Τον γκρεμίσαμε τον καπιταλισμό, Αλέξη;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Το τέλος του κόσμου έχει προβλεφθεί αμέτρητες φορές κι από πολλούς διαφορετικούς επίδοξους αναγνώστες του μέλλοντος. Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία καταστροφής βγαλμένη κατά τα κατάβαθα της μοιρολατρίας. Κάπως έτσι παρακινούνται κι ορισμένοι πολιτικοί σε δηλώσεις ανατρεπτικού μεγαλείου που καταπνίγονται στο σάλιο της εξουσίας.

Οι αγορές θα χορεύουν στα νταούλια και τους ζουρνάδες που εμείς θα τους βαράμε! Η Ευρώπη θα αναμορφωθεί συθέμελα συμπαρασυρόμενη από την ανατρεπτική κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα! Ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση θα γονατίσουν κάτω από την εγχώρια επαναστατική μπότα!

Μπορεί αυτό το Σαββατοκύριακο να γλιτώσαμε την κατάλυση του καθεστώτος, – μετά τον χωρισμό και τα πιο αγαπημένα ζευγάρια βγάζουν λίγη χολή και κάπως έτσι ο Τσίπρας έγινε καθεστώς για την απατημένη Ζωίτσα. Μας έμεινε η απορία τι εννοούσε η Κωνσταντοπούλου αλλά το να απαιτείς να βγαίνει πλήρες, συνεκτικό νόημα από τις δηλώσεις της πρώην Προέδρου της Βουλής μοιάζει κάπως υπερβολικό αν όχι παράταιρο!

Μπορεί να αποφύγαμε την παραίτηση Λεβέντη για να… ταρακουνήσει το πολιτικό σύστημα, μετά από θεϊκή παρέμβαση, αφού όπως μας ενημέρωσε η εκκλησιαστική ιεραρχία… απαίτησε την παραμονή του για να εκπροσωπεί και να προστατεύει τις ηθικές αξίες. Μάλλον οφείλεται στο ότι διαθέτει και ένα βιογραφικό γεμάτο με καλοσύνη για τον συνάνθρωπο και υψηλά ιδανικά που δεν του επέτρεπαν τις καιροσκοπικές μετακινήσεις σε διάφορα κόμματα!

Αυτό που δεν γλιτώσαμε είναι την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ. Τρίζουν τα θεμέλια του καπιταλισμού από την επέλαση του Έλληνα επαναστάτη. Τρίζουν και τα κόκαλα των συναγωνιστών του που έστηναν υπαίθριες δίκες για τους φονιάδες των λαών, όταν ακούν τον Αλέξη να αναφέρεται στην στήριξη των Αμερικανών και τον θεμελιώδη ρόλο τους στην περιοχή. Ούτε ένα “έξω οι βάσεις του θανάτου” δεν θα ακουστεί! Περασμένα μεγαλεία…

Βέβαια τώρα έχουμε επικεντρωθεί στις επενδύσεις. Ο άνθρωπος που επέβαλε τους κεφαλαιακούς περιορισμούς, ανέβασε στα ύψη την φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές, θέτει προσχώματα σε κάθε ιδιωτικοποίηση και φιλόδοξο καινούριο επενδυτικό πλάνο, θα κατατροπώσει με τις προτάσεις του τα Αμερικάνικα γατάκια και θα έρθουν να τοποθετήσουν τα χρήματα τους στην χώρα μας επειδή ΘΑ βγούμε στις αγορές και ΘΑ βγούμε από το μνημόνιο.

Δεν σχολιάζω τα ΘΑ. Τα πολλά what if είναι βασικός αποτρεπτικός παράγοντας ανάμειξης με κάθε επιχειρηματικό σχέδιο. Κι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ένα τεράστιο what if, αφού το μέλλον της μετά το τέλος του τρέχοντος δημοσιονομικού προγράμματος είναι αβέβαιο και κυρίως με πολύ βραχυπρόθεσμο ορίζοντα επιβίωσης.

Το μόνο που οφείλουμε να θυμόμαστε είναι ότι κανένας επενδυτής δεν θα επιλέξει ως προορισμό του την χώρα μας υπό αυτές τις συνθήκες παρά μόνο για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Η χαμηλή αποτίμηση των ελληνικών ακινήτων και πολλών επιχειρήσεων. Η σταθερά ανοδική πορεία του τουρισμού. Η γεωπολιτική αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή.

Αυτά τα δεδομένα, αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνθηκών που ίσως λειτουργήσουν ενισχυτικά για την τελική απόφαση ενός επενδυτή. Η μαζικότητα όμως τέτοιων κινήσεων πάντοτε θα εξαρτάται από την δομική ανάλυση όλων των στοιχείων που συνθέτουν το ανταγωνιστικό προφίλ μιας χώρας. Και σε αυτό το επίπεδο (πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και τεχνολογικά) απέχουμε πολύ από το να θεωρηθούμε η πιο κατάλληλη επιλογή.