Η Γέννηση στις Τέχνες

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Ένας απ’ τους φημισμένους πινάκες του Antonio Alegri του Corregio (1489-1534) είναι η “Άγια Νύκτα”

Ο ψηλός βοσκός μόλις οραματίστηκε ότι άνοιξαν οι ουρανοί όπου Άγγελοι ψάλουν το “Δόξα εν υψίστοις Θεώ”. Τους βλέπουμε να στροβιλίζονται χαρούμενα στα σύννεφα και να κοιτάζουν κάτω στη γη το μέρος που έφτασε, τρέχοντας ο βοσκός με το μακρύ ραβδί του. Στα σκοτεινά ερείπια του στάβλου βλέπει Το θαύμα. Τον Νεογέννητο Χριστό που ακτινοβολεί Φως ολόγυρα, φωτίζοντας το όμορφο πρόσωπο της Ευτυχισμένης Μητέρας. Ο Βοσκός σταματά και πάει να βγάλει το σκουφί του έτοιμος να γονατίσει και να προσκυνήσει. Υπάρχουν και δύο  νεαρές υπηρέτριες.

Η μια κοιτάζει έκθαμβη το Φως από τη φάτνη η άλλη στρέφει χαρούμενη το βλέμμα προς το βοσκό. Ο Ιωσήφ έξω στο σκοτάδι ασχολείται με το γαϊδούρι του.

Στην αρχή η διάταξη δίνει την  εντύπωση ότι είναι άτεχνη και τυχαία. Την παραφορτωμένη αριστερή πλευρά δεν φαίνεται να την εξισορροπεί μια ίδια αντίστοιχη στα δεξιά. Ισορροπεί μόνο με την έμφαση που δίνει το φως στην Παναγία και τον Χριστό. Ο Κορρέτζιο περισσότερο και από τον Τισιανό εκμεταλλεύτηκε το χρώμα και φως για να οδηγήσει το βλέμμα του θεατή. Ο Κορρέτζιο έδινε στο εκκλησίασμα τη ψευδαίσθηση πως ξαφνικά άνοιγε η σκεπή και πως έβλεπε τους ουρανούς σε όλη την εκθαμβωτική τους αίγλη.

(E.H GOMBRICH. χρονικό της τέχνης. Αθήνα 1998)