Έκλεισε ο “κύκλος” του Καραμανλή;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Ήταν Ιούνιος του 1989 όταν ο Κώστας Καραμανλής εκλεγόταν για πρώτη φορά βουλευτής. σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο του σκανδάλου Κοσκωτά και των τριπλών εκλογών. 34 χρόνια μετά, κλείνει ο κοινοβουλευτικός κύκλος, έχοντας γράφει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της παράταξής του.

Κι ο πιο σκληρός επικριτής του δεν μπορεί να αρνηθεί τον κομβικό του ρόλο στην ανανέωση της παράταξης, όντας ο νεότερος αρχηγός της, το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού που δεν απαρνήθηκε σε όλη την πολιτική πορεία του παρά τις παγίδες και τις δύσκολες συγκυρίες, την “έμπνευση” του μεσαίου χώρου που δεν αποτελεί ιδεολόγημα αλλά ταύτιση με τις σύγχρονες ανάγκες της μεσαίας τάξης, την ταύτιση με την εθνική αξιοπρέπεια.

Κι αν υπήρξαν αναμενόμενες κυβερνητικές αστοχίες, όπως η μη τήρηση του “σεμνά και ταπεινά” στην άσκηση της εξουσίας από όλα τα στελέχη ή η αναβλητικότητα σε αναγκαίες οικονομικές επιλογές, ειδικά στη δεύτερη κυβερνητική θητεία αυτό που ο ίδιος ο τότε υπ. Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης είχε εύστοχα πει “πετύχαμε το ήπια, τώρα θα πρέπει να προχωρήσουμε και στην προσαρμογή”, το να του φορτώνονται σχεδόν αποκλειστικές ευθύνες για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την εκτίναξη του χρέους είναι υποκριτικό και υποβολιμαίο.

Ειδικά όταν η ισοπεδωτική κριτική προέρχεται κυρίως από όσους δημιούργησαν όλο το υπόβαθρο για την κατάρρευση, όπως το “ορθόδοξο” ΠΑΣΟΚ ή προπαγάνδιζαν το χρηματιστηριακό ρίσκο ως μέσο πλουτισμού φέρνοντας τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου στη χώρα. Είναι οι ίδιοι που βιάστηκαν να βάλουν την Ελλάδα στο ευρώ, για να πιστωθούν μια “επιτυχία” που ήταν σίγουρο ότι θα έφερνε το απόλυτο φιάσκο σε μια οικονομία χωρίς μεταρρυθμιστική συνέπεια και εξωστρεφή παραγωγική αναδιάταξη. Είναι οι ίδιοι που φύτεψαν τον κρατισμό στο γονίδιο μας και μετά ενοχλήθηκαν για τη μονιμοποίηση όσων συμβασιούχων του δημοσίου εξυπηρετούσαν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες! Είναι οι ίδιοι που θεωρούν εθνικισμό τη μη παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια και τη μη αποδοχή του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο.

Και τι γίνεται από εδώ και πέρα με τον Κώστα Καραμανλή; Αποχωρεί οριστικά από την πολιτική διατηρώντας τη σιωπή του για όσα του καταμαρτυρούν ή προαλείφεται για Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Άγνωστο αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ θα επιλέξουν να αδειάσουν τη σημερινή Πρόεδρο ή ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού και δημιουργίας αντιθέσεων στο εσωτερικό της Κεντροδεξιάς θα τον προτείνει πρώτος για το κορυφαίο θεσμικό αξίωμα. Είμαστε σίγουροι ότι ο “διαφωτισμένος” πολιτικός “αφρός”, που διεκδικεί κυρίαρχο ρόλο, θα επιτρέψει μια τέτοια εξέλιξη και δεν θα προσπαθήσει να επιβάλλει κάτι πιο συμβατό με την εκσυγχρονιστική λογική του;