Η υπόσχεση του Κυριάκου

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Ανακοινώθηκαν τα ψηφοδέλτια της ΝΔ και φυσικά όπως σε κάθε σχετική περίπτωση υπήρξε και η σχετική μουρμούρα. Άλλοτε θεμιτή κι άλλοτε αδικαιολόγητη.

Άλλοτε στηριζόμενη στην απαίτηση για ανάδειξη ανθρώπων που τιμούν διαχρονικά τις παραταξιακές αξίες ή την αμφιβολία για τη συμβατότητα ορισμένων που βρέθηκαν σκληρά απέναντι στη διακυβέρνηση Σαμαρά.

Άλλοτε με καθαρά πρισωποκεντρικά κίνητρα κι ένα ατομικό αίσθημα αδικίας για την άσκοπη κεντρική εντολή ενεργοποίησης και την τελική επιλογή υποψηφίων με βάση άλλα, ασαφή κριτήρια ή με υποψία ηγετικής παρεοκρατίας και ειδικής εύνοιας.

Αυτά βέβαια θα κριθούν στην κάλπη και η ευθύνη τόσο για τη δυνατότητα να γίνουν αποδεκτές κάποιες υποψηφιότητες, πόσω μάλλον να εκλεγούν, είναι αποκλειστικά δική μας.

Κάτι άλλο όμως με απασχολεί. Ο Κυριάκος είχε δώσει μια υπόσχεση όταν εξελέγη. Ότι όσοι επιθυμούν να πολιτευτούν δεν πρόκειται να αξιοποιηθούν στην κρατική μηχανή της κυβέρνησης του. Μια πρόταση που δίχασε αλλά κατά τη γνώμη μου επρόκειτο για μια εξαιρετική παρέμβαση έγκαιρου ξεκαθαρίσματος του τοπίου.

Όσοι θεωρούν ότι διαθέτουν τον πολιτικό λόγο και το εκτόπισμα για να επιθυμούν τη συμμετοχή τους στο επόμενο κοινοβούλιο να ασχοληθούν επισταμένα με την εκπλήρωση αυτής τους της επιθυμούσε. Τα ψηφοδέλτια δεν θα έπρεπε να αποτελούν σκαλοπάτι εσωκομματικής αναγνωρισιμότητας ή προθάλαμο κυβερνητικής αξιοποίησης.

Ο Κυριάκος προχώρησε σε ένα σαφέστατα εκσυγχρονιστικό βήμα, ένα βήμα αξιοπιστίας με το οποίο θέλω να ελπίζω ότι θα συνεχίσει να πορεύεται και μετεκλογικά στερώντας από κάποιους πολιτικάντηδες το μερίδιο εξουσίας που ονειρεύονται.