Πολυπολιτισμική ανυπακοή στους νόμους

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Και ως εκ θαύματος (όχι δα) η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στην Αθήνα διαποτίστηκε από το πολυπολιτισμικό μίσος. Ένα συμβάν, η πραγματική υπόσταση και οι διαστάσεις του οποίου παραμένουν ασαφείς, χρησιμοποιήθηκε ως το σπίρτο που άναψε τη φωτιά του θρησκευτικού φανατισμού σε όλο του το μεγαλείο.

Φυσικά σε μια δημοκρατική χώρα και υπάρχει ανεξιθρησκεία και σεβασμός στο δόγμα και την προσωπική θεοκρατική διαδρομή οποιουδήποτε. Ταυτοχρόνα όμως υπάρχει κι ένα συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο και διακριτές διαδικασίες τις οποίες οφείλουμε να αποδεχόμαστε και να σεβόμαστε άπαντες αν δεν θέλουμε να μετατραπούμε σε ανοργάνωτη αρένα άσκησης αυτοδικίας.

Το δημοκρατικό κεκτημένο και η τήρηση των κεκτημένων αποτελούν τα θεμέλια ύπαρξης του κοινωνικού ιστού. Αυτά που καθημερινά απαξιώνουν πολλοί δήθεν επαναστάτες. Αυτά που δεν εκτιμούν ορισμένοι από αυτούς που εξαντλούν την ευαισθησία τους στον αυτοαναφορικό δικαιωματισμό που, όταν αποδεσμευτεί από τις απαιτήσεις των κανόνων του συνόλου, δημιουργεί συνθήκες πολιτισμικής αυτοδιάλυσης.

Το πώς ορίζεται και τιμωρείται η βλασφημία δεν είναι ζήτημα θρησκειολογικής ανάγνωσης αλλά νομικού προσδιορισμού. Το πώς εφαρμόζονται οι νόμοι και οι σχετικές ποινές επίσης δεν είναι θέμα προσωπικής ανάγνωσης αλλά συλλογικής συμφωνίας. 

Όσοι, ιδιαίτερα εσχάτως εισερχόμενοι στη χώρα, έχουν την εντύπωση ότι θα επιβάλλουν μια διαφορετική κοινωνιολογική ανάλυση, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν νοείται να διεκδικούν θέση στον Δυτικό κόσμο θεωρώντας πως θα εγκαθιδρύσουν μια παράλληλη θεώρηση, ως αποδεκτή εναλλακτική οπτική, ακόμη κι αν έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα θεμέλια του αστικού μας συστήματος.

Οι θρησκευτικές δοξασίες και τα τελετουργικά αφορούν όσους τα ασπάζονται και αυτούς ακριβώς αφορούν και οι όποιες τιμωρίες προβλέπονται για την παράβαση τους. Όλοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να κινούμαστε μέσα στα στενά πλαίσια που καθορίζει η εκάστοτε νομολογία. 

Αν οι ίδιοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να συμμορφωθούν με τις συγκεκριμένες προτεραιότητες, τότε είναι υποχρέωση του κράτους, προς τους νομιμόφρονες πολίτες αυτής της χώρας, να επιδείξει την προσήκουσα αυστηρότητα σε όσους παρεκκλίνουν. Αν ζητήθηκε άδεια για την πορεία ισλαμιστών προς το Σύνταγμα κακώς δόθηκε εφόσον ήταν προφανής ο στόχος. Αν δεν ζητήθηκε, τότε και πάλι ήταν υποχρέωση των υπευθύνων να αποτρέψει τα έκτροπα, να συλλάβει και να τιμωρήσει επιδεικτικά τους παραβάτες.

Τα πράγματα πρέπει εξαρχής να είναι ξεκάθαρα για όσους επιθυμούν να μείνουν στη χώρα μας εφόσον το δικαιούνται. Ή θα αποδεχτούν το ύφος, τον τρόπο λειτουργίας και τους θεσμούς του κράτους ή θα υποστούν τις προβλεπόμενες συνέπειες. Όλες οι υπόλοιπες πολυπολιτισμικές ευαισθησίες αποτελούν καταφανή πρόσκληση ανυπακοής.