Για αυτό πρέπει να ψηφίζουν οι Ομογενείς

Γράφει ο Ελευθέριος Μαστρογιάννης, Φοιτητής Νομικής

Τις τελευταίες ημέρες έχει αναθερμανθεί η πολιτική διαμάχη για το ζήτημα της ψήφου των Ελλήνων του Εξωτερικού, με αφορμή την πρόθεση της Κυβερνησης να προβεί σε κατάτμιση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και την συνακόλουθη σύνδεση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη της στάσης της ΝΔ επί της πρότασης του Πάνου Σκουρλέτη με την αποδοχή της πρότασης της ΝΔ για την παροχή και άσκηση του δικαιώματος ψήφου των ομογενών. Επ’ αφορμή αυτής της πολιτικής διαμάχης διαβάζουμε στο επίσημο site του Συριζα, left.gr, άρθρο με τίτλο «Γιατί να ψηφίζουν οι Ομογενείς;» , το οποίο υπογράφει ο Δημήτρης Παπανικολόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης (https://left.gr/news/giati-na-psifizoyn-oi-omogeneis). Το άρθρο τάσσεται κατά της μεταρρύθμισης.

Γιατί να ψηφίζουν λοιπόν οι Ομογενείς;

Πρώτον, ανεξαρτήτως του ότι αναγκάστηκαν να ζουν σε ξένες χώρες λόγω των οικονομικών συνθηκών στη χώρα μας, παραμένουν Έλληνες και ως εκ τούτου δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να τους στερούμε το δικαίωμά τους στην συλλογική λήψη αποφάσεων για την πορεία του Ελληνισμού που, κακά τα ψέματα, εν πολλοίς πλέον βασίζεται στο κεντρικό κορμό του, δλδ το Ελληνικό Κράτος.

Δεύτερον, παρά του ότι κατέφυγαν από αδύναμοι έως και ενδεείς οικονομικά στις χώρες που βρίσκονται, πολλοί ακόμα και από την τελευταία γενιά Ελλήνων μεταναστών στο Εξωτερικό, έχουν κάνει λαμπρές πορείες καθιστώντας αυτούς οικονομικώς εύπορα και κοινωνικώς αξιοσέβαστα μέλη των κοινωνιών στις οποίες ζουν. Κλείνοντας τα μάτια λοιπόν σε μαρξιστικά ταξικά είδωλα που προβάλλουν μπροστά μας, εύλογα αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη του εν Ελλάδι επί μία δεκαετία χειμαζομένου και ανήμπορου να ορθοποδήσει οικονομικά και πολιτικά Ελληνικού λαού να γνωρίσει την πολιτική γνώμη και συνεισφορά των εκτός Ελλάδος Ομογενών αδερφών του οι οποίοι κατόρθωσαν από το τίποτα να δημιουργήσουν τα πάντα, καθιστώντας τους αυτό που λέει ο αρθρογράφος «ταξικά εύπορους» (ή «Βόρεια Προάστια» όπως με ειρωνεία και ταξική σκωπτικότητα αναφέρει).

Τρίτον, όπως λέει και η παροιμία: «Μόνο όταν χάσεις κάτι, τότε το εκτιμάς». Εν αντιθέσει με ημάς τους εν Ελλάδι ευρισκομένους Έλληνας που δυστυχώς σε μεγάλη πλειοψηφία απαξιούμε να επισκεφθούμε τους αρχαιολογικούς μας χώρους, τα μουσεία μας, να διδάξουμε οι ίδιοι στα παιδιά μας την Πίστη μας και την φιλοσοφία και την γραμματεία μας κλπ κλπ ως απότοκο της «συνήθειας» να έχουμε την Ελλάδα παντού γύρω μας, οι Έλληνες ομογενείς (όπως και ο αρθρογράφος παραδέχεται) παραμένουν πολύ περισσότερο προσηλωμένοι «στην Πατρίδα του ένδοξου παρελθόντος της». Όχι ότι εμείς είμαστε λιγότερο Πατριώτες, αλλά είμαστε περισσότερο κουρασμένοι. Οι κακουχίες περισσότερο ηθικές, πνευματικές παρά οικονομικές του τελευταίου μισού αιώνα έχουν δημιουργήσει μια σύγχυση στον Λαό. Τι ευνοϊκότερο λοιπόν για την Χώρα από το να γίνει αυτό που ο αρθρογράφος του left.gr απεύχεται; «Τα κόμματα θα προσπαθούν να μιλήσουν τη γλώσσα τους, κλίνοντας την πατρίδα σε όλες τις πτώσεις»!!! Και αυτό μάλιστα μέσα από την γλώσσα ώριμου πολιτικού διαλόγου τον οποίο θα απαιτούν κατά τα πρότυπα αυτού με τον οποίο είναι εξοικειωμένοι στις χώρες διαμονής τους!

