Τι θα κάνουν οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες το 2018
Ανάλυση του Μοχάμεντ Ελ-Εριάν, επικεφαλής οικονομικού συμβούλου της Allianz
Καθώς συνεχίζεται η συγχρονισμένη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, οι συστημικά σημαντικές κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν την ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής το 2018.
Η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα Fed έχει προχωρήσει περισσότερο από όλες τη διαδικασία: Έχει σταματήσει τις αγορές κρατικών ομολόγων, έχει αυξήσει τέσσερις φορές τα επιτόκια του δολαρίου και έχει εξαγγείλει σχέδιο για τη βαθμιαία μείωση του ισολογισμού της.
H Fed θα κάνει ποδαρικό στο 2018 με ακόμα μία αύξηση επιτοκίων και μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών, εξαιτίας των φορολογικών μέτρων που προωθούνται στο Κογκρέσο. Με αυτά τα δεδομένα, οι αγορές ίσως πρέπει να αναθεωρήσουν τις προβλέψεις τους για τις κινήσεις της Fed, ώστε να ενσωματώνουν δυο ή τρεις πρόσθετες αυξήσεις επιτοκίων του χρόνου. Στο πλαίσιο της τρέχουσας ομαλοποίησης, προσδοκάται ότι τέτοιες αναθεωρήσεις δεν θα διαταράξουν τη χρηματοοικονομική σταθερότητα ή τους ρυθμούς ανάπτυξης.
Ένας παράγοντας που περιπλέκει το έργο της Fed όσον αφορά τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων είναι η επίδραση των μη συμβατικών πολιτικών που εφαρμόζουν οι άλλες κεντρικές τράπεζες του ανεπτυγμένου κόσμου.
Η Τράπεζα της Ιαπωνίας, για παράδειγμα, θα πρέπει να επιβραδύνει το πρόγραμμα κοπής χρήματος. Επίσης, είναι πιθανόν να αναθεωρήσει τον στόχο για τις αποδόσεις των 10ετών ιαπωνικών ομολόγων (σήμερα στο μηδέν). Το πώς θα υλοποιηθούν αυτά θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το εάν ο πρωθυπουργός Σίνζο Αμπε (του οποίου η θέση έχει ενισχυθεί στο εσωτερικό) θα προχωρήσει στην εφαρμογή των εδώ και καιρό αναμενόμενων διαρθρωτικών μεταρρυθμισεων, του λεγόμενου «τρίτου βέλους», για την ανάκαμψη της οικονομίας της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα κάνει το παν για να εφαρμόσει το προσφάτως ανακοινωθέν σχέδιο για μείωση κατά το ήμισυ του ποσού των κρατικών ομολόγων που αγοράζει κάθε μήνα (στα 30 δισ. ευρώ από 60 δισ. ευρώ) έως τον Σεπτέμβριο – κίνηση που αποτελεί προπομπό της ολοκλήρωσης του προγράμματος προτού επιχειρήσει την αποκόλληση των επιτοκίων του ευρώ από τα αρνητικά-μηδενικά επίπεδα.
Κρίνοντας, όμως, από τα πρακτικά της τελευταίας συνεδρίασης της ΕΚΤ, υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ των μελών του ΔΣ και η Τράπεζα θα μπορούσε να αλλάξει την κατεύθυνση για τις μελλοντικές κινήσεις της, επιταχύνοντας την έξοδο από την ποσοτική νομισματική χαλάρωση, ιδιαίτερα εάν ο πληθωρισμός αυξηθεί με ταχύτερους του αναμενόμενου ρυθμούς.
Οσο περίπλοκο και αν φαίνεται αυτό, ιδιαίτερα για μια κεντρική τράπεζα που χαράσσει τη νομισματική πολιτική για 19 διαφορετικές χώρες, το έργο της ΕΚΤ θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο εύκολο από αυτό της Τράπεζας της Αγγλίας: Με τις προοπτικές για την ανάπτυξη να έχουν αναθεωρηθεί επί τα χείρω και τον πληθωρισμό να παραμένει πολύ πάνω από τον στόχο, η BoE αντιμετωπίζει ένα ανεπιθύμητο δίλημμα, ιδίως αφότου εξωθήθηκε φέτος να αυξήσει τα επιτόκια της στερλίνας για πρώτη φορά εδώ και δέκα περίπου χρόνια.
Εάν αυξήσει ξανά τα επιτόκια αντιδρώντας έτσι στην υπέρβαση του στόχου για τον πληθωρισμό, κινδυνεύει να επιδεινώσει την οικονομική επιβράδυνση. Εάν τηρήσει στάση αναμονής, οι πληθωριστικές προσδοκίες θα μπορούσαν να ενταθούν. Και όλα αυτά με φόντο την αβεβαιότητα που εγκυμονεί το επικείμενο Brexit. Τούτων λεχθέντων, υπάρχουν καλά νέα για την παγκόσμια οικονομία: Η ισχυρότερη κεντρική τράπεζα του κόσμου, η Fed, έχει το «ευκολότερο» έργο, ενώ την πιο δύσκολη αποστολή έχει η BoE, η λιγότερο συστημική από τις κεντρικές τράπεζες.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία και τις αγορές θα ήταν εάν όλες οι κεντρικές τράπεζες -συμπεριλαμβανομένης και της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας- αποφάσιζαν να συσφίξουν τη νομισματική τους πολιτική ταυτόχρονα.
Πρόκειται, όμως, για σχεδόν απίθανο σενάριο…
ΠΗΓΗ: BOULEVARD Mηνιαία freepress εφημερίδα
