Θέατρο παραλόγου

Από τον Πρόδρομο Παπαηλιόπουλο

O φόνος του Αμερικανού τουρίστα στη Ζάκυνθο, όπου ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου έξω από μπαρ στον Λαγανά από μπράβους, έφερε και πάλι στο φως τη γύμνια και την παρακμή της πολιτείας.

Αποκαλύφθηκε από την πρώτη στιγμή ότι το αστυνομικό τμήμα του Λαγανά για λόγους οικονομίας είχε βάλει λουκέτο! Οπότε η αστυνόμευση στην περιοχή ουσιαστικά είχε εγκαταλειφθεί, αφού το περιπολικό έπρεπε να έρθει από τη χώρα στην περιοχή, μια απόσταση δηλαδή πάνω από μισή ώρα.

Θα μου πείτε αν υπήρχε το αστυνομικό τμήμα και οι αστυνομικοί περιπολούσαν πιο συχνά και πιο πυκνά δεν θα γινόταν ο φόνος;  Δεν λέω αυτό.

Συμπλοκές και επεισόδια πάντα θα γίνονται σε ένα μέρος όπου υπάρχουν χιλιάδες τουριστών, εκ των οποίων μάλιστα οι περισσότεροι είναι τη νύχτα μεθυσμένοι και δεν έχουν καν αντίληψη τι κάνουν, πού πατάνε και πού βρίσκονται. Όμως, όπως και στην ιατρική έτσι και στη ζωή η πρόληψη σώζει. Διότι η συχνή παρουσία αστυνομικών, οι έλεγχοι από την Εφορία, από την Πυροσβεστική για την ασφάλεια των συγκεκριμένων μπαρ, με απλά λόγια η λειτουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας θα απέτρεπε στο ελάχιστο τέτοια φαινόμενα που αποτελούν, πέρα από το γεγονός της αφαίρεσης μιας ανθρωπινής ζωής, τη χειρότερη δυσφήμηση για τη χώρα μας κι έναν τόσο σπουδαίο τουριστικό προορισμό, όπως είναι η Ζάκυνθος.

Η περίπτωση του Λαγανά είναι – για να καταλάβει το μέγεθος ο αναγνώστης – σαν να κλείσει στο Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως και η αστυνόμευση στην Ακρόπολη και το κέντρο να γίνεται από το… Α.Τ. Ψυχικού!!! Ποιος το σκέφτηκε αυτό; Ομολογώ ούτε ξέρω ούτε και θέλω να μάθω. Κανονικά δεν θα έπρεπε καν να εκπλήσσομαι. Εδώ ολόκληρη Αστυνομία δεν περνάει από την πλατεία Εξαρχείων. Αν δεις περιπολικό της Αμεσης Δράσης στα Εξάρχεια είναι σαν να δεις μεγαλοεπενδυτές στην Ελλάδα, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ.

Βέβαια μόνο αστείο δεν είναι και θέλω να τονίσω πως το να θεωρούμε δεδομένες τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ χειρότερο από το ίδιο το πραγματικό γεγονός, καθώς μας κάνει να δείχνουμε σαν μια παραιτημένη κοινωνία! Η αδιαφορία, το δεν βαριέσαι πέρασε από την κοινωνία δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια και στον κρατικό μηχανισμό, χωρίς να μπορούμε να αποκλείσουμε να ξεκίνησε αντίστροφα η ιστορία…

Παρακολουθώ μήνες τώρα την πολιτική ηγεσία του συγκεκριμένου υπουργείου και μένω έκπληκτος πολλές φορές από τη συμπεριφορά του κατά τα άλλα συμπαθούς υπουργού Νίκου Τόσκα.

Για την πολιτική του κόντρα με τη Ν.Δ. και την αντιπολίτευση μου είναι παντελώς αδιάφορη. Αυτό που με προβληματίζει είναι ως πότε το Πολυτεχνείο θα είναι «γκέτο» και άβατο των αναρχικών; Ως πότε φτωχοί άνθρωποι θα βλέπουν τα καταστήματα και τα αυτοκίνητά τους να καίγονται; Ως πότε η Πατησίων θα είναι δρόμος των επεισοδίων και των μολότοφ; Ως πότε οι αστυνομικοί θα είναι «σάκος του μποξ»; Θα έχει τέλος αυτό το θέατρο του παραλόγου; Και πότε;

ΠΗΓΗ: BOULEVARD Mηνιαία freepress εφημερίδα