Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια…

Γράφει ο Αγκιτάτορας,

Όχι ο Λουκιανός δεν υπήρξε απλώς ένας μοναχικός καουμπόι με οδηγό τις δικές τους ασυμβίβαστες αξίες. Όχι δεν ήταν απλώς ένας χιουμοριστικός δημιουργός που ήξερε μέσα από τις εύθυμες μελωδίες του και τα στιχάκια του να στηλιτεύει την κοινωνική καθημερινότητα. Όχι δεν ήταν απλώς η ψυχή του πάρτι που αναζητούσε την χαρά μέσα από την μελαγχολία που μας περιτριγυρίζει.

Ο Κηλαηδόνης ήταν μια πολύ ιδιαίτερη καλλιτεχνική περίπτωση με προσωπικό στίγμα. Στην πολιτική εκτόνωση της μεταπολίτευσης που γέμισε με μουσικές και λόγια ιδεολογικής φόρτισης, ο Λούκυ βρισκόταν εκεί για να μας θυμίσει ότι η ζωή είναι ένα τεράστιο πάρτι με τις αναστολές, τις εμμονές, τα απωθημένα μας. Η χαρά, η ευτυχία βρίσκεται μπρος στα μάτια μας αν μάθουμε να την αναγνωρίζουμε και αν την διεκδικούμε. Καλό ταξίδι…

“Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια
ώρα με την ώρα βιαστικά
νιάτα που περνούν
που δε θα ξαναρθούν”