Τέταρτον, ουδέν ζήτημα αρνητικό δεν θα προέκυπτε από μία τέτοια μεταρρύθμιση ούτε επί της εκλογικής διαδικασίας! Τα πολιτικά κόμματα στοχεύοντας στο σύνολο του εκλογικού σώματος θα μεταφέρουν τον πολιτικό διάλογο (και ως εκ τούτου την ενημέρωση για τις συνθήκες και τα διακυβεύματα των εκλογών) άμεσα και στις οικουμενικές εστίες του Ελληνισμού. Τοιουτοτρόπως δε, θα αυξηθεί και ο πλουραλισμός απόψεων των φορέων του Ελληνισμού, στις εκλογές, οι οποίες και καθορίζουν την πορεία αυτού.

Πέμπτον, είναι όνειδος και μόνο η σύγκριση, μεταξύ του δικαιώματος ψήφου στους Ομογενείς Έλληνες και της πολιτογράφησης (και του συνακόλουθου δικαιώματος ψήφου) στις μυριάδες μυριάδων μεταναστών που έχουν κατακλύσει την χώρα μας λόγω των διεθνών κρίσεων, ενώ αποτελεί και πρόβλημα για την Δημοκρατία μας. Είναι όνειδος γιατί αποτελεί τουλάχιστον προσβολή για τους Έλληνες του Εξωτερικού που δικαιούνται την ψήφο και την έχουν χάσει λόγω της ανεπάρκειας της Ελληνικής Πολιτείας να φροντίσει για τα εκλογικά τους δικαιώματα (ή των προγόνων τους που τα είχαν), να συγκρίνονται με ανθρώπους που δεν έχουν κανένα τέτοιο δικαίωμα και τυχόν νομοθετική ρύθμιση προ αυτήν την κατεύθυνση θα αποτελούσε προνομία και χάριν!

Βέβαια εδώ πρέπει να γίνει μία παρένθεση: Δεν πρέπει να παραξενευόμαστε ούτε από την στάση του αρθρογράφου, ούτε από την στάση της αριστερής Κυβέρνησης επί του εν λόγω θέματος. Το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου, το Τείχος του Βερολίνου, υπήρχε ως «φράκτης» προκειμένου να κρατάει τους άτυχους και ανήμπορους πολίτες της Ανατ. Γερμανίας έγκλειστους «στον Κήπο της Εδέμ» του «Σοσιαλιστικού Παραδείσου». Γιατί, βλέπετε, ποιος θέλει να φύγει από τον Παράδεισο και αν θέλουν να φύγουν πολλοί, μήπως τελικά δεν είναι Παράδεισος; Αυτή η βαριά καθεστωτική λογική των κομμουνιστών που δεν άντεχαν την κριτική προς την ιδεολογία τους ούτε όταν αυτή εκφραζόταν από την απέλπιδα φυγή των πολιτών τους στο εξωτερικό, συνοδεύει και την εγχώρια αριστερά όπου βουλευτές και συμπαθούντες έχουν κατά καιρούς χαρακτηρίσει έως και προδότες (!) τους νέους που αναγκάζονται να αναζητήσουν δουλειά στο εξωτερικό. Τους «χαλάνε την σούπα» όταν αρνούνται να δεχθούν την φτώχεια και να έχουν για ελπίδα τον κομματικό διορισμό στο δημόσιο (με αντάλλαγμα την παραχώρηση της ψήφου τους)!

Για να επανέλθουμε όμως, αποτελεί όπως προειπώθηκε, και πρόβλημα Δημοκρατίας. Καθώς η Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα των πολιτών του (και όχι μιας αόριστης αριθμητικής μάζας) καλούμαστε να αποφασίσουμε πως την θέλουμε; Την θέλουμε μια Ελληνική Δημοκρατία, δλδ μία Δημοκρατία όλων των Ελλήνων βασισμένη στον εθνικό κορμό ή μια Ελλαδική Δημοκρατία όπου θα λειτουργεί με όρους χωνευτηρίου; Με όρους μη ύπαρξης συνδετικών δεσμών πολιτισμού και καταγωγής μεταξύ των πολιτών της, λογιζομένους σε πνεύμα ταξικής συνείδησης; Μία Δημοκρατία που θα χαρακτηρίζεται μόνο από την εντοπιότητα της κυριαρχίας της και στην υποθετική ερώτηση «Και γιατί δεν είσαι μία ενωμένη Δημοκρατία με τις γύρω γύρω;» η απάντηση θα είναι «Έλα ντε…»; Σε αυτά τα ερωτήματα καλείται να απαντήσουμε εμείς, προκειμένου να απαντήσει και ο νομοθέτης· και με βάση την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα θα συναχθεί το σε ποιον πρέπει και σε ποιον δεν πρέπει να δοθεί δικαίωμα ψήφου. Αν η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι «Όχι» τότε οι Ομογενείς επιβάλλεται να μετέχουν της Ελληνικής Δημοκρατίας (ενώ για το αν και ποιοι εκ των μεταναστών δικαιούνται να ψηφίζουν είναι ένα άλλο εκτενές ζήτημα που δεν γίνεται να το αναλύσουμε εδώ)!

Έκτον, είναι όντως πολύ πιθανό να δημιουργηθούν και κόμματα εκτός των ήδη υπαρχόντων που θα αποσκοπούν στην δεξαμενή ψήφων των ομογενών. Όπως επίσης είναι πολύ πιθανό ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων του εξωτερικού θα εκφραστούν μέσα από τα ήδη υπάρχοντα κόμματα τα οποία ούτως ή άλλως συνδέονται και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με την Ομογένεια. Εν πάση περιπτώσει η νομιμότητα της όλης διαδικασίας και η ορθή δημοκρατική εκπροσώπηση του Ελληνικού λαού διασφαλίζεται πλήρως, αφού τυχόν νέοι κομματικοί σχηματισμοί θα περάσουν από τον έλεγχο του Αρείου Πάγου προς αδειοδότηση και η δε αδειοδότησή τους αυτή θα είναι η απόδειξη ότι όλα όσα πρέπει να ελέγχονται σε ένα κόμμα έχουν ελεγχθεί. Οι πραγματικές αιτιάσεις του αρθρογράφου είναι σαφείς και διατυπώνονται από τον ίδιο (…ενός κόμματος των αποδήμων από πλούσιους και φιλόδοξους μεσσίες της διασποράς;) αποδεικνύοντας ότι δεν πρόκειται για τίποτα σοβαρότερο από εκφράσεις λαϊκισμού μιας πανικόβλητης αριστεράς!

Στο δια ταύτα: Ο Σύριζα βλέπει ότι δεν μπορεί να εγκαθιδρύσει το καθεστώς του σε αυτό τον λαό. Τον κοροΐδεψε και τον κέρδισε, αλλά πρόσκαιρα. Και, όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ, υπάρχει πάντα η δυνατότητα, αντί να αλλάξει ο ίδιος, να αλλάξει τον λαό. Με λίγες παρωχημένες κομμουνιστικές κορώνες περί ταξικής πάλης (από την Εκάλη και με το μαντηλάκι του Κατρούγκαλου)και εναντίον κάθε τι εθνικού, με μαρξιστική αντιμετώπιση του υπαρκτού Έθνους και την υπαγωγή του στην φαντασιακή «Τάξη» (μπουρζουαζία και προλεταριάτο) και στον ανεθνικό (δήθεν) κοσμοπολιτισμό, θα προσπαθήσει να στριμώξει τη ΝΔ και να υπηρετήσει το μικροκομματικό του συμφέρον.

Αλλά το θέμα δεν είναι τι απαντάει ο Σύριζα και ο κάθε κομματικός του φίλος. Το θέμα είναι ποια απάντηση πρέπει να δώσει ο ίδιος ο λαός. Και η απάντηση αυτή είναι απάντηση στήριξης στη ΝΔ και στην ιστορικής σημασίας πρότασή της για ψήφο στους Έλληνες Ομογενείς, είτε τώρα ώστε να πιέσει στο Κοινοβούλιο, είτε και στις εκλογές προκειμένου να μπορέσει να την καταστήσει νόμο του Κράτους ως αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Και η απάντηση πρέπει να είναι αυτή επειδή οι εκλογές τώρα γίνονται για να αντιπροσωπεύσουν το Κράτος, ενώ έπρεπε να γίνονται για να αντιπροσωπεύουν το Έθνος άπαν!

Για αυτό πρέπει να ψηφίζουν οι Ομογενείς.