Δεν ζήσαμε όλοι, την ίδια καραντίνα…

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου 

Μετράμε μέρες για την “απελευθέρωση”, μιας καραντίνας που μας βρήκε απροετοίμαστούς και ανύποπτους, μας έκλεισε στα σπίτια μας και μας έφερε απέναντι από τους εαυτούς μας και την καθημερινότητά μας.

Μετράμε μέρες, για την επιστροφή σε μια ζωή, που σε τίποτα δεν θα θυμίζει τις μέρες πριν.

Κι αυτό γιατί οι μάσκες, υψώθηκαν στον πρόσωπο αλλά έπεσαν από τους χαρακτήρες.
Τα γάντια φορέθηκαν για να προστατευτούμε, κι έτσι μικρά και μεγαλύτερα εγκλήματα, έγιναν χωρίς να αφήσουν πίσω τους σημάδια οι υπεύθυνοι.

Πήραμε χρόνο για τους εαυτούς μας, μαγειρέψαμε, δεν ξέρω πόσα ψωμιά και πόσα τσουρέκια ψήσαμε, πόσες ταινίες και πόσες σειρές στο Netflix ξετρυπώσαμε..

Πήραμε χρόνο να διαβάσουμε, να κάνουμε τους καθαρισμούς και τους διαλογισμούς μας, τις ενδοσκοπήσεις και τις ψυχαναλύσεις μας.

Κι αν τα έκανες κι εσύ όλα αυτά (κι εγώ τα έκανα..) σημαίνει πως ήσουν από τους προνομιούχους αυτής της καραντίνας. Σημαίνει ότι ο ψυγείο σου είχε μέσα κάτι παραπάνω από νερό, τα ντουλάπια σου είχαν κάτι παραπάνω από το κενό..

Γι’αυτό τώρα που τελειώνουν οι μέρες, τώρα που θα ξαναβγούμε να διεκδικήσουμε την ζωή από την αρχή, μην ξεχάσεις να χαμογελάσεις στους ανθρώπους γύρω σου. Δεν ξέρεις πώς πέρασαν αυτή τη δοκιμασία. Δεν ξέρεις τι στερήθηκαν, τι αναγκάστηκαν να ζήσουν, τι τους έλλειψε.

Δεν ζήσαμε όλοι την ίδια καραντίνα.. 
Δεν θα γυρίσουμε όλοι στην ίδια κανονικότητα.. 

Και για κάποιους, δεν θα μάθεις ποτέ πώς πέρασαν. Γιατί έτσι έχουν επιλέξει την κανονικότητα της αξιοπρέπειάς τους. Γι’αυτό χαμογέλα. Πες ευχαριστώ, ρώτα ένα ειλικρινές “τι κάνεις”. Κι αν δεν έχεις τίποτα καλό να πεις, αν η ενδοσκόπηση και το meditation και τα 21-days challenge δεν απέδωσαν αρκετά στην ευγένειά σου, σώπα.