Η αναβολή του Euroworking Group ελέω… μεξικάνικου σχεδίου

Γράφει ο Αγκιτάτορας,

Είχαμε γράψει εδώ και πολύ καιρό ότι δυο βεβαιότητες υπάρχουν σε σχέση με τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Θα συμμετέχει έτσι κι αλλιώς, ακόμη κι αν διαθέτει απλά τεχνική διάσταση και δεν πρόκειται να συνεισφέρει οικονομικά από την στιγμή που άμεσες παρεμβάσεις για το δημόσιο χρέος μας δεν θα υπάρξουν αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, να περιγραφούν οι πιθανές παρεμβάσεις όταν ολοκληρωθεί το τρέχον μνημόνιο, το καλοκαίρι του 2018.

Η αναβολή του Euroworking Group, όσο κι αν προβάλλεται ως τυχαία, μόνο τέτοια δεν είναι. Από την μια, η ανάγκη να έχουν ολοκληρωθεί όλα τα προαπαιτούμενα μέχρι το επόμενο Eurogroup ώστε η χώρα να δείχνει μια εικόνα συμμόρφωσης  κι αξιοπιστίας. Από την άλλη, η διάθεση να υπάρξει προσυνεννόηση για τα επόμενα βήματα ώστε όλα τα μέρη να είναι λίγο – πολύ ικανοποιημένα.

Η καταφυγή στο “Μεξικάνικο”, κι όχι μόνο, σχέδιο μοιάζει η Σολομώντειος λύση. Το ΔΝΤ δεν θα παρακάμψει το καταστατικό του και δεν θα χρηματοδοτήσει πρόγραμμα όταν δεν θεωρεί βιώσιμο το χρέος. Η Ε.Ε., και κυρίως η Γερμανία ενόψει εκλογών, θα αποφύγει την δημιουργία εντυπώσεων ότι η αναδιάρθρωση του χρέους χαρίζει χρήματα στην Ελλάδα.

Και φυσικά η Ελλάδα θα εκταμιεύσει άμεσα την επόμενη δόση, πιθανότατα λίγο ενισχυμένη για να αποπληρωθούν κι άλλα ληξιπρόθεσμα και θα στηριχτεί, έστω και χωρίς συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, ώστε εν ευθέτω χρόνω να δοκιμάσει με επιτυχία την τύχη της στις αγορές.

Το πως θα εξελιχθεί όλο αυτό το σχέδιο, πόσο επιτυχημένο θα αποδειχτεί, αν θα κατορθώσουμε να είμαστε δημοσιονομικά και αναπτυξιακά συνεπείς ώστε να μην ανοίξουν απρόσμενες νέες τρύπες στον προϋπολογισμό, είναι κάτι που μόνο στην πράξη μπορεί να κριθεί.