Η εξωτερική πολιτική απαιτεί εθνική συναίνεση και υπευθυνότητα

Γράφει η Ιωάννα Καλαντζάκου*, τ. Αντιπρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα τα ελληνοτουρκικά απαιτούν εθνική συναίνεση και υπευθυνότητα.  Απαιτούν την μέγιστη δυνατή συνεννόηση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, πράγμα που επιβάλλεται και θεσμικά με το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και τη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.

Πέραν της εθνικής συνεννόησης, οι χειρισμοί των εθνικών θεμάτων απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή, συνολική εκτίμηση του συσχετισμού δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο και φυσικά πλήρη γνώση του νομικού πλαισίου. Το παράδειγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι χαρακτηριστικό, καθώς οι σχέσεις με την Άγκυρα  δεν διέπονται μόνο από διμερείς συμβάσεις αλλά από το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο η τουρκική πλευρά εμπράκτως δεν σέβεται.

Είναι συνεπώς ανεπίτρεπτες, επιπόλαιες και επικίνδυνες για τον συμφέρον της χώρας μας δηλώσεις όπως εκείνες του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μοντέλο και για άλλες διαφορές» ή «ότι η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα συνεργασίας», η οποία παραπέμπει τόσο στην παλαιότερη αξίωση της Άγκυρας για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, όσο και στις δηλώσεις για ισοκατανομή των πόρων από τα κοιτάσματα της Κύπρου.

Εξίσου επιπόλαιες και εθνικά επιζήμιες είναι δηλώσεις, όπως εκείνες του υπουργού Εξωτερικών κ. Κατρούγκαλου ότι η Ελλάδα βλέπει θετικά τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου καθώς και ότι η «Τουρκία έχει δικαιώματα σε όλα τα θέματα που την αφορούν». Το ίδιο ισχύει με τη δήλωση Κοτζιά ότι στην Ανατολική Μεσόγειο δεν πρέπει να είμαστε «μονοφαγάδες», αλλά και με τις δηλώσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, κ.κ.  Καραγιαννίδη και Δουζίνα (κατά τη συνεδρίαση των υποεπιτροπών της διακοινοβουλευτικής συνόδου του ΝΑΤΟ στη Βουλή) ότι τα Ελληνοτουρκικά πρέπει να λυθούν «με έναν έντιμο συμβιβασμό όπως κάναμε και με τη Β. Μακεδονία».

Όσο για τη δήλωση του κ.Τσιρώνη ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, δεν υπήρξε μόνο αστόχαστη ενθάρρυνση των παράνομων τουρκικών θέσεων, αλλά και ενδεικτική απόλυτης άγνοιας για το θέμα.  Το Καστελόριζο αναφέρεται ως νησί του Αιγαίου στο α. 15 της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, όταν τα Δωδεκάνησα αναγνωρίστηκαν ιταλικό έδαφος, και στο άρθρο 14 της Συνθήκης των Παρισίων του 1947, όταν τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Η ίδια αναφορά γίνεται στον χάρτη του 1931 της Αγγλίας και των επτά υπουργείων αποικιών της Ιταλίας. Είναι απαράδεκτο να μιλά ένας πολιτικός για εθνικά θέματα, ενώ δεν έχει καμία αρμοδιότητα και, όπως αποδεικνύεται, καμία γνώση του ζητήματος.

Οι δηλώσεις αυτές στέλνουν μηνύματα μονομερών υποχωρήσεων από σταθερές θέσεις της Ελλάδος και ανοίγουν επικίνδυνες κερκόπορτες.  Δεν είναι μόνον ότι επηρεάζουν ζητήματα που αφορούν άμεσα την Κύπρο ενώ δεν έχει υπάρξει συνεννόηση με τη Λευκωσία, με την οποία η Αθήνα οφείλει να λειτουργεί συντονισμένα. Είναι και ότι, ενώ η Ελλάδα σέβεται το διεθνές δίκαιο και είναι πρόθυμη για ελληνοτουρκική συνεννόηση και συνεργασία στα πλαίσιά του, οι τοποθετήσεις αυτές δίνουν επιχειρήματα στην Τουρκία και ενθαρρύνουν τις παράνομες διεκδικήσεις της.

Δικαιολογείται λοιπόν απόλυτα η κριτική εκ μέρους της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση κινείται και στα ελληνοτουρκικά στη «γραμμή» της συμφωνίας των Πρεσπών, ότι δηλαδή συζητά απαράδεκτες παραχωρήσεις με ασύλληπτη για εθνικά ζητήματα προχειρότητα και επιπολαιότητα. Ενόψει αυτού, η δήλωση του κ.Μητσοτάκη ότι ο χειρισμός των ελληνοτουρκικών θεμάτων πρέπει να αφεθεί στην επόμενη κυβέρνηση υπήρξε εύστοχη και θεσμικά ορθή.  Οι κυβερνώντες έβλαψαν τη χώρα σε κάθε θέμα που χειρίστηκαν. Μικρό διάστημα τους μένει. Ας μην ασχοληθούν άλλο με τα ελληνοτουρκικά!..

Η κ. Ιωάννα Καλαντζάκου, ειναι Υποψήφια βουλευτής Ν.Δ – Βόρειος Τομέας , Β’ Αθηνών