Τελευταία έξοδος: Αλέξης Τσίπρας!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Συζητώντας τις προοπτικές της χώρας, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, μού ήρθε στο νου η γνωστή κινηματογραφική ταινία “Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ”. Ο αγώνας ενός αδίκως φυλακισμένου για απόδραση συναντά τη διαφθορά του σωφρονιστικού συστήματος με την λύτρωση να αργεί αλλά να έρχεται με την βοήθεια μιας αφίσας της μεγαλης σταρ!

Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχει η πλοκή της ταινίας με την σημερινή εγχώρια κατάσταση; Δεν ξέρω κατά πόσο η Ελλάδα βρέθηκε άδικα “φυλακισμένη” στα μνημόνια ή αν αποτέλεσαν την πρέπουσα τιμωρία για τα διαχρονικά πολιτικά και οικονομικά λάθη της. Το σίγουρο είναι ότι προλάβαινε με το ξεκίνημα της κρίσης να αντιδράσει πιο δυναμικά, να προλάβει τις εξελίξεις και να αποφύγει τα χειρότερα αλλά έλειπε τόσο η προθεση όσο κι η απαραίτητη πολιτική συναίνεση.

Είναι σίγουρο όμως ότι αυτή τη στιγμή επιχειρείται μια “απόδραση” που υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι δεν φέρνει την ολοκληρωτική απελευθέρωση όπως διατείνεται η κυβέρνηση. Κι αυτό όχι επειδή οι ουρές του προγράμματος, – με τις απαιτήσεις για νέα μέτρα και διαρκώς υπέρογκα πλεονάσματα -, θα μας ταλαιπωρούν για αρκετά ακόμη χρόνια, αλλά γιατί όπως εγκαίρως ανέλυσα σε παλαιότερη αρθρογραφία μου οι διεθνείς οικονομικές συνθήκες και η μελλοντική πορεία των αγορών οδηγούν σε πιθανό νέο αδιέξοδο μέχρι το 2020.

Διαβάστε τα σχετικά άρθρα Η δυσάρεστη έκπληξη των αγορών για τον Τσίπρα και Έρχεται το χειρότερο σενάριο για την χώρα; 

Ο Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι διαθέτει έναν χρόνο έως τις εθνικές εκλογές μέσα στον οποίο θα πρέπει να βγάλει επικοινωνιακούς λαγούς από το καπέλο του, να επιδοθεί σε προεκλογική παροχολογία και να απευθυνθεί στα αριστερά αντανακλαστικά των οργισμένων κι αναποφάσιστων ψηφοφόρων του με στοχευμένο διχαστικό, ταξικό δίλημμα.

Η επερχόμενη  ΔΕΘ θα αποτελέσει το ουσιαστικό εφαλτήριο αυτής της τακτικής. Αφού δημιουργηθεί για μερικές μέρες το ρητορικό περιβάλλον γύρω από την έξοδο από τα μνημόνια, θα έρθει η εκεί ομιλία του να επιβεβαιώσει την επιχείρηση περιγραφής ενός ιδανικού νέου κόσμου που καμία σχέση δεν έχει με όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο ευρύτερο οικονομικό πλαίσιο.

Η μεταμνημονιακή Ιθάκη του Τσίπρα δεν είναι ούτε η Καβάφεια ιδεατή κατάληξη του βίου, ούτε η Οδύσσεια επιστροφή στην αξιακή εστία. Αυτά αποτελούσαν εφικτό στόχο όταν επί Σαμαρά υπήρχε δομημένο πλάνο τόσο για την σταθερή και ασφαλή επάνοδο στις αγορές όσο και για την αναπτυξιακή εκτίναξη. Σε μια στιγμή μάλιστα επιτοκιακής, συναλλαγματικής και εμπορικής σταθερότητας στον πλανήτη.

Οι τωρινές συνθήκες το μόνο που προδιαγράφουν είναι ένα ταραγμένο ταξίδι με αβέβαιο προορισμό.