Γιατί κάποιοι πολιτικοί φελλοί επιβιώνουν;

Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, Δικηγόρος

Λίγους μήνες μετά τις περιφερειακές-δημοτικές και εθνικές εκλογές ο ελληνικός λαός επέλεξε στην διακυβέρνηση της χώρας έναν νέο άνθρωπο, γόνο γνωστής πολιτικής οικογένειας να αλλάξει την πορεία της χώρας. Πέραν όμως από τον Κυριάκο Μητσοτάκη εμπιστεύθηκε και πολλούς άλλους νέους ανθρώπους στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

«Αρχή άνδρα δείκνυσι» λέει το γνωστό ρητό. Ο ελληνικός λαός το 2015 έπειτα από τόσα χρόνια σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής και ραγδαίας υποβάθμισης του βιοτικού του επιπέδου είχε απελπιστεί τόσο που έσπευσε άκριτα να εμπιστευτεί αυτόν που υποσχόταν τα πάντα στους πάντες, και ορκιζόταν, ότι θα σκίσει τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο. Το αποτέλεσμα; Η περήφανη διαπραγμάτευση του 2015 έφερε άλλα δύο μνημόνια με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες για τον λαό, ο οποίος για άλλη μία κλήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα και να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Τι έδειξαν όλα αυτά τελικά; Ότι το νέο και άφθαρτο δεν ήταν και τόσο λυτρωτικό για τα δεδομένα. Ότι το νέο και το άφθαρτο που υποσχόταν ο Αλέξης Τσίπρας περισσότερα προβλήματα δημιούργησε παρά έλυσε.

Το 2019 ίσως αποδειχθεί σωτήριο για τον Ελληνικό λαό. Ίσως είναι η ευκαιρία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο ελληνικός λαός να ξυπνήσει και να βάλει επιτέλους τέλος στον λαϊκισμό και να μην ξαναπέσει θύμα προεκλογικών σειρήνων που άλλα έταζαν προεκλογικά και άλλα έπρατταν μετεκλογικά. Βέβαια σαν λαός έχουμε μία ροπή προς το ψέμα.

Γοητευόμαστε όταν μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Θα ξυπνήσουμε άραγε ποτέ; Μην ξεχνάμε ότι είμαστε ο λαός που γεννήσαμε την μεγάλη πολιτική ιδιοφυία Περικλή, αλλά και τον Κλέωνα, ο λαός που ανέδειξε τον Χαρίλαο Τρικούπη, αλλά και  ο λαός που τον έστειλε στα τάρταρα για να εκλέξει τον Θ. Δεληγιάννη, ο λαός που έδωσε εντολή στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά τον έστειλε «εξορία» στο Παρίσι για να εκλέξει τον Γεώργιο Παπανδρέου με τις γνωστές για όλους μας ολέθριες συνέπειες (πραξικόπημα, χούντα κλπ). 

Πώς εξηγούνται αυτές οι αντιφάσεις του λαού μας;. Συχνά ο λαός μας παρασύρεται θα έλεγε κανείς και επιλέγει άτομα χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές, σπουδές ή επαγγελματική εμπειρία με μόνο κριτήριο, ότι είναι νέοι, άφθαρτοι, έχουν ωραία εικόνα και υπόσχονται ότι θα τα αλλάξουν όλα. Είθισται Αυτοί, που εκλέγονται επειδή τυγχάνουν ευνοημένοι του. Αυτοί είθισται να έχουν άριστες σχέσεις με τα ΜΜΕ. Είναι γεγονός, πως εάν δεν έχεις βγει τουλάχιστον 2 ή τρεις φορές στην εκπομπή ενός διακεκριμένου δημοσιογράφου από αυτούς που συγκεντρώνουν μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης καθημερινά,  να σε δει ο κόσμος στο γυαλί και ξαφνικά να βαπτιστείς αποκτώντας στα μάτια του απλού κόσμου άλλη «αξία» τότε μάταιο κόπο κάνεις να κατέβεις στην πολιτική.

Σε κάθε περίπτωση δεν κριτικάρω αρνητικά τους δημοσιογράφους ιδίως τους διακεκριμένους και ούτε τις εκπομπές τους στις οποίες παρουσιάζονται συχνά αξιόλογοι άνθρωποι και συμβάλουν τα μέγιστα στην εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος μας και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Απλά έτσι λειτουργεί το σύστημα. Και φυσικά το σύστημα δεν μπορείς εύκολα να το αλλάξεις.

Κακά τα ψέματα η σύγχρονη κοινωνία στηρίζεται σε πολλά υποσυστήματα, τα οποία λειτουργούν και αναπαράγονται. Για να αναπαραχθούν πρέπει να στηρίζονται στους κατάλληλους ανθρώπους που θα το πράξουν είτε είναι πολιτικοί, είτε τεχνοκράτες κλπ. Όχι τυχαία ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μίλησε πρώτος για «διαπλεκόμενα»., ο οποίος αναμφισβήτητα έβλεπε μπροστά από την εποχή του και για αυτό έμεινε στην ιστορία. Ευχής έργο ο γιός του και σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όπως τον ακολουθήσει. 

Και όταν αυτά τα άτομα χωρίς να έχουν τις απαραίτητες περγαμηνές (πχ ακαδημαϊκή μόρφωση, επαγγελματική εμπειρία κλπ)  καταφέρνουν να αναρριχηθούν στην εξουσία γίνονται πιο κατεστημένο από το κατεστημένο.

Περιστοιχίζονται συχνά από παλιά και φθαρμένα πολιτικά στελέχη και ακολουθούν τις πολιτικές των προκατόχων τους. Ξαφνικά απομακρύνονται από τον λαό, ξεχνούν στην κυριολεξία αυτούς, που τους στήριξαν και μεταμορφώνονται σε «πρίγκιπες» απρόσιτους πλέον για το λαό μεθυσμένοι από το άρωμα της εξουσίας. Ξεχνούν όμως ότι στην δημοκρατία η εξουσία είναι δοτή και υπό χρονικούς περιορισμούς και πως δεν υπάρχουν αδιέξοδα. 

Πότε επιτέλους θα ξυπνήσει ο ελληνικός λαός; Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσει ότι το νέο δεν λύνει αναγκαστικά τα προβλήματα αλλά περισσότερο τα περιπλέκει. Βέβαια ας μην βάζουμε όλους τους νέους στο ίδιο τσουβάλι. Υπάρχουν και νέοι αξιόλογοι και πολλά υποσχόμενοι, που όχι μόνο μπορούν να προσφέρουν στον τόπο τους αλλά ακόμη και να τον αλλάξουν, αλλά και να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τα μεγάλα προβλήματα, που κινδυνεύουν να αφανίσουν ακόμη και το έθνος μας όπως το δημογραφικό. 

Και μετά από όλα αυτά πρέπει επιτέλους να αφυπνισθούμε ως λαός και ως έθνος και να επιλέγουμε τους άριστους και όχι τους πολιτικούς φελλούς-λαϊκιστές. Άλλωστε τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στο κέντρο Μακεδονικών σπουδών «…στα χρόνια που έρχονται, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μεγάλες προκλήσεις. Προκλήσεις, που ας μην έχουμε αυταπάτες, θα απαιτήσουν συγκροτημένες πολιτικές, αποφασιστικότητα και τόλμη. Θα χρειαστεί να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις και να τις εφαρμόσουμε με συνέπεια και πειθαρχία..» νομίζω, ότι πρέπει να μας προβληματίσουν όλους για το μέλλον της χώρας, του έθνους και σείουν ως σειρήνες στα αυτιά μας…