Γράφει ο Απόστολος Σιαμπάνης
Συμπληρώθηκαν εχθές πέντε χρόνια από την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά ως πρωθυπουργού της χώρας. Θα έκλεινε έναν πλήρη επιτυχημένο κύκλο και θα ετοιμαζόταν για τον δεύτερο. Όλα αυτά βέβαια αν ο Ελληνικός λαός δεν παρασυρόταν για μια ακόμη φορά από ψεύτικες υποσχέσεις και εύκολες λύσεις. Αν λοιπόν συνέβαινε το αυτονόητο θα είχαμε σήμερα μια διαφορετική Ελλάδα!
Εξελέγη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας τον Νοέμβριο του 2009 μετά απο μία μεγάλη ήττα αλλά κυρίως μέσα σε περιβάλλον καταβαράθρωσης του ηθικού των Νεοδημοκρατών.
Και έφτασε μέσα σε τρία μόνον χρόνια να ξαναφέρει την Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση και την πραγματική ελπίδα στον τόπο.
Το πρώτο πράγμα ήταν ότι έδωσε και πάλι ιδεολογική ταυτότητα στην Νέα Δημοκρατία που πελαγοδρομούσε στα νεφελώματα του μεσαίου χώρου.
Όπως πολύ εύστοχα έγραψε κάποιος, ο Σαμαράς είναι ένας ξεχωριστός πολιτικός γιατί καταφέρνει να συγκεντρώνει στοιχεία διαζευκτικά για άλλους πολιτικούς του χώρου της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι δεξιός πατριώτης υπερασπιστής των εθνικών ιδανικών και της εθνικής ακεραιότητας και ταυτόχρονα φιλελεύθερος στα θέματα της οικονομίας.
Είναι δηλαδή η αυθεντική έκφραση της κεντροδεξιάς.
Παρέμεινε στην πρωθυπουργία για δυόμισι περίπου χρόνια και αντικειμενικά ήταν ο πιο πυκνός πολιτικά χρόνος της νεότερης πολιτικής ιστορίας.
Χαρακτηρίστηκε από πολλούς αν όχι ο καλύτερος , ένας από τους καλύτερους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης.
Και μάλιστα έχοντας να αντιμετωπίσει μία σφοδρή εσωκομματική αντιπολίτευση που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.
Αντιπολίτευση που ξεκίνησε από την επομένη της εκλογής του και κορυφωνόταν σταδιακά με απίστευτη ένταση μέχρι και την παραμονή του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015.
Σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού αναγνωρίζει το λάθος του γιατί δεν τον στήριξε, αλλά υπάρχει και ένα κομμάτι κυρίως μέσα από την παράταξη που του ασκεί κριτική και που ονειρεύεται την περίοδο της ευμάρειας 2004-2009.
Βομβαρδίστηκε ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης από πολιτικούς οικονομολόγους δημοσιογράφους τεχνοκράτες αλλά και διάφορους … θορυβώδεις τενεκέδες από πληροφορίες αναλύσεις εκτιμήσεις διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας , με κυρίαρχη όπως πάντα σε αυτό, διαχρονικά, την αριστερά κάθε μορφής. Με αποτέλεσμα ο κόσμος να χάνει την εμπιστοσύνη του, να στρέφεται στην εύκολη και ισοπεδωτική αντίληψη ότι όλοι το ίδιο είναι και να οδηγείται σε ακραίες τοποθετήσεις.
Τι πρέπει να γίνει όμως;
Γιατί η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και ειδικά η βιτρίνα, αυτή που βγαίνει στα ΜΜΕ εμφανίζει την άθλια εικόνα κάποιου Χρυσοχοϊδη ( μία από τις λανθασμένες επιλογές Σαμαρά, αν ήταν δική του, να μην ξεχνιόμαστε) που ψήφιζε μνημόνια χωρίς να τα διαβάζει;
Γιατί να εμφανίζουν την εικόνα φοβισμένων μπροστά στα θρασύδειλα ανθρωπάκια του ΣΥΡΙΖΑ;
Όταν λοιπόν μιλάμε πρέπει να μιλάμε με στοιχεία που αντλούνται από τους ίδιους ακριβώς θεσμούς και πριν και μετά. Και τα στοιχεία αυτά δικαιώνουν απόλυτα την διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 2012-2015.
Κι αν συμβαίνει αυτή η περίοδος να είναι η περίοδος με την σφραγίδα Σαμαρά και αυτό δεν αρέσει σε κάποιους εντός την τειχών, ξύδι. (για να μην γράψω και την συνέχεια).
Από εχθές κυριαρχεί η συζήτηση για την…… τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης με την συμφωνία που υπέγραψε,,
Ας δούμε λοιπόν και ας θυμηθούμε;
Αντιγράφω μέρος, από τον Θανάση Κ. *
Σύμφωνα με το ΔΝΤ το Χρέος της Ελλάδας ΗΤΑΝ βιώσιμο ως τα τέλη του 2014, δηλαδή ως το τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά.
Κι έγινε ΜΗ βιώσιμο – πάλι κατά το ΔΝΤ – το καλοκαίρι του 2015, μετά τα capital controls.
