2500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών: Μια τιμητική σκυταλοδρομία για το Λεωνίδα και τους 300
Γράφει ο Αντώνης Μιχελόγγονας, Δικηγόρος
Φέτος συμπληρώνονται 2.500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών. Από τη μάχη που θα έμενε για πάντα στην ιστορία ως παράδειγμα φιλοπατρίας, υπακοής στους νόμους και υπέρτατης θυσίας. Μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις στην ανθρώπινη ιστορία που οι, από στρατιωτικής άποψης, ηττημένοι της μάχης, ο Λεωνίδας, οι 300 Σπαρτιάτες και οι 700 Θεσπιείς, αναδείχθηκαν απόλυτοι νικητές στη μάχη της ιστορικής μνήμης, και έμειναν στα βάθη των αιώνων σαν μια υπενθύμιση στους Λακεδαιμονίους «ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 2.500 ετών από την ιστορική μάχη, στην οποία η πόλη της Σπάρτης χρωστά μεγάλο μέρος της ιστορίας της, ο Σύλλογος Σπαρτιατών Δρομέων είχε προγραμματίσει τη διενέργεια ενός τιμητικού αγώνα από τη Σπάρτη στις Θερμοπύλες, συνολικά 367 χλμ, που ακολουθούσε ουσιαστικά τη διαδρομή των 300 Σπαρτιατών προς τις Θερμοπύλες. Ο αγώνας είχε προγραμματιστεί για να ξεκινήσει στις 5 Ιουνίου, ματαιώθηκε όμως λόγω της πανδημίας του κορωνοιού.
Δεδομένου ότι ήταν πλέον αδύνατη και επικίνδυνη η οργάνωση τέτοιων μαζικών αθλητικών εκδηλώσεων υπό συνθήκες πανδημίας, αλλά και ότι παρέμενε η έντονη ανάγκη των Λακώνων να τιμήσουν τους πλέον χαρακτηριστικούς ήρωες της σπαρτιατικής ιστορίας, αναζητήθηκε μια εναλλακτική λύση. Και τελικά προέκυψε η ιδέα της σκυταλοδρομίας. Μιας ιδέας με πολλά πλεονεκτήματα από υγειονομικής άποψης, αλλά και με έναν ωραίο συμβολισμό. Της μεταφοράς της τιμητικής σκυτάλης από το άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.
Το εγχείρημα από πλευράς οργάνωσης δεν ήταν εύκολο. Έπρεπε η απόσταση των 367 χλμ από τη Σπάρτη στις Θερμοπύλες να διανυθεί εξ’ ολοκλήρου από αθλητές που θα μοίραζαν την απόσταση μεταξύ τους, καθώς και να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την υγεία και την ασφάλειά τους. Η μεγάλη συμμετοχή όμως, τόσο εθελοντών όσο και δρομέων, κατέστησε τη διενέργεια της σκυταλοδρομίας απόλυτα δυνατή. Οι δρομείς (περίπου 45 στον αριθμό) μοίρασαν μεταξύ τους τη διαδρομή. Κατά μέσο όρο 8 χλμ ο καθένας, αυτό όμως δεν ήταν σταθερό μέγεθος καθότι δεν έτρεχαν όλοι το ίδιο.
Στις 7 το απόγευμα της Παρασκευής 28 Αυγούστου ξεκίνησε η πρώτη ομάδα αθλητών από τη Σπάρτη, εν μέσω τιμητικής γιορτής που οργάνωσε ο δήμος. Από ένα σημείο και μετά η διαδρομή γινόταν μόνο από μεμονωμένους δρομείς ή ζευγάρια, που παραλάμβαναν τη σκυτάλη από τον προηγούμενο, τη μετέφεραν στη διαδρομή που τους αναλογούσε και την παρέδιδαν στον επόμενο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής ένα ή δύο αυτοκίνητα με εθελοντές του συλλόγου βρίσκονταν πίσω τους, εφοδιασμένα με νερά και ιατρικό υλικό. Επίσης, για την εξυπηρέτηση των δρομέων, που προφανώς έφταναν στο σημείο εκκίνησής τους με αυτοκίνητο, υπήρχε πάντα ένας εθελοντής να παραλάβει το αυτοκίνητο και να το οδηγήσει μέχρι το σημείο τερματισμού του εκάστοτε αθλητή. Καθ’ όλη τη διάρκειά της η διαδρομή καλυπτόταν από φωτογραφικό συνεργείο, που μετέδιδε εικόνες και βίντεο στα διαδικτυακά και τηλεοπτικά μέσα.
Την Κυριακή το πρωί, λιγότερο από 48 ώρες μετά την έναρξη, έγινε ο τερματισμός των τελευταίων αθλητών στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Η σκυτάλη έφτασε οριστικά στον προορισμό της. Απονεμήθηκαν τιμητικά μετάλλια για όλους τους δρομείς που συμμετείχαν, και η μεγάλη μας σκυταλοδρομία έγινε πλέον ανάμνηση. Από αυτές που μένουν βαθιά χαραγμένες.
Ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορούσαν να αποδώσουν οι Σπαρτιάτες δρομείς στο Λεωνίδα και τους 300 πολεμιστές του, και φυσικά στους 700 Θεσπιείς που στάθηκαν μαζί τους. Ο ελάχιστος φόρος τιμής για την υπέρτατη θυσία που έκαναν 2.500 χρόνια πριν, και άφησε στις επόμενες γενιές ένα λαμπρό παράδειγμα ανδρείας και υπακοής στους νόμους. Οι Σπαρτιάτες δεν υποχωρούν, δεν παραδίνονται. Τότε απέναντι στον εχθρό. Σήμερα απέναντι στην κούραση και την καταπόνηση του δρόμου.
