Εσύ αξιολογείς ενώ αρνείσαι να αξιολογηθείς;

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος (Ευρωπαϊκού Πολιτισμού)

Σε μια τάξη σχολείου, αποφασίζουν να μαζέψουν χρήματα , με ζωγραφική για να πάνε εκδρομή.  Μερικά παιδιά πάνε να αγοράσουν υλικά. Άλλα ζωγραφίζουν, άλλα  διακοσμούν τον χώρο που θα εκθέσουν,  άλλα απέχουν απτή διαδικασία ενώ θέλουν να πάνε εκδρομή, άλλα απέχουν απτή διαδικασία γιατί δε θέλουν να πάνε εκδρομή, και δε θέλουν να βοηθήσουν.

Ο διευθυντής αποφασίζει να αξιολογήσει την κατάσταση αυτή των μαθητών. Αυτοί που αντιδρούν με άπειρα ανακόλουθα  επιχειρήματα, είναι αυτοί που απέχουν απτή δουλειά από τεμπελιά, από ανημποριά, από φιλοτομαρισμό, ενώ θέλουν να πάνε εκδρομή.

Αυτοί εν τω μεταξύ, έχουν και  το ανεπίγνωστο, και με θράσος αξιολογούν άλλους, χωρίς ντροπή. Λένε δεν μου αρέσει η ζωγραφική αυτή, αυτό θα έπρεπε να είναι έτσι, το άλλο αλλιώς για να πουληθεί,  ενώ δε συμμετείχαν καθόλου στη διαδικασία. Άτομα που έχουν τοποθετηθεί  μόνοι τους σε άλλο πνευματικό γαλαξία, για το συμφέρον τους. Για  να βάλουν άλλους να δουλεύουν για αυτούς, γεμάτοι ανασφάλειες, φόβους, εγωκεντρισμό κ.α.

Η κοινωνία πρέπει να τους απαξιώνει καθημερινά, μήπως αναρωτηθούν για την ποιότητα τους. Την κοινωνία αυτά τα άτομα την υποβιβάζουν συνειδησιακά. Εκτός αυτού πρέπει να το αντιληφτούν ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν τους ανέχεται, και ότι έχει συνειδητοποιήσει γιατί το κάνουν.

Από αυτούς υπάρχουν τα κόμματα της ισοπέδωσης συριζο-κουκουεδο-καθόμαστε και οι άλλοι δουλεύουν για εμάς. Είμαστε και φαινόμαστε κηφήνες πρώτα μέσα μας!