Ένα σήμερα, καλύτερο από το χθες…
Γράφει η Ιωάννα Ιακωβίδη
Το ρολόι δείχνει 10:05 πμ.
Χθες τέτοια ώρα ετοιμαζόσουν για την αλλαγή του χρόνου. Μαγείρεμα καθάρισμα, ψώνια τελευταίας στιγμής.
Το βράδυ στολίστηκες και βάφτηκες σαν κορίτσι 18 χρονών που μετά την αλλαγή του χρόνου πηγαίνει στα μπαρ με τους φίλους της.
Και εκεί κατά τις 11 πια χτύπησε το κουδούνι. Εκείνη με τα ρούχα του σπιτιού, τις ίδιες ρυτίδες και τα ίδια γκρίζα μαλλιά, πρόσεξε όμως τα δικα σου φτιασίδια και σε καμάρωσε. “Όμορφη” και “κούκλα” σε είπε και αυτό το κόκκινο κραγιόν που πάντα ήταν θέμα συζήτησης για το ποσο επαναστατικά εσύ είναι. Πόσο σου πάει το κόκκινο, “σαν να φτιάχτηκε για σένα”, Σχολίασε και έκατσε στην άκρη του καναπέ.
Τίποτα δε θυμίζει τις Πρωτοχρονιές περασμένων ετών, πολύ στεναχωριόταν. Αμέσως άρχισε να σου θυμίζει παλιές στιγμές ευτυχίας, που το σπίτι ήταν γεμάτο, όλα ήταν καλά κι εμείς ευτυχισμένοι, τώρα πιστευεί πως όλα χάλασαν και τίποτα δε μπορεί να τα φτιάξει.
Κι εσύ, που είσαι τόσο αισιόδοξη και παίρνεις τη ζωή όπως έρχεται, πάντα λες κάθε εμπόδιο σε καλό, τώρα όμως ούτε εσύ μπορούσες να το πείς.
Γιατί όντως κάτι έλειπε, κάτι λείπει, άνθρωποι που ήταν συνδετικοί κρίκοι για όλους. Ήταν αυτό που λέμε αγαπημένοι και τόσο δικοί μας άνθρωποι.
Πολλά στενάχωρα ήρθαν, μάλλον θα έρθουν κι αλλά. Οι απώλειες πονάνε ακόμη και κάποιες δεν συνηθίζονται καν. Έχει δίκιο! Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, κι έτσι δε μιλάς, εξακολουθείς και ακούς να λέει όλα αυτά που είχαμε και πόσο ευτυχισμένη και γεμάτη ήταν η ζωή μας.
Θυμάται κι όλες εκείνες τις αστείες σκηνές από γιορτές με συγγενείς, φίλους.
Δεκαπέντε λεπτά πριν το τέλος.
“Μάνα να σου πω κάτι;” ξεστομίζεις αποφασιστικά.
“Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, έχεις δίκιο. Η ζωή δε τα φέρνει όπως θέλουμε και ίσως ούτε όπως θα έπρεπε. Πάντα θα εναλλάσσεται από στιγμές πικρές, στενάχωρες και στιγμές ευτυχίας και ευημερίας, πάντα κάτι θα στραβώνει κι εμείς πάντα θα προσπαθούμε να το ισιώσουμε.
Ένας αγώνας που δε σταματά ποτέ.
Σε κάποιους τα έφερε λίγο καλύτερα απο ότι σε μας, σε άλλους χειρότερα.
Κάποιες φορές έχω πιστέψει κι εγώ πως δε θα έρθουν καλές μέρες πάλι, άλλες όμως υπόσχομαι στον εαυτό μου να πιστεύω πως θα έρθουν όχι απλά καλές, αλλά πολύ καλύτερες μέρες.
Μπορεί του χρόνου να είναι όλα αλλιώς για μας, να κάθεσαι παλι στην άκρη του καναπέ και να μου λες “Θυμάσαι πέρσι που δεν ήταν καλή χρονιά; Κοίτα φέτος, τελικά όλα έφτιαξαν”.
Μπορεί και όχι εμείς όμως, οφείλουμε να πιστεύουμε, να μην αλλάξουμε να αγαπάμε όπως τώρα και να χαμογελάμε σε όλους, εχθρούς και φίλους. Θα δεις που έχω δίκιο, σήκω τώρα αλλάζει ο χρόνος!”
11πμ. Χθες, πέρσι, όλα ήταν αλλιώς. Σήμερα, φέτος, όλα θα είναι αλλιώς.
Κάθε χρόνο κάτι ευχόμαστε να αλλάξει.
“Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο “.
Και ίσως το σήμερα γίνει καλύτερο από το χθες.
