Επί τη τρίτη επετείω της ξεσ-αλώσεως

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα που ανέλαβαν την εξουσία αδαείς άνθρωποι με πολύ θράσος και ψέμα για να ικανοποιήσουν τα πολλά απωθημένα τους σε συνάρτηση με το υλικό κέρδος τους. Έχουν γραφτεί πολλά για την καταστροφή που επέφεραν σε όλα τα πεδία της ζωής μας. Στους φόρους, στις περικοπές ,στην αλλοτρίωση του ορθολογισμού, στην προσπάθεια υποβάθμιση της νοημοσύνης ημών των πολιτών, στην παρέμβαση της δικαιοσύνης, στις ανηθικότητες και απατεωνιές που δεν είχαν γίνει ποτέ στη χώρα αυτή.

Οι συνέπειες είναι ολέθριες για τους Έλληνες. Οι νέοι μεταναστεύουν, οι μεγαλύτεροι που δεν έχουν λύσεις αυτοκτονούν (αλλά είναι στο κόλπο να μην ακούγεται), παιδιά και ενήλικες υποφέρουν απτήν πείνα, ψάχνουν στα σκουπίδια όσο ποτέ άλλοτε, πεθαίνουν άνθρωποι στις λάσπες από τη βροχή, παίρνουν σπίτια ανθρώπων ενώ πήραν τη ψήφο τους με ψέματα. Αυξάνουν τα διόδια κ.α .Ατέλειωτος ο κατάλογος της παράνομης κυβέρνησης. Οτιδήποτε έρχεται σαν σκέψη σε φρενοβλαβή άτομα, το θέτουν αυτοί σε εφαρμογή.

Αυτές τις μέρες η χώρα έχει αναστατωθεί εκ νέου με το Σκοπιανό. Θέλουν να παραδώσουν όνομα αντίθετα με τις Αξίες του λαού, άνθρωποι που έλεγαν ότι υπολογίζουν τον λαό. Το ονομάζουν συναίσθημα, ενώ είναι Αξία.

Η αγάπη προς την πατρίδα είναι Αξία, όπως ο θεσμός της οικογένειας. Η κοσμοθεωρία είναι επίσης Αξία σε πηγμένο καλούπι. Η ψήφος δεν είναι Αξία, γιατί σήμερα δεν συνάδει με την κοσμοθεωρία του ατόμου, αλλά με το συμφέρον αυτού.

Η Αξία που λέγεται πατρίδα, που έχουν μάθει τα παιδιά και απ’ τον Όμηρο δεν μπορεί να συγκριθεί με μια ψήφο. (Ρωτούν είναι δυνατόν να παρακαλάει η Ανδρομάχη τον Έκτορα να μη πάει να πεθάνει για την πατρίδα του; Να βάζει μπροστά το παιδί τους και αυτός να το χαιρετάει και να πηγαίνει;) Το έχουν ξεχάσει αυτό οι ιδιοτελείς πολιτικοί; Ξέρουν τι είναι Αξία;

Η ψήφος εξαϋλώνεται μπροστά στην αγάπη προς την πατρίδα. Τι είναι αγάπη στην πατρίδα; Πρώτα να μην την κλέβεις όπως μπορείς, ως κρατικοδίαιτο άτομο η ως ελεύθερος επαγγελματίας (όπως ο φραπεδιάρης ) να μη τη κοροϊδεύεις λέγοντας ψέματα, να μην αναλαμβάνεις να τη σώσεις όταν δεν ξέρεις καθόλου τη δουλειά. Να μην αφήνεις να σου κλέβουν ονόματα και εδάφη. Πώς να μην αφήνεις; Με όποιο όπλο σου δίνει ο νόμος και η Αξία σου η οποία δεν έχει ξεψυχήσει εντελώς μέσα στο χρόνο, έχει όμως αμβλυνθεί.

Μέσα σ αυτή την αναστάτωση σκέψεων λόγων και πράξεων έχουν δικαιωθεί πολιτικοί που με παρρησία και λεβεντιά άφησαν καριέρες για να μη παραδώσουν όνομα, την ίδια στιγμή που άλλοι έλεγαν ότι αυτό θα έχει ξεχαστεί.

Αναδιφώντας στην ιστορία βλέπουμε ότι τελικά η δικαίωση έρχεται και λάμπει σαν τον ήλιο όσο βαθύ σκοτάδι και να υπάρχει.

Οι συνειδήσεις δικαιώνουν αυτά που κατηγορούσαν μέσα στην άγνοιά τους, ακόμα και αν δεν το πουν από εγωισμό.

Οι πολίτες πρέπει να αναρωτηθούμε. Το εμπέδωσε το μάθημα ο λαός που επιπόλαια και παρασυρόμενος ο ίδιος επέλεξε να το πάρει ως μάθημα;

Μετά από αυτό το μάθημα θα επιλέγει για τη χώρα έμπειρους πολιτικούς αφού αναζητήσει τον βίο τους που φαίνεται και τον άλλον που δε φαίνεται; Τον χαρακτήρα τους; Να μην εντυπωσιάζεται απτά λόγια τους ,αλλά από τις πράξεις τους σε συνδυασμό με την προσωπικότητα τους , Να ερευνά τη σταθερότητά τους μέσα στη διάρκεια του βίου τους; Πόσο ιδιοτελείς είναι αυτοί; Αυτό φαίνεται.

Προϋπόθεση αυτών είναι να μη βάζουν οι πολίτες πρώτα το προσωπικό τους συμφέρον και να μην έχουν μέσα τους αχαριστία και αγνωμοσύνη. Με αυτό το ολέθριο μάθημα που πήρε η πατρίδα, καταλάβαμε ότι η ρίζα όλων είναι η αυτογνωσία και η επίγνωση των πολιτών; Οι λύσεις στο σώμα που λέγεται χώρα, είναι στον εγκέφαλό μας ημών των κυττάρων της χώρας!