες. Χάρη στη συνεισφορά ωστόσο των αρμοδίων υπουργών, του επενδυτή και λοιπών εμπλεκομένων παραγόντων τα ναυπηγεία Σύρου δεν προστέθηκαν απλά στον κατάλογο των επιχειρήσεων που έκλεισαν, αλλά η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία.
Η ενεργός εμπλοκή στα πολιτικά δρώμενα από το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έχει ταυτιστεί με μια αρνητική εικόνα. Η πολιτική έχει συνδεθεί στη συνείδηση των ανθρώπων με μια συνεχή διαπάλη, έναν διαρκή ανταγωνισμό για την εξουσία, για τα οφίτσια, που τελικά φαίνεται να μην έχει κανένα καλό αποτέλεσμα για τον απλό πολίτη. Οι πολιτικοί φαίνονται σαν ένα σύνολο ανθρώπων που παλεύουν μεταξύ τους για να ρίξουν ο ένας τον άλλο και ενδιαφέρονται μόνο για αυτό. Ίντριγκες, πισώπλατα μαχαιρώματα, καβγάδες, αλληλοκατηγορίες, δικαιολογίες και επίρριψη ευθυνών. Αυτή είναι η βασική εικόνα που φαίνεται να έχει ο κόσμος ως προς την ενασχόληση με τα κοινά. Ένας απομονωμένος κόσμος, οι εξελιξεις στον οποίο μόνο αρνητικά μπορούν να επηρεάσουν το μέσο πολίτη.
Κι όμως, δεν είναι μόνο έτσι. Ίσως η εντύπωση αυτή να είναι δικαιολογημένη για μεγάλο μέρος του κόσμου. Αυτά βλέπουν, αυτά πιστεύουν. Ιστορίες όμως όπως είναι τα ναυπηγεία Σύρου αποδεικνύουν ότι υπάρχει και η αντίθετη οπτική. Υπάρχουν και περιπτώσεις που οι πολιτικοί κάνουν τη δουλειά που έχουν εκλεγεί, προσφέρουν όφελος στην κοινωνία και τους πολίτες. Υπάρχει δυνατότητα οι πολίτες να ωφελούνται από την πολιτική δραστηριότητα.
Οι πολιτικοί που ενεπλάκησαν με την υπόθεση των ναυπηγείων δεν ασχολήθηκαν απλά με ακόμα μια επιχείρηση. Συνεισέφεραν στη διάσωση θέσεων εργασίας και στη δημιουργία νέων, βοήθησαν να καταβληθούν στους ήδη εργαζομένους δεδουλευμένες αποδοχές πολλών μηνών, αποτρέποντας την οικονομική καταστροφή τόσων οικογενειών. Απέτρεψαν την εξαφάνιση μιας επιχείρησης σε έναν κρίσιμο για την οικονομία τομέα, όπως είναι η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία και ο ευρύτερος χώρος της ναυτιλίας. Και, αν αληθεύουν όσα ακούγονται μετά τη διάσωση των ναυπηγείων, ίσως οι πολιτικοί αυτοί είχαν την ευκαιρία να κάνουν την αρχή σε μια ευρύτερη συνεργασία στο χώρο της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, με μια ισχυρή αμερικανική εταιρεία, ενισχύοντας παράλληλα τις σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ.
Εν ολίγοις, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Γιάννης Βρούτσης και οι λοιποί συναρμόδιοι υπουργοί και υφυπουργοί που ενεπλάκησαν στη διάσωση των ναυπηγείων είχαν την ευκαιρία, πράγμα σπάνιο στην πολιτική, να δουν τα άμεσα και απτά αποτελέσματα των ενεργειών τους. Είδαν τους εργαζόμενους να πληρώνονται και μια επιχείρηση να λειτουργεί ξανά. Μαζί με αυτούς και οι πολίτες. Οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων, οι οικογένειές τους, αλλά και η ευρύτερη κοινωνία της Σύρου που ευελπιστεί να κερδίσει από την αυξημένη κίνηση στα ναυπηγεία.
Σίγουρα υπάρχουν οι πολιτικοί που ανταποκρίνονται στην αρνητική εικόνα που περιέγραψα. Που ασχολούνται μόνο με το κυνήγι της εξουσίας και ουδόλως εργάζονται για την πρόοδο και την ανάπτυξη της κοινωνίας. Υπάρχουν βουλευτές που δεν ενδιαφέρονται για την εκπροσώπηση της περιφέρειας τους. Δεν ασχολούνται με τα προβλήματα της, τους απασχολεί μόνο η διατήρηση του προσωπικού τους στρατού για την επανεκλογή τους. Και όταν επιδιώκουν την προσωπική τους ανέλιξη το κάνουν με άλλα μέσα. Υπάρχουν υπουργοί που ουδόλως απασχολούνται με τη διοίκηση των υπουργείων τους και την υλοποίηση των εθνικών πολιτικών. Ενδιαφέρονται μόνο να φέρουν τον τίτλο.
Σίγουρα υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα, κι άλλα χειρότερα. Ενδεχομένως να αφορούν και την πλειοψηφία. Είναι άδικη όμως η άποψη ότι αφορά το σύνολο. Γιατί υπάρχει κι η άλλη όψη. Υπάρχουν κι οι πολιτικοί που αισθάνονται την ευθύνη και το βάρος της ιδιότητάς τους, και ανταποκρίνονται στην αποστολή που αναλαμβάνουν. Είτε αυτή είναι η ανάδειξη προβλημάτων είτε η επίλυση αυτών. Και υπάρχουν έμπρακτα παραδείγματα που το αποδεικνύουν. Τα ναυπηγεία Σύρου είναι μια μόνο περίπτωση.
Αυτή η πολιτική και αυτοί οι πολιτικοί χρειάζονται τη στήριξή μας. Είναι σημαντικό να επιλέγουμε και να ενισχύουμε τους ικανούς και παραγωγικούς. Αυτούς που έχουν μάθει στη ζωή τους να θέτουν στόχους και να φέρνουν τον κόσμο ανάποδα για να τους πετύχουν. Και κυρίως, αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική σαν μια προσωπική τους υπόθεση, ένα προσωπικό στοίχημα για να κερδηθεί, αλλά ως μια αποστολή προσφοράς στην πατρίδα και την κοινωνία.
Ξέρετε ποιοι δε θέλουν αυτούς τους πολιτικούς; Οι άλλοι πολιτικοί. Αυτοί που περιέγραψα και εντάσσονται στην αρνητική εικόνα που έχει σχηματίσει ο κόσμος. Αυτοί πρώτοι απ’ όλους δε θέλουν τους καλούς να τους χαλάνε την πιάτσα. Και τους πολεμάνε.
Εμείς όμως ποιους πολιτικούς θέλουμε; Θέλουμε μια πολιτική για την κοινωνία ή μια πολιτική για τους πολιτικούς;
Όποιος αμφιταλαντεύεται, ας ρωτήσει τους εργαζομένους στα ναυπηγεία Σύρου.