Σχέδιο vs φούμαρα
ΑΛΛΟΣ έχει το όνομα κι άλλος τη χάρη. Αλλος εμπορεύεται φραστική κοινωνική προστασία κι άλλος χτίζει ένα κοινωνικό κράτος με εύρος και γερά θεμέλια.
Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Το πακέτο μέτρων στήριξης για την ενέργεια που ανακοίνωσε ο Κ. Μητσοτάκης αποτελεί δραστική και ουσιαστική παρέμβαση ανακούφισης των πολιτών και των επιχειρήσεων. Λίγο νωρίτερα ο Α. Τσίπρας περιοδεύοντας στην Καβάλα προσπάθησε να απαξιώσει τα μέτρα. Μαζί τους, όμως, απαξίωσε και ό,τι ανακουφίζει τον πολίτη, ο οποίος θα δει με τα μάτια του τη σημαντική διαφορά στο λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος που θα πάρει τον Ιούνιο. Ανάμεσα στα μάτια του πολίτη και στον λογαριασμό του ρεύματος, δεν θα υπάρχει κάτι που να θολώνει την αλήθεια.
ΓΙΑ μία ακόμα φορά ο Α. Τσίπρας βρίσκεται ενώπιος ενωπίω με την κακοδαιμονία του. Την ημιμάθεια, την προχειρότητα και το λαϊκισμό. Δεν του φταίει κανένας άλλος, εκτός από το πολιτικό είναι του. Μιλούσε αυθαίρετα για 1,4 δισ. υπερκέρδη και «ουρανοκατέβατα» κέρδη, αλλά μιλούσε μόνο για τη ΔΕΗ. Για τους ιδιώτες παρόχους κουβέντα. Γιατί άραγε; Μόνο η ΔΕΗ είχε υπερκέρδη; Οι ιδιωτικές εταιρίες οι οποίες έχουν ένα σημαντικό μερίδιο αγοράς δεν είχαν; Είχαν κι αυτές, όπως είχε και η ΔΕΗ, και θα φορολογηθούν με 90%. Αλλά θα φορολογηθεί το πραγματικό χρήμα -όπως το υπολόγισε υπεύθυνα και σοβαρά η ΡΑΕ- και όχι το «θεωρητικό χρήμα» του 1,4 δισ., με το οποίο έταζε λαγούς με πετραχήλια. Η ρήτρα αναπροσαρμογής -που ίσχυε καθ’ όλο το βίο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.- τώρα περιορίζεται δραστικά μέχρι σχεδόν εξαφανίσεώς της. Τότε, απλώς είχε «παλιόκαιρο»…
ΤΟΣΟ το αυθαίρετο και «μπακάλικο» 1,4 δισ. όσο και η κριτική περί καθυστερήσεως αναδεικνύουν τη μεγάλη διαφορά νοοτροπίας και τρόπου δουλειάς της σημερινής κυβέρνησης από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Το πακέτο που ανακοινώθηκε χθες χρηματοδοτείται από δύο πηγές, από τον Προϋπολογισμό και από τους παρόχους ενέργειας. Πώς μπορούσε μια σοβαρή κυβέρνηση να εκτιμήσει επακριβώς σε πόσα χρήματα μπορεί να υπολογίζει από τη φορολόγηση των υπερκερδών; Αν υπολόγιζε βάσει του ουρανοκατέβατου 1.4 δισ. του Α. Τσίπρα, θα «έδινε» πάνω από 700 εκατ. «αέρα». Πώς μπορούσε μια σοβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση να μετρήσει ακριβώς πόσο βαθιά έπρεπε να βάλει το χέρι στα κρατικά ταμεία, αν δεν ήταν σαφές τι θα έκανε η Ε.Ε., π.χ. με τα αδιάθετα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης; Οταν κατέστη σαφές ότι η Ευρώπη παραμένει αργοκίνητο καράβι και κλοτσάει διαρκώς το τενεκεδάκι παρακάτω, η κυβέρνηση ετοίμασε εθνικό σχέδιο ξέροντας από πού ακριβώς θα βρει τους πόρους, ώστε οι αποφάσεις της να μην είναι ακάλυπτη επιταγή, ούτε να δημιουργούν κίνδυνο νέου δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Δηλαδή κίνδυνο νέου Μνημονίου. Οταν και τα δύο μεγέθη (κρατική παρέμβαση-συμμετοχή παρόχων) προσδιορίστηκαν, τότε υπήρξε δράση.
ΤΗΝ ίδια περίοδο ο Α. Τσίπρας πηδούσε από λεφτόδεντρο σε λεφτόδεντρο και υπολόγιζε «στο περίπου» και «βαριά-βαριά» έδινε. Και τώρα που υπάρχει απτό αποτέλεσμα, ψάχνει μελάνι σουπιάς για να δημιουργήσει διάδρομο διαφυγής από τη μονοθεματική αντιπολίτευση που έκανε και του γίνεται μπούμερανγκ. Η πλειοδοσία δεν πείθει κανέναν πλέον. Το «δώσε κι εμένα, μπάρμπα» πέθανε το 2015 μαζί με τις αυταπάτες. Η συνέχιση της επένδυσης σε κρίσεις και καταστροφές διώχνουν και δεν προσελκύουν κόσμο. Φάνηκε με την πανδημία, φάνηκε στην κρίση με την Τουρκία, φαίνεται και τώρα με την παγκόσμια κρίση ενέργειας, που οδηγεί σε κρίση ακρίβειας. Ο τοξικός πολιτικός λόγος, τα fake news, ο ερασιτεχνισμός και η προσπάθεια διαρκούς διχασμού της κοινωνίας βρίσκουν όλο και λιγότερα ανοιχτά αφτιά. Ο πολίτης και η κοινωνία -ευτυχώς- κρίνουν πια πράξεις και όχι «φούμαρα». Εργο και όχι «ταξικό δούλεμα».
