Αυτά που κάνανε αποτελούν τη βαθύτερη προσβολή κατά της κοινωνικής τάξης

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

«Η καταραμένη μαϊμού», μου λέει ο φίλος μου ο Μήτσος. «Δεν νομίζω στην παγκόσμια ιστορία να υπάρχει κάτι ανάλογο», συνεχίζει… «Ένα ζώο να έχει επηρεάσει τόσο πολύ την ιστορία ενός Έθνους». Με τον φίλο μου τον Δημήτρη – Μήτσος για τους πολύ δικούς του – όποτε βρισκόμαστε στο παραδοσιακό μας στέκι κάνουμε μακριές συζητήσεις πάνω σε θέματα που αφορούν από φιλοσοφία μέχρι επιστήμη, από ιστορία μέχρι πολιτική και από ποίηση μέχρι μουσική. Πάντα σε συνδυασμό με τις εμπειρίες και αναμνήσεις μας. «Η καταραμένη μαϊμού»… «Τι εννοείς Μήτσο μου;», τον ρωτάω. «Μα δεν ξέρεις για την αναθεματισμένη μαϊμού, που δάγκωσε στο πόδι τον Βασιλιά Αλέξανδρο, τον διάδοχο του Κωνσταντίνου Α, τον Σεπτέμβριο του 1920, στέλνοντας τον σε πρόωρο θάνατο μετά από σηψαιμικό σοκ;», μου απαντά. «Για το δημοψήφισμα στις 22 Νοεμβρίου 1920 για την επάνοδο του βασιλιά Κωνσταντίνου Α;». «Μην μου πεις ότι ούτε αυτό το ξέρεις»!!!

Για όσους από εσάς δεν γνωρίζουν, την ιστορική εκείνη περίοδο, στην Ελλάδα υπήρχαν δυο αντιμαχόμενες πολιτικές απόψεις. Η άποψη των βενιζελικών που ήθελε την Ελλάδα σύμμαχο των Άγγλων, Γάλλων και Ιταλών (Αντάντ), και που ήξερε ότι με κάθε κόστος έπρεπε να επιτευχθεί αυτό. Η άλλη άποψη, των αντιβενιζελικών, ήθελε την Ελλάδα σύμμαχο των Γερμανών και του Κάιζερ. Για να μπορέσουν οι πρώτοι να επικρατήσουν θα έπρεπε να οδηγήσουν τον τότε βασιλιά της Ελλάδας, Κωνσταντίνο Α, σε παραίτηση. Με την πίεση των αγγλογάλλων που έφτασαν στο σημείο να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό σε λιμοκτονία, ο Κωνσταντίνος Α οδηγείται σε παραίτηση και στη θέση του αναλαμβάνει καθήκοντα ο βασιλιάς Αλέξανδρος.

Ο Αλέξανδρος δεν θα προλάβει να ευημερήσει για πολύ, καθώς λίγα έτη μετά τη στέψη του (1917) μια μαϊμού τον δαγκώνει στο πόδι στέλνοντας τον σε πρόωρο θάνατο μετά από σηψαιμικό σοκ. Οι αντιβενιζελικοί, που επικρατούν στις εκλογές, επιθυμούν την επιστροφή του Κωνσταντίνου και ενώ γνωρίζουν τις αντιρρήσεις των δυνάμεων της Αντάντ αλλά και τις προειδοποιήσεις πως εάν επαναφέρουν στον θρόνο τον Κωνσταντίνο Α, θα ακυρώσουν την συνθήκη των Σεβρών, θα αποσύρουν την στήριξη τους στον Ελληνικό στρατό στην Μικρά Ασία και θα σταματήσουν να δανείζουν το υπερχρεωμένο Ελληνικό κράτος, σκηνοθετούν ένα «δημοψήφισμα» που όχι μόνο δεν χρειαζόταν συνταγματικά, αλλά ούτε και να νοθευτεί σε τέτοια έκταση. Η επάνοδος του Κωνσταντίνου Α υποτίθεται ότι εγκρίθηκε με το απίστευτο ποσοστό 99%! Τα υπόλοιπα είναι, λίγο ως πολύ, γνωστά μέχρι και την καταστροφή της Σμύρνης και τον βίαιο διωγμό τον Ελλήνων από την Μικρά Ασία.

«Κατάλαβα που το πας», λέω στο Μήτσο. «Από πού ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ… έμμεσα θες να μου πεις». Όπως και με τους αντιβενιζελικούς, οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ προσπάθησαν να καθιερωθούν στην εξουσία μεταφέροντας στο λαό μια επικίνδυνη απόφαση, εκμεταλλευόμενοι ανεύθυνα την τότε συναισθηματική του φόρτιση. Τι και εάν οι ανεύθυνοι μετέτρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Μια και Κώτσο βασιλιά δεν έχουμε, πόσοι από αυτούς που στήριξαν το ΟΧΙ θα μπορούσαν, εν αγνοία τους, να ζήσουν μόνο με ψωμί και ελιά; Δεν λέω, μπορεί ορισμένοι, αλλά πάλι πόσοι από αυτούς είχαν συνειδητοποιήσει που πήγαινε τότε η υπόθεση; Όπως και να έχει, το κόστος εκείνης της περιόδου υπήρξε τεράστιο. Υπολογίζεται σε 75-85 δισ. ευρώ στη καλύτερη περίπτωση και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 150 δισ. ευρώ στη χειρότερη, χωρίς να συμπεριλάβουμε τις αρνητικές επιπτώσεις στην εθνική θέση και διεθνές κύρος της χώρας και όποιες εσωτερικές ανωμαλίες και διχασμό συνεχίζει να προκαλεί.

Πριν συνεχίσω, και για να μην παρεξηγηθώ, να διευκρινίσω ότι με τον φίλο μου τον Μήτσο δεν δικάζουμε κάποιον. Τα ζητήματα που απασχολούν τα δικαστήρια αφορούν την πράξη και την ενοχή και μακριά από εμάς τα λαϊκά δικαστήρια! Εμείς προσεγγίζουμε τα πράγματα ιστορικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά, έχοντας μέσα δικές μας προσωπικές εμπειρίες. Στην επιστήμη δεν υπάρχει θέση για το δίκαιο και το άδικο. Η επιστήμη αναζητεί αιτιώδεις ερμηνείες συμβάντων και φαινομένων. Η αλήθεια, άλλωστε, κοινωνείται, δεν κατέχεται.

«Σημαντικό, το πώς καθιερώθηκαν στην εξουσία, τάζοντας τα πάντα», λέω στον Μήτσο, «εξαπατώντας τον λαό και μεταθέτοντας του μία επικίνδυνη απόφαση χωρίς να υπάρχει επαρκής πληροφόρηση και συζήτηση των επιλογών και των συνεπειών τους. Ας μην μιλήσουμε για τον λαό, λοιπόν. Άλλωστε, αν κάποιος έχει τα μάτια του δεμένα, όσο θες μπορείς να τον ενθαρρύνεις να κοιτάξει μέσα από τον επίδεσμο, δεν θα δει όμως τίποτε. Ακόμη και από νομική άποψη, ένα έγκλημα αποτελείται από δυο μέρη: την actus reus, την πράξη καθεαυτή, και τη mens rea, την ψυχική κατάσταση. Και πολλοί καταδικασθέντες έχουν δεχτεί επιείκεια εξαιτίας της ψυχικής τους κατάστασης».

«Εξίσου, όμως, σημαντικό και το πώς φεύγουν». «Τι θέλεις να πεις;», με ρωτάει ο Μήτσος. «Οι άνθρωποι δεν υπήρξαν μόνο ψεύτες, ανεύθυνοι και λαϊκιστές. Υπήρξαν αμοραλιστές και θρασύδειλοι! Δεν βλέπεις τι πάνε να κάνουν με τις τελευταίες τροπολογίες στον ποινικό κώδικα; Το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης έχει δυο έργα να επιτελέσει: οφείλει να επιβάλλει έναν γενικά αποδεκτό ηθικό κώδικα, κρίνοντας αν συγκεκριμένα άτομα εξετέλεσαν συγκεκριμένες πράξεις που θεωρούνται άδικες, και οφείλει ακόμα να αποφασίσει την επιβολή της αρμόζουσας ποινής. Επίσης, αυτό που πρέπει να κρίνει δεν είναι μόνο οι πράξεις τους αλλά και οι ροπές τους. Αφενός, πέραν του ότι ρέπουν προς την ανομία – δες πως αντιμετωπίζουν εχθρούς του έθνους και κράτους, μπαχαλάκηδες, εγκληματίες, δολοφόνους και τρομοκράτες -, ισοπεδώνουν τον ηθικό κώδικα – για αυτούς μέχρι και οι πράξεις των βιαστών δικαιολογούνται – και αφετέρου, χωρίς κάποιο ηθικό κώδικα γιατί να υπάρχουν αρμόζουσες ποινές; Με τον νέο ποινικό κώδικα κάτω από ποιες συνθήκες μπορούμε να πούμε ότι κάποιος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του;»

«Πούλα με πολύ φτηνά, δεν ξέρω, ίσως αύριο να είναι αργά»… «Τι πούλα με;», με ρωτάει ο Μήτσος. «Το τραγούδι των ΠΥΞ ΛΑΞ που ακούγεται», του απαντώ. «Η επανάσταση γίνεται μόνο στον έρωτα και στην τέχνη, όχι στην πολιτική, υποστήριζε ο Μαγιακόφσκι. Μποέμ ο Μαγιακόφσκι, αιώνια νέος. Μάλλον είχε δίκιο. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού; Ανάλογα με το πώς ορίζει το εφικτό και το ανέφικτο κανείς. Ότι και να πούμε, επέφεραν  πολιτική αποσταθεροποίηση για να πουληθούν και να πουλήσουν και εμάς πολύ φτηνά», Μήτσο μου! «Πολλώ δε μάλλον όσους τους πίστεψαν! Και όποιος συννεφοπετούμενος αναζητά, επιδιώκει και πετυχαίνει την πολιτική αποσταθεροποίηση οφείλει να πληρώνει τις συνέπειες των πράξεων του! Και αυτά που κάνανε αποτελούν τη βαθύτερη προσβολή κατά της κοινωνικής τάξης!».