Ας είστε ό,τι θέλετε. Αρκεί να το υποστηρίξετε μέχρι τέλους
Αυτό που είσαι, αυτό που θες να είσαι, αυτό που δείχνεις
Γράφει η Ελένη-Ρεβέκκα Στάιου
Είχα μία συζήτηση την προηγούμενη εβδομάδα με τους φοιτητές μου, σε ένα μάθημα που κάνουμε περί στρατηγικών επικοινωνίας, για το πόσο απαραίτητο είναι να μάθουν να επικοινωνούν σωστά τον εαυτό τους και το έργο τους.
Η συζήτηση ήταν μεγάλη και σοβαρή, απέναντί μου είχα παιδιά δημοσιογράφους και σκηνοθέτες, τρίτου έτους, στο τελευταίο εξάμηνο της σχολής, που θα πρέπει στο πλαίσιο του μαθήματος να προωθήσουν τις εργασίες τους και τα έργα τους. Κοινώς, ένα βήμα πριν βγουν στην αγορά εργασίας.
Η επανάσταση, όπως κάθε χρόνο, ήταν εκεί. Γιατί να μπω στη διαδικασία αυτή; Γιατί να «επικοινωνήσω»; Δεν με νοιάζει να με μάθει κανείς, μου αρκεί να με βλέπουν/διαβάζουν οι δικοί μου, οι φίλοι μου. Γιατί να μπω στο σύστημα; Γιατί να προσέχω τι λέω; Γιατί να μη δείξω την άποψή μου, τα πιστεύω μου; Γιατί να παρουσιάσω μια περσόνα, έναν χαρακτήρα που δεν με αντιπροσωπεύει;
Η απάντησή μου μόνιμα η ίδια: Τι θες να κάνεις; Τι θες να πετύχεις; Πού θέλεις να φτάσεις;
Όπως χαρακτηριστικά τους είπα, θες να είσαι ένα μπλε φλαμίνγκο; Μετά χαράς. Αλλά να είσαι προετοιμασμένος από αυτά που θα ακούσεις όντας μπλε φλαμίνγκο σε μια κοινωνία που δεν ξέρει τα μπλε φλαμίνγκο και ίσως να μην είναι όσο ανεκτική αντέχεις ή φαντάζεσαι. Ίσως τελικά εσύ να είσαι ο περίεργος και όχι η κοινωνία που δε σε αποδέχεται, αλλά εσύ απλά αισθάνεσαι ότι έχεις το δικαίωμα να γκρινιάξεις που δεν γίνεσαι αποδεκτός και δεν έχεις πετύχει αυτό που θέλεις.
Η συζήτηση περί ποιοτικού, κατεστημένου, αγοράς, ξεπουλήματος κοκ. απασχολεί κάθε φουρνιά φοιτητών. Και αναρωτιέμαι πόσα παραπάνω ταλέντα θα είχαμε αν μπορούσαν να διαχειριστούν λίγο καλύτερα την επικοινωνία τους και δεν θεωρούσαν περιττό το να βγουν και να συστηθούν στον κόσμο εκεί έξω. Βαριούνται; Σνομπάρουν; Ντρέπονται; Φοβούνται; Όλα μαζί;
Δεν ξέρω, αλήθεια, ποιος τους έπεισε ότι το να έχεις μια αξιοπρεπή παρουσία εκεί έξω, να μιλάς με την τέχνη σου και όχι με το στόμα σου (αν δεν είσαι καλός στον χειρισμό του δεύτερου), να σκέφτεσαι δύο και τρεις φορές τι θα πεις είναι ξεπούλημα και ψεύτικο πρόσωπο. Κάπου στην πορεία χάθηκε η μπάλα και δημιουργήθηκε μια κακή εικόνα της λεγόμενης «επικοινωνιακής στρατηγικής», με αποτέλεσμα να μη γίνεται και τα έργα τους να μένουν στάσιμα. Η ίδια η επικοινωνία δεν κάνει καλή επικοινωνία για τον εαυτό της.
Ένας καλός σύμβουλος επικοινωνίας πρώτα θα σε γνωρίσει, θα σε ψάξει. Μετά θα σε ρωτήσει τι θες να κάνεις, ποιος είναι ο στόχος σου, πού θες να φτάσεις. Μετά θα σου προτείνει διάφορα για να κάνεις τον στόχο πραγματικότητα, που θεωρεί ότι ταιριάζουν σε σένα και εσύ θα πρέπει να επιλέξεις έναν δρόμο. Αυτόν τον δρόμο, αυτόν τον τρόπο δράσης, πρέπει να τον υποστηρίξεις, να τον πιστέψεις και να τον κάνεις δικό σου. Αν δεν μπορείς, τότε κακώς έδωσες το ΟΚ σου.
Αυτά τα τρία που λέω στον τίτλο δεν είναι απαραίτητο ότι είναι ταυτόσημα. Πολλές φορές δεν το καταλαβαίνει το άτομο που έχει αυτήν την «τριπλή» προσωπικότητα. Έχει μια εικόνα για τον εαυτό του η οποία δεν είναι καθαρή, αλλά βάσει αυτής έχει θέσει κάποιους στόχους. Τελικά όμως, μπορεί στον έξω κόσμο να δείχνει μια άλλη εικόνα, διαφορετική, που μπερδεύει πρωτίστως τον ίδιο του τον εαυτό.
Ας είστε ό,τι θέλετε παιδιά. Αρκεί να το υποστηρίξετε μέχρι τέλους. Αρκεί να το πιστεύετε. Αρκεί να είστε έτοιμοι για τις αντιδράσεις, χωρίς να κατηγορήσετε κανέναν επειδή απλά αντιδρά. Αρκεί να είστε έτοιμοι για την αποτυχία. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Και κανείς δεν θα κατανοήσει στο 100% αυτό που θέλετε να πείτε. Στο 50% και αυτό ΑΝ είστε τυχεροί.