Πέστε το επιτέλους! Που να πάρει…
Και τρίψτε τους στα μούτρα 4 εκθέσεις βιωσιμότητας του Ελληνικού Χρέους (Debt Sustainability Assessment- IMF) από το Μάϊο του 2014, τον Ιούνιο του 2014, τον Ιούλιο του 2015 και το Μάϊο του 2016…
Τι λένε αυτές οι εκθέσεις;
Ότι «μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2014» όλα πήγαιναν καλά (με το χρέος)!
Κι ίσως, μάλιστα, να μη χρειαζόταν ούτε καν τα μέτρα «ανακούφισης χρέους» που είχαν υποσχεθεί η δανειστές στην κυβέρνηση Σαμαρά το Δεκέμβριο του 2012.
Αλλά μετά τα capital controls τα μέτρα εκείνα ΔΕΝ αρκούν πια!
Χρειάζονται κι άλλα! Επί πρόσθετα…
(Κι εδώ είναι η βαθύτερη διαφωνία Γερμανίας-ΔΝΤ)
Συμπέρασμα: ο Τσίπρας βρήκε το Χρέος σε «τροχιά βιωσιμότητας» και το έκανε ΜΗ βιώσιμο ο ίδιος.
Δηλαδή σήμερα ζητά να του διορθώσουν ζημιά που μόνος του προκάλεσε!
(Σαν τον πατροκτόνο που ζητά την «επιείκεια» του δικαστηρίου γιατί είναι… «ορφανός»!)
Όντως είναι ΜΗ βιώσιμο το χρέος μας σήμερα.
Γιατί ο ίδιος Τσίπρας το έκανε ΜΗ βιώσιμο…
Υπάρχουν πιο απλά και πιο τετράγωνα επιχειρήματα για να τα τρίψεις στα μούτρα των Συριζαίων;
Και ένα ακόμη κομμάτι ενδεικτικό της υπεροχής των επιχειρημάτων της κεντροδεξιάς.
Πάλι από το ίδιο άρθρο του Θανάση Κ.“τελευταίο για το Χρέος.
Πάλι από τις εκθέσεις βιωσιμότητας του ΔΝΤ:
Στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά το Ταμείο υπολόγιζε ότι ως το 2022 το Χρέος της Ελλάδας θα έχει υποχωρήσει ονομαστικά στα 271 εκατομμύρια και ως ποσοστό στο 105% του ΑΕΠ!
Γι’ αυτό και επέτρεπαν στην Ελλάδα να βγει το 2015 οριστικά από τα μνημόνια! Και της έδιναν και πιστοληπτική γραμμή στήριξης που θα είχε λήξει από πέρσι τον Ιούνιο (του 2016)…
Σήμερα το ΔΝΤ πιστεύει ότι το Χρέος προς ΑΕΠ θα βρίσκεται το 2022 πάνω από 170%!
Πετάξτε τους αυτά τα νούμερα στα μούτρα. Και βάλτε τους δημοσιογράφους – που λένε τις «μακακίες» τους κι αυτοί: πως τάχα «όλοι ίδιοι είναι» – να ξεστραβωθούν και να τα επιβεβαιώσουν μόνοι τους.
Και να μη ταΐζουν τον κόσμο την προπαγάνδα ΣΥΡΙΖΑ…
Γι’ αυτό επί Σαμαρά ήταν βιώσιμο ενώ τώρα είναι «εξαιρετικά ΜΗ βιώσιμο»! Πάντα κατά το ΔΝΤ…
Δεν μπορεί να επικαλούνται τα στοιχεία του ΔΝΤ σήμερα, αλλά να τα αγνοούν τρία χρόνια πριν… Άντε μπράβο…
Τον Δεκέμβριο του 2014 δεν υπήρχε πουθενά στον ορίζοντα συζήτηση η έστω απλά σκέψη για capital controlls.
Δυστυχώς και σήμερα δεν υπάρχει συζήτηση, για την άρση των capital controlls….
Για την Ανάπτυξη, τα πλεονάσματα και άλλα, ανατρέξτε σε αυτά τα link ( https://lastpoint.gr/)
Όλα όσα γράφτηκαν παραπάνω αποτελούν μια αδήριτη πραγματικότητα.
Είναι στοιχεία που προέρχονται από τους ίδιους φορείς από τους ίδιους θεσμούς.
Και δηλώνουν κατηγορηματικά την απόλυτη σχεδόν επιτυχία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Δεν αναφέρθηκα σε άλλες πτυχές του τεράστιου έργου του τόσο στο λαθρομεταναστευτικό (μείωση της εισροής κατά τη 25%) όσο και στο θέμα της ασφάλειας των πολιτών.
Ενδεικτική αναφορά σε κρίσιμα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας έγινε.
Για όλους αυτούς τους λόγους ,και για πολλούς άλλους που δεν χωρούν σε ένα άρθρο, θεωρώ ιστορική ημερομηνία την 17η Ιουνίου του 2012.
Διότι έδωσε στην Ελλάδα έναν πρωθυπουργό αντάξιο της ιστορίας της αλλά και της κρίσιμης ιστορικής στιγμής.
Αισθάνομαι υπερήφανος που ανήκω στην κατηγορία εκείνων που στήριξαν απο την πρώτη στιγμή της πολιτικής του καριέρας τον Αντώνη Σαμαρά.
Διότι δικαιώνεται σήμερα το έργο του στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Διότι δικαιώνει και τους δικούς μας πολιτικούς αγώνες..
Διότι παραμένει ο δικός μας Αντώννης!!!!
