«Η Δεξιά του Κυρίου»

Του Απόστολου Τσιμογιάννη, Υπτγου ε.α

Πριν από αρκετά χρόνια κάποιοι είχαν ενοχληθεί όταν ο Μακαριστός Χριστόδουλος απευθυνόμενος στον Κώστα Καραμανλή, είχε μιλήσει για την «δεξιά του Κυρίου», θέλοντας να δείξει τη χαρά του για την εκλογική νίκη της ΝΔ . Μια δήλωση αυθόρμητη .

Πώς αλλάζουν όμως οι καιροί… Από την Δεξιά του Κυρίου του μακαριστού Χριστόδουλου στις εκλογές του 2004, φτάσαμε σήμερα στην… αριστερά του Κυρίου, όπως επιβεβαιώνεται πλέον από τη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου. Βέβαια αυτή δεν αποκαλύπτεται αυθορμήτως, αναπτύσσεται υπογείως και παρουσιάζεται εντέχνως, σύμφωνα με τους συνωμοτικούς κανόνες της αριστεράς, όπου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Για άλλη μια φορά ο προκαθήμενος της Ελλαδικής εκκλησίας κάνει αβάντα στον πρωθυπουργό. Σε παλαιότερες δηλώσεις του ο Τσίπρας είχε πεί ότι το άναμμα του κεριού δεν τον εκφράζει. Σήμερα όμως ανάβει λαμπάδες στο μπόι του αρχιεπισκόπου.

Ας θυμηθούμε ότι τον περασμένο Ιανουάριο , μετά την ενημέρωση του πρωθυπουργού από τον υπουργό εξωτερικών για τις λεπτομέρειες της συνάντησης των διαπραγματευτών με τον Νίμιτς για το Σκοπιανό, αυτός αντί να ενημερώσει άμεσα τους πολιτικούς αρχηγούς, προτίμησε να ενημερώσει τον Αρχιεπίσκοπο!!!

Βεβαίως να μην ξεχνάμε τους χαμηλούς τόνους και την μη στήριξη, αρχικά τουλάχιστον, των συλλαλητηρίων για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται. Με αφορμή τη συνταγματική αναθεώρηση, προβληματισμένος ο αρχιεπίσκοπος για το ουδετερόθρησκο κράτος ζήτησε ραντεβού με τον πρωθυπουργό. Και ώ του θαύματος, μπήκε στο πρωθυπουργικό γραφείο με άγριες διαθέσεις και βγήκε με μία συμφωνία εφ’ όλης της ύλης για την οποία χαίρονταν και οι δύο. Ό ένας γιατί προχώρησε στο αιώνιο αίτημα της αριστεράς για το δήθεν διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, ό άλλος γιατί απέκτησε απόλυτο έλεγχο επι των μητροπολιτών και των κληρικών, εξού και οι αντιδράσεις τους, καθώς και άρση της αμφισβήτησης ακίνητης περιουσίας από το κράτος.

«Θέλει η που…. να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει», που λέει η λαϊκή ρήση. Ο πρωθυπουργός εξασφάλισε βέβαια και τη δυνατότητα πρόσληψης Δ.Υ., αφού με μια συμφωνία άδειασε το δημόσιο από τους ιερωμένους. Επισημαίνω εδώ ότι μάλλον δεν αφορά πρόσληψη νέων υπαλλήλων, αλλά μονιμοποίηση ήδη εργαζόμενων συμβασιούχων.

«Θα ήταν λάθος η Εκκλησία να εισβάλει και πάλι στην πολιτική, όπως συνέβη την εποχή του Χριστόδουλου, χωρίς τότε να ωφεληθεί ούτε η ίδια ούτε η κοινωνία. Η εποχή της «δεξιάς του Κυρίου» έχει παρέλθει… Ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης μπορούμε να συζητήσουμε με όρους κοινωνικής ενότητας, τη διευκρίνιση των ρόλων Εκκλησίας -Κράτους», είχε δηλώσει πριν δύο χρόνια ο Νίκος Φίλης σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Η αριστερίστικη λογική που επικράτησε και σ’ αυτή τη συμφωνία, εξυπηρετεί και τα δύο μέρη, σε προσωπικό επίπεδο με ταυτόχρονη παροχή στήριξης στην κυβέρνηση. Βέβαια ουδόλως τους ενδιαφέρουν τυχόν προβλήματα που θα προκύψουν στο μέλλον, όπως π.χ οι αντιδράσεις του Πατριαρχείου, οι απαιτήσεις θρησκευτικών οργάνων άλλων θρησκευμάτων, η ενδεχόμενη αδυναμία του κράτους να καταβάλλει την σχετική επιχορήγηση κ.λ.π.

Όταν η «δεξιά του Κυρίου» στήριζε την ακεραιότητα του έθνους, την ελληνική οικογένεια και τη νεολαία, υπερασπιζόταν το εθνικό φρόνημα και τα εθνικά δίκαια, τότε έψαχναν πολλοί να βρουν αδύναμα σημεία , ίντριγκες και απάτες για να την κτυπήσουν. «Σας πάω όλους» έλεγε ο Χριστόδουλος και γέμιζαν οι εκκλησίες από νέους που έψαχναν ελπίδα, αγάπη και στηρίγματα για το μέλλον τους.

Σήμερα τα νεαρά παιδιά έχουν εγκαταλειφθεί από την «αριστερά του Κυρίου» στο έλεος του διαδικτύου, των ουσιών, στη μοναξιά της σύγχρονης ζωής, ανυπεράσπιστα με αβέβαιο μέλλον, χωρίς ηθική, χωρίς πρότυπα, χωρίς οράματα, σε μια αρνητικά μεταλλασσόμενη κοινωνία.

Μας κούρασε η αδρανής στάση της ιεραρχίας της εκκλησίας μας. Το μόνο που καταφέρνει είναι να απομακρύνει του χριστιανούς από τις εκκλησίες και την ίδια από τον ιστορικό της ρόλο.