“Που θα κάνουμε Πάσχα;”, Ερώτημα ανέκδοτο
Γράφει Σωτήρης Χήνος
Και το μέγα ερώτημα που βασανίζει την ελληνική κοινωνία απ’ άκρη σ’ άκρη είναι ένα: “Που θα κάνουμε Πάσχα;;;” Η δε εκκλησία έχει ξεκινήσει και Οβρέϊκο παζάρι….”Να ανέβει το όριο πιστών ανά εμβαδό, από έναν σε 25 τ.μ. σε έναν σε 15 τ.μ”. Προτείνω να κλείσει το deal στον έναν πιστό ανά 20 τ.μ. να είμαστε όλοι χαρούμενοι…Fair deal..
Είναι προφανής η γελοιότητα και η θυμηδία που προκαλεί αυτή η έκδηλη ανησυχία σε όλους τους εχέφρονες πολίτες.
Όλα τα έχει η Μαριωρή, ο φερετζές της λείπει. Τον έπιασε η νοσταλγία τον μικροαστό για την χωριό του … “…λίγο θυμάρι να μυρίσει κι ας πεθάνει, σε μια γνωστή κορφή ν’ ανέβει κι ας χαθεί”...Ακόμα περισσότερο τον ανησυχεί η πιθανότητα να μην εορτάσει τον Πάσχα το Ελληνικό με όλους τους πατροπαράδοτους τρόπους, ήτοι καθαρίζοντας άντερα μέσα όξω μετά βελόνας και σφάζοντας δυστυχείς αμέριμνους αμνούς για να τους ξεκοκαλίσει με μεγίστη ευλάβεια. Ουαί υμίν…
Η δε πολιτεία το σκέπτεται λέει ακόμα. Αυτό είναι το ανέκδοτο των ημερών.
Αν όλοι καπνίζουν σε ένα μπαρ θα σε εμποδίσει να ανάψεις το τσιγαράκι σου μια θεωρητική απαγόρευση;;;
Αν ουδείς ελέγχει την παράνομη στάθμευση, τι θα σε εμποδίσει να παρκάρεις το θωρακισμένο τζιπ φαρδιά πλατιά σε θέση για ΑΜΕΑ;
Η ατιμωρησία παράγει αδιαφορία και ως προς τις σκέψεις και ως προς τις αποφάσεις. Σκέψου ό,τι θες και αποφάσισε ό,τι θες, εγώ ούτως ή άλλως θα κάνω αυτό που θέλω όποτε το θέλω….
Μια απαγόρευση το μόνο που θα καταφέρει πλέον είναι να οδηγήσει σε μία ακόμα γελιοποίηση της Πολιτείας και των μηχανισμών της.
Γιατί φυσάει πολύ αδιαφορία.
Ζακέτα να πάρουμε….
