“Παππατζιλίκια”…

Γράφει ο Σωτήρης Χήνος

Καλά την πρόβλεψη του Νίκου του Παππά την προσπερνώ. Δεν είναι τυχαίο ότι το οφθαλμοφανές ψέμα και την κοροϊδία εδώ στην Ελλάδα τα έχουμε ονομάσει “Παππατζιλίκια”…Το παράδοξο σε εκείνη την περίοδο ήταν η στάση πολλών από τους πολίτες. Αντιλαμβάνονταν το κλείσιμο των τραπεζών, ως προσωπική υπόθεση χαμηλού ενδιαφέροντος!!!!

Το χαμηλό ύψος των καταθέσεων τους ή οι μικρές ανάγκες ημερήσιων αναλήψεων, τους οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι το να είναι κλειστές οι τράπεζες είναι μία ασήμαντη εξέλιξη. Λες και η οικονομία στηρίζεται αποκλειστικά στη δική τους οικονομική συμπεριφορά. Λες και οι ίδιοι δεν ήταν κομμάτι αυτής της οικονομίας. Δεν εξαρτούντο από αυτήν.

Κλειστές τράπεζες δεν σήμαινε απλά όριο ημερησίων αναλήψεων.

Κλειστές τράπεζες σήμαινε, αδυναμία πληρωμών στο εξωτερικό, προμήθειας πρώτων υλών, εισαγωγής προϊόντων, αγοράς υπηρεσιών. Χιλιάδες Ελληνικές επιχειρήσεις με εξαγωγικό αντικείμενο, ίδρυσαν σε μία νύχτα θυγατρικές στο εξωτερικό, ζητώντας από τους πελάτες του να τους πληρώνουν με εμβάσματα σε ξένη τράπεζα για να μην κλειδώνονται τα χρήματά τους στην Ελλάδα. Δις χαμένα χρήματα για την Ελληνική οικονομία!!!!

Κλειστές τράπεζες σήμαινε πλήρης απαξίωση της αξιοπιστίας των Ελληνικών τραπεζών. Οι εγγυητικές τους επιστολές έγιναν σκουπιδόχαρτα. Γερμανικός όμιλος, μάς γύρισε πίσω εγγυητική επιστολή καλής πληρωμής της Εθνικής, λέγοντάς μας …”είτε ξοφλάτε μετρητοίς, είτε δεν στέλνουμε τα μηχανήματα”!!!! Και άντε να καταφέρεις να βρεις άμεσα τα χρήματα και άντε να καταφέρεις να μπορέσεις να στείλεις έμβασμα…

Κλειστές τράπεζες σήμαινε κατάρρευση της αξιοπιστίας τους στον Έλληνα καταθέτη. Όταν καείς από το χυλό, φυσάς και το γιαούρτι. Και όταν σε μία νύχτα σου λένε ότι, δεν έχεις πλήρη έλεγχο στις προσωπικές σου αποταμιεύσεις, πόσο πιθανό είναι, σε σύντομο τουλάχιστον χρονικό διάστημα, να εμπιστευτείς ένα σύστημα που αποδείχθηκε τόσο αναξιόπιστο;

Οι κλειστές τράπεζες ήταν ένα ισχυρό πλήγμα σε μία οικονομία που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της. Και να μας σηκώσει και όλους μαζί. Και όσοι απογοητεύτηκαν που δεν εφαρμόστηκε το όχι και που εν τέλει κάποτε επανήλθε μέρος της κανονικότητας και πολιτικά και οικονομικά και τραπεζικά, ούτε μπορούν να συνειδητοποιήσουν από που πέρασαν και από τι γλίτωσαν.