“Ξορκίζιντας” τις εκλογές
ΚΡΙΜΑ. Αν δεν είχε αυτό το πρόβλημα με τη φωνή του λόγω μιας ίωσης, αυτό το «ανήκουμε στους Ελληνες», που είπε, θα το έλεγε με κανονική φωνή Ανδρέα Παπανδρέου. Ομως, το «νόημα» το απέδωσε.
Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Καθώς η περιγραφή που έκανε ο Αλ. Τσίπρας για το πού ανήκει η Ελλάδα ήταν… ακριβής: «Η Ελλάδα είναι και Δύση και Ανατολή και Βορράς και Νότος. (…) Και το πού ανήκουμε έχει εδώ και δεκαετίες κριθεί οριστικά. Ανήκουμε στους Ελληνες». Η… ακριβής περιγραφή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για το πού ανήκει η Ελλάδα μπορεί να έκανε επιτυχημένη την ατάκα του Κ. Μητσοτάκη για τον… «Τσίπρα των 360 μοιρών», αλλά πρόδωσε αμηχανία. Η οποία δεν ήταν τόσο η αμηχανία του ανθρώπου ο οποίος δεν είναι σίγουρος γι’ αυτό που λέει. Οσο η αμηχανία που προκαλεί η αίσθηση κάποιου που ξέρει ότι βρίσκεται κόντρα στο δημόσιο αίσθημα. Τότε λες και δυο κουβέντες παραπάνω, τότε χρειάζονται οι περικοκλάδες και οι φιοριτούρες, μπας και υπάρξει και κανένας που θα μπερδευτεί.
ΕΧΟΝΤΑΣ πάρει τα «ραπόρτα» από τις μεγάλες μετακινήσεις που έχουν γίνει στη διάρκεια των 6 ημερών του πολέμου και του αυτοκαταστροφικού «ισαποστακισμού», ο Αλ. Τσίπρας χθες πήγε στη Βουλή με «άλλη γραμμή». Σιωπηλά -αλλά ορθώς- έκανε ακόμα μια στροφή… 360 μοιρών: Από τη γενική καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και τις ίσες αποστάσεις από το θύτη και το θύμα, μετακινήθηκε στην καταδίκη του πολέμου και μετά στην υιοθέτηση των αυστηρών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία. Ουσιαστικά, μέχρι προχθές ο ΣΥΡΙΖΑ απείχε χαρακτηριστικά απ’ αυτή τη συζήτηση, αρκούμενος σε ασάφειες και γενικολογίες, οι οποίες μάλλον άφηναν μια επικριτική «πολιτική επίγευση» ότι όσοι συμμετέχουν στην ανθρωπιστική και στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία εμπλέκουν τις χώρες τους στον πόλεμο. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Ηλιόπουλος, βρέθηκε σε άλλη γραμμή – «υπάρχουν κίνδυνοι από την εμπλοκή της Ελλάδας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία». Προφανώς, έχει αναλάβει το μασάζ της κομμουνιστικής πτέρυγας του κόμματος. Ομως, η μετακίνηση του Αλ. Τσίπρα -αν και ανομολόγητη- ήταν μεγάλη και ουσιαστική. Κι αυτό ασφαλώς βοηθά στη διαμόρφωση μιας εθνικής γραμμής, δεδομένου ότι και το ΚΙΝ.ΑΛ. έχει τηρήσει αρκετά καθαρή στάση.
ΤΟ εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι ενώ ο Αλ. Τσίπρας έκανε τη στροφή, έσπευσε αμέσως μετά να την υπονομεύσει ως προς τη βασική αξία της: Αντί να μείνει στη συμφωνία επί των βασικών, ζήτησε… εκλογές! Για να έρθει «μια άλλη κυβέρνηση» που θα σώσει τη χώρα και το λαό -μεταξύ άλλων- και από την ενεργειακή κρίση. Είναι προφανές ότι του Αλ. Τσίπρα του πέφτει στενό και άβολο το κοστούμι της υπευθυνότητας και της συναίνεσης. Αντιθέτως, νιώθει άνετα με τα «ρούχα της δουλειάς»: Ενα σετ διχασμού, λαϊκισμού και τοξικότητας. Είναι επίσης προφανές ότι το κοστούμι της υπευθυνότητας το φόρεσε με το ζόρι. Το φόρεσε γιατί δεν άντεχε άλλο τη νέα φθορά λόγω του «ισαποστακισμού» πάνω στην υφιστάμενη και μη αναστρέψιμη εδώ και 2,5 χρόνια φθορά της παταγώδους κυβερνητικής αποτυχίας του. Οι κυλιόμενες μετρήσεις των τελευταίων ημερών έδειξαν με μεγάλη ευκρίνεια ότι η εξίσωση του θύματος με το θύτη του προκάλεσαν νέα σημαντική φθορά.
ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, κι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο ο Αλ. Τσίπρας έκανε τη στροφή: Φοβάται περισσότερο από ποτέ ