Ο εξ Αμερικής… σωτήρας του ΣΥΡΙΖΑ!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης, συγγραφέας

Σ’ ένα κόμμα, που από το 2019, μετράει συνεχόμενες εκλογικές σφαλιάρες, οι δύο τελευταίες μάλιστα με διαφορά είκοσι μονάδων, το ζητούμενο ήταν να βρεθεί κάποιος που θα τους παραμύθιαζε ότι μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη.

Δεν έχει σημασία, αν αυτός που το λέει, μπορεί στο τέλος της ημέρας να το καταφέρει. Για αυτό τ’ ασκέρι εξουσιομανών, που τους έχει κληρονομήσει ο Τσίπρας (δημιούργημά του είναι άλλωστε), σημασία έχει να τ’ ακούνε!
Πόσο μάλιστα από κάποιον που μπορεί, ευκαίρως-ακαίρως, να λέει ότι δεν έχει ν’ απολογηθεί για τις προηγούμενες ήττες γιατί δεν έχει ασκήσει εξουσία για να του καταλογίζουν ευθύνες. Καινούργιο….κοσκινάκι!

Αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ, ουδόλως τον ενδιαφέρει, αν ο Κασσελάκης έχει αρχές, ιδεολογία, πρόγραμμα ή θέσεις για την οικονομία, την υγεία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια της χώρας. Σάμπως ο «άχαστος», που έλεγε πως είχε, τήρησε τίποτα; Πιάστηκε η μέση τους από τις …κωλοτούμπες!

Τους ενδιαφέρει, αν μπορεί να τους πείσει ότι…ΘΑ νικήσει τον…μισητό εχθρό που τους τάραξε στις σφαλιάρες, δηλαδή τον Μητσοτάκη!
Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ψήφιζε ακόμα και τον….Ντάνο, αν τους έπειθε ότι μπορεί να τους ξαναφέρει στην εξουσία. Και ο Κασσελάκης έδειξε πως έχει τον….τρόπο να τους πείσει. Όλα τ’ άλλα είναι νάχαμε, να λέγαμε!

Για ένα κόμμα της Αριστεράς, με τις γνωστές αγκυλώσεις και τις εμμονές στην τυπολατρία και την επετηρίδα της κομματικής ιεραρχίας και επαγγελματικής γραφειοκρατίας, θα ήταν δύσκολο ένας τύπος από το πουθενά, να μπεί στην εκλογική διαδικασία και να τα σαρώσει όλα. Όμως, αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και καιρό, έχει μετεξελιχθεί σ’ ένα συνονθύλευμα της ….λούμπεν αριστεράς, με μόνο συνεκτικό ιστό την ανακατάληψη της εξουσίας. Εύκολο…θήραμα για κάποιον με τις επικοινωνιακές δεξιότητες του Κασσελάκη.

Ακόμα και αν στις επαναληπτικές εκλογές της Κυριακής, μαζευτούν τα «γερόντια» και ο …παραδοσιακός ΣΥΡΙΖΑ του…3% και εκλέξουν την (ιδεολογικά και πολιτικά) ξεπερασμένη Αχτσιόγλου, ο Κασσελάκης έχει δημιουργήσει τέτοια δυναμική, που θα μείνει.
Θα μείνει ως εκφραστής μιας….«φιλε-λέφτ», με την έννοια του…Liberal, που λένε οι Αμερικάνοι, ατζέντας, όμοια μ’ αυτήν που εκφράζει και προωθεί το αριστερό κομμάτι του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ! Αλλωστε, ο Κασσελάκης, ως…Δημοκρατικός εισήλθε στην πολιτική αρένα, όχι ως…Αριστερός!

Αν ο Κασσελάκης κερδίσει, το ερώτημα είναι τι θα κάνει η «….αριστερή κομματική γραφειοκρατία» του…ορθόδοξου ΣΥΡΙΖΑ; Θα καταπιεί την ήττα και θα περιμένει στη γωνιά για κάποιο κοκκαλάκι εξουσίας; Δύσκολο το βλέπω!

Αλλωστε η …Αριστερά έχει παράδοση στις…διασπάσεις. Αγαπημένο παιχνίδι, το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα! Σιγά μην υποταχθούν σ’ ένα….Αμερικανάκι! Το ότι το έκανε ο….αψύς Σφακιανός, δεν είναι δα και παράδειγμα προς μίμηση!
Επιπλέον, δεν ξέρω, αν θα τους θελήσει και ο Κασσελάκης γιατί ίσως τους θεωρεί βαρίδια για τις φιλοδοξίες του και το κόμμα που θέλει να δημιουργήσει!

Από την άλλη πλευρά, αν ο Κασσελάκης κερδίσει, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνει ο Μητσοτάκης.

Θα τον…ανταγωνιστεί σε μια…«φιλε-λέφτ» ατζέντα, που είναι το ατού του Κασσελάκη, σ’ αυτή τη μάχη του δήθεν «αριστερού προοδευτισμού» ή θα επαναφέρει στο πολιτικό προσκήνιο τη θεματολογία που είναι πιο κοντά στις παραδοσιακές αξίες του κόμματος του οποίου ηγείται;

Στο δια ταύτα:

Κατά τη γνώμη μου, οι καταστροφικές πυρκαγιές του Καλοκαιριού και οι βιβλικών διαστάσεων πλημμύρες στη Θεσσαλία, έχουν αναδείξει πλέον ως μείζον θέμα την πολιτική διαχείριση σε επίπεδο όχι ιδεών, αλλά αποτελεσμάτων.

Οι δομικές μεταρρυθμίσεις, ο εκσυγχρονισμός και η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους είναι το μεγάλο στοίχημα.
Το ζητούμενο είναι η παραγωγή έργου και όχι οι θεωρητικές αερολογίες και οι ανέξοδοι βερμπαλισμοί.

Οι αγρότες της Θεσσαλίας και οι ακρίτες του Εβρου, θέλουν αποτελέσματα και έργα, γρήγορα. Θέλουν την Πολιτεία δίπλα τους.
Ελάχιστα τους ενδιαφέρει ποιος μιλάει….καλύτερα….αγγλικά, ποιος είναι…νέος και ποιος…παλιός, ποιος είναι…αριστερός και ποιος…φιλελεύθερος.

Αυτός που τους ενδιαφέρει είναι ποιος είναι καλύτερος στην αντιμετώπιση και τη διαχείριση των προβλημάτων της χώρας.
Ποιος εγγυάται, με έργα, την ασφάλεια και την ευημερία τους.