Οδυνηρή ήττα της Δικαιοσύνης
Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος
Οι πανηγυρισμοί του Δημητρίου Παπαγγελόπουλου και της Ελένης Τουλουπάκη για το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου, που τους απαλλάσσει μεν από το σκέλος της κατηγορίας για την αποκληθείσα σκευωρία περί το «σκάνδαλο Novartis», αλλά τους παραπέμπει στο Ειδικό Δικαστήριο για κακουργηματική κατάχρηση εξουσίας (ομόφωνα, ως ηθικό αυτουργό τον πρώτο και κατά πλειοψηφία (!), ως αυτουργό την δεύτερη) και για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος (μόνον τον Παπαγγελόπουλο), τι μπορεί να σημαίνουν;
Τι μπορεί δηλαδή να σημαίνει, όταν ένας πρώην εισαγγελέας και μια εν ενεργεία εισαγγελέας πανηγυρίζουν, ενώ παραπέμπονται να δικασθούν, για ούτως ή άλλως ατιμωτικά αδικήματα, που κάθε άλλο παρά τιμούν την ιδιότητά τους (ως πρώην και νυν) λειτουργών της Δικαιοσύνης;
Είτε ότι είναι παντελώς αναίσθητοι, ώστε, αντί να κρύβονται από την ντροπή τους, όπως θα έπραττε οποιοσδήποτε φυσιολογικός άνθρωπος, να εμφανίζονται σχεδόν ενθουσιασμένοι και πλήρως δικαιωμένοι (!), διότι θα δικασθούν μόνον για μέρος και όχι για το σύνολο των αρχικών σε βάρος τους κατηγοριών…
Είτε ότι, στην πραγματικότητα, η επίγνωση των εγκληματικών πεπραγμένων τους ήταν τόσο ισχυρή, ώστε να έχουν συνειδητοποιήσει την βεβαιότητα, όχι μόνον της παραπομπής τους σε δίκη αλλά και της καταδίκης τους, με αποτέλεσμα , στο άκουσμα του αναπάντεχου, ακόμη και γι’ αυτούς, πορίσματος του Δικαστικού Συμβουλίου, να πανηγυρίζουν λες και έχουν αποδοθεί πάλλευκοι, άσπιλοι και αμόλυντοι στην κοινωνία!….
Σύμφωνα και με τους πανηγυρισμούς των δύο υποδίκων, το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου οδηγεί στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξε πολιτικώς κατευθυνόμενη, υπό τη «αιγίδα» του πρώην Εισαγγελέα, πρώην Διοικητή της Ε.Υ.Π. και υπουργού Δικαιοσύνης, κατά την κρίσιμη περίοδο, σκευωρία, με στόχο την ηθική και πολιτική εξόντωση δέκα πολιτικών προσώπων, που «τύγχανε» να είναι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ…
Και ότι η τότε Εισαγγελέας Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, που είχε αναλάβει την όλη ανακριτική διαδικασία, εξετέλεσε άψογα, ευσυνείδητα και με πλήρη συναίσθηση καθήκοντος, το έργο της…
Τόσο άψογα, τόσο ευσυνείδητα και με τόση συναίσθηση καθήκοντος, ώστε η ίδια η Τουλουπάκη, μετά από προσπάθειες κάποιων ετών για την θεμελίωση των κατηγοριών, να θέσει στο αρχείο τις επτά από τις δέκα περιπτώσεις των πολιτικών προσώπων, που, με βάση τις δικές της εργώδεις ανακριτικές πράξεις, είχαν διαπομπευθεί ως διεφθαρμένοι, χρηματιζόμενοι, διαπλεκόμενοι κ.ο.κ….
Γεγονός που δεν την αποτρέπει σήμερα, μετά το Βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου, να θριαμβολογεί ότι «το αφήγημα της δήθεν «σκευωρίας» NOVARTIS κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος και ανέδειξε το μεθοδευμένο των διώξεων της και του ανελέητου διασυρμού του προσώπου της» και να ομιλεί «για το βαθύ τέλμα, στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική δημοκρατία και οι συνταγματικά κατοχυρωμένοι θεσμοί της»!…
Αλλά τότε και αφού τελικά οι κατηγορηθέντες πολιτικοί αντίπαλοι του Τσίπρα ουδεμία σχέση είχαν με τις αρχικές υπόνοιες της Τουλουπάκη, πως ο Παπαγγελόπουλος – επικαλούμενος την πείρα του – και δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι είχε «μερική ενημέρωση» της δικογραφίας, προέβη, ήδη από τις 5 Φεβρουαρίου 2018, στην πομπώδη διαβεβαίωσή του ότι πρόκειται για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους»;
Τελικά, η ελληνική Δικαιοσύνη, ως κορυφαίος θεσμός της πολιτείας, με το κύρος της τρίτης εξουσίας, που της αναγνωρίζει το Σύνταγμα, έχει αποφανθεί:
ΚΑΙ ότι δεν υπήρξαν ποινικές ευθύνες, με βάση τις κατηγορίες που αποδόθηκαν στους πολιτικούς αντιπάλους του Τσίπρα και συνεπώς ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ το κατά Παπαγγελόπουλο «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους»…
ΚΑΙ ότι ουδείς ευθύνεται ποινικά για το πρωτοφανές γεγονός να συκοφαντηθούν, διασυρθούν, λοιδορηθούν, ταλαιπωρηθούν επί μια ολόκληρη σχεδόν πενταετία και απειληθούν με την ηθική και πολιτική τους εξόντωση, δέκα πολιτικοί αντίπαλοι του Τσίπρα…
Η οργιώδης αντίφαση επιτρέπει, παρ’ όλα αυτά, στον Παπαγγελόπουλο, καίτοι υπόδικο, να διαλαλεί υπερηφάνως:
«H Δικαιοσύνη οριστικά και αμετάκλητα έκρινε ότι το σκάνδαλο NOVARTIS είναι υπαρκτό και οι Εισαγγελείς που το ερεύνησαν έπραξαν το καθήκον τους. Η προσπάθεια των πολιτικών απατεώνων να ξεπλύνουν τις θηριώδεις μίζες Ελλήνων πολιτικών από τη Novartis κατέρρευσε ολοσχερώς. Το έχω υποσχεθεί και το επαναλαμβάνω. Μέχρι το τέλος της ζωής μου θα μάχομαι το παρακράτος , τους φαύλους και διεφθαρμένους που θέλουν ανενόχλητοι να συνεχίσουν τη λεηλασία της Πατρίδος μας».
Άξιο σημειώσεως είναι το γεγονός ότι οι απαρτίζοντες το Δικαστικό Συμβούλιο πέντε δικαστές συνταξιοδοτήθηκαν την επομένη της εσπευσμένης εκδόσεως του Βουλεύματος, βάσει του οποίου «κατέρρευσε», κατά τον Παπαγγελόπουλο, «η προσπάθεια των πολιτικών απατεώνων να ξεπλύνουν τις θηριώδεις μίζες Ελλήνων πολιτικών από τη Novartis»…
Και ότι, για το σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες 440 σελίδων Βούλευμά τους, χρειάσθηκαν μόλις δύο εβδομάδες, όταν το ανακριτικό έργο της Τουλουπάκη κράτησε περίπου μια πενταετία και κάλυψε δεκάδες χιλιάδες σελίδες, δίνοντας διαρκώς τροφή στον Τσίπρα και την παρέα του να απειλούν, να υβρίζουν και να θριαμβολογούν…
Τελικά φαίνεται ότι, πράγματι, «η Δικαιοσύνη είναι τυφλή»! Τόσο ώστε να μην έχει δει και συνεπώς να προσπερνά την φιλική επίσκεψη Τζανακόπουλου στον ΄Άρειο Πάγο, λίγο πριν από την διαβίβαση της περιβόητης δικογραφίας στην Βουλή…. Και τόσο ώστε να μην κάνει τον κόπο να αξιολογήσει το γεγονός ότι το περιεχόμενο των καταθέσεων των «προστατευομένων μαρτύρων» είχε προ-δημοσιευθεί ως «ντοκουμέντο» σε φιλική προς τον ΣΥΡΙΖΑ εφημερίδα…
Όμως η Δικαιοσύνη μοιάζει να είναι περισσότερο «τυφλή» απ’ ότι πρέπει, όταν δεν αντιλαμβάνεται ότι, η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα θεσμικά της όργανα απαιτεί περισσότερο θάρρος, μεγαλύτερη ευθυκρισία και κυρίως ουσιαστικές, πλήρεις και σαφείς απαντήσεις, εκεί όπου τα ερωτήματα υπήρξαν και παραμένουν προκλητικά αναπάντητα…
