Social Vivre: 5 βασικοί κανόνες καλής ψηφιακής συμπεριφοράς
Σήμερα που κοινωνικοποιούμαστε μέσω internet, οι κανόνες καλής ψηφιακής συμπεριφοράς, μοιάζουν να είναι σχεδόν απαραίτητοι. Πώς απαντάμε, τι λέμε, πως ευχαριστούμε ακόμα και πότε μπλοκάρουμε, όλα αποτελούν κώδικα ψηφιακής συμπεριφοράς, ή αλλιώς… Social Vivre.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι χρήστες θεωρούν ότι έχοντας κάποιον friend στα κοινωνικά δίκτυα, αυτόματα έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν σαν να πρόκειται για πραγματικό τους φίλο, ασχέτως αν δεν έχουν καν γνωριστεί με το άτομο που βρίσκεται στην «απέναντι οθόνη».
Συνεπώς για το Νο1, «Προσέχουμε το ύφος γραφής μας», όπως δηλαδή και σε φυσικό επίπεδο προσέχουμε πώς μιλάμε και τί λέμε ανάλογα τον συνομιλητή.
Για παράδειγμα, σκεφτείτε να έχετε στη λίστα των φίλων σας έναν παλιό σας καθηγητή. Αν κάποια στιγμή κάνετε chat δεν θα μπορούσατε να του απευθυνθείτε στον ενικό, ούτε να γράψετε greeklish (άλλη πονεμένη ιστορία), ούτε να στείλετε καρδούλες, τουρτίτσες, φατσόνια και λοιπές τσαχπινιές. Θα τον γεμίζατε αγκαλίτσες και λούτρινα δηλαδή αν τον βλέπατε στον δρόμο; Ή μήπως θα του φωνάζατε «που σαι συ ρε ψυχή; Χαθήκαμε ρε αλάνι, πάμε για καμιά ποτάρα;»
Which brings us to rule Νo2. Στην αντίπερα όχθη όσων αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι το «μου μιλάνε και κάνω πως δεν ακούω/βλέπω. Αδιαφορώ πλήρως». Στον φυσικό κόσμο, όταν κάποιος που γνωρίζουμε μας χαιρετάει, ανταποκρινόμαστε. Στη χώρα μας, χαιρετιόμαστε και καλημεριζόμαστε ακόμα και με αγνώστους που μπορεί να συναντάμε στην καθημερινότητά μας (σουπερ μάρκετ, πάρκινγκ κλπ). Γιατί λοιπόν όταν μας χαιρετίσει κάποιος στον ψηφιακό κόσμο να μην ανταπoδώσουμε τον χαιρετισμό; Στο κάτω κάτω αν δεν θέλουμε επαφές, αφαιρούμε το account/ άτομο από τη λίστα μας, απλά και ξεκάθαρα. Σε κάποια media ειναι εμφανές όταν κάποιος διαβάσει το μήνυμα που του έχει αποσταλεί. Όταν λοιπόν δεν απαντάει, έστω και μονολεκτικά, ή έεεεστω με ένα ανέκφραστο (ουσιαστικά) emoji χαμόγελου, τα οποία -κακά τα ψέματα- έχουν φανεί σωτήρια σε awkward situations, είναι ξεκάθαρο πως αγνοεί τον συνομιλητή του, γεγονός που δε χαρακτηρίζεται και ως η μέγιστη διακριτικότητα/ ευγένεια…
Απαντάμε λοιπόν. Ανάλογα με το ύφος της ερώτησης/χαιρετισμού. Αν λάβουμε κάποιο προσβλητικό μήνυμα, δεν χρειάζεται να να το συζητήσουμε, ούτε να μπαίνουμε στη λογική του να βριζόμαστε διαδικτυακά. Αποκλείουμε το άτομο και όλα τελειώνουν εκεί. Αν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα ενοχλητικό (λόγος μίσους, ρατσισμός κλπ), αναφέρουμε το account στους διαχειριστές της εκάστοτε πλατφόρμας. Τα social media δεν είναι για ξεκατίνιασμα (σικ), δε βγάζουμε τα σώψυχά μας σε έναν τεράστιο ψηφιακο καναπέ περιμένοντας από αυτοσχέδιους ψυχο(λαγνο)λόγους να μας κάνουν γνωμάτευση ή να συνταχθούν μαζί μας. Κοινωνικοποιούμαστε, ανταλάσσουμε απόψεις, χιούμορ, ειδήσεις, γνώσεις και γνώμες. Περνάμε καλά.
Νο 3. Όταν μας εύχονται, ευχαριστούμε τον καθένα προσωπικά. Ειδάλλως ας βγάλει ο καθένας μας από μια καθημερινή γενική δημοσίευση με ένα «Χρόνια Πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν ή έχουν γενέθλια σήμερα». Η λογική του «βαριέμαι να σας απαντήσω έναν έναν γιατί είστε πολλοί όσοι μπήκατε στον κόπο να μου στείλετε ευχές κι εγώ πρέπει να ετοιμαστώ, να κάνω τα μπωτέ μου γιατί το βράδυ έχει έξοδο» δεν χαρακτηρίζεται κόσμια. Τα «Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας» ενδείκνυνται μόνον εφόσον έχεις ευχαριστήσει και προσωπικά τον καθέναν που σου ευχήθηκε.
Νο4. Φειδωλότητα στα tags/ mentions. Καλό είναι να μην τα θυσιάζουμε όλα στον βωμό του virality. Το να ταγκάρω σε μια εξαιρετική γόβα που μου άρεσε τον παλιό μου καθηγητή που λεγαμε και παραπάνω, μόνο και μόνο γιατί αυτός έχει πολλούς φίλους και θα δει πολύς κόσμος τη δική μου δημοσίευση δεν σημαίνει πως η γόβα θα του ταίριαζε (στην τελική μπορεί ο άνθρωπος να προτιμάει τις μπαλαρίνες/ αυτό επί παραδειγματι, ήταν ένα περιττό σχόλιο- αστειάκι). Αντιστοίχως αν βρεθεί το όνομά μας να φιγουράρει σε δημοσίευση που δεν θα θέλαμε να βρισκόμαστε, ζητάμε από τον «ποστάρη» (εκ του μπροστάρης, νοικάρης, μεριοκαματιάρης, κ.α.) να μας αφαιρέσει. Ή το κάνουμε μονοι μας. Ή ελέγχουμε κι αλλάζουμε τις προσωπικές ρυθμίσεις του λογαριασμού μας και ξεμπερδέυουμε μια για πάντα. Πάντως, σίγουρα δεν αρχίζουμε τα προσβλητικά/απειλιτικά (!) σχόλια κάτω από την δημοσίευση.
Νο5. Στο Νο5, τοποθετείται η «μάστιγα» του auto like/ auto share. Δηλαδή στον φυσικο κόσμο όταν είμαστε ετοιμόλογοι ή όταν λέμε μια έξυπνη/ αστεία (πάντα σύμφωνα με τη δική μας γνώμη) ατάκα, τι κάνουμε; Χτυπάμε επιδοκιμαστικά τον εαυτό μας στην πλάτη; Μας λέμε τι ωραία που τα λέμε και μας δίνουμε συγχαρητήρια; Δεν είναι λίγο περίεργο; Υπάρχει και πιο ωμός τρόπος να εξηγηθεί, ένα statement που έχει κυκλοφορήσει και λέει «Liking your own status is like sucking your own…» δεν το τελειώνω όμως, γιατί το κείμενο αναφέρεται σε καλή συμπεριφορά και δε θα μπορούσα να κλείσω με ανάρμοστη λέξη.
Be polite. Be kind. Be social.
Natassa Tzikou
Social Media Specialist
ΠΗΓΗ: SOCIALIZERS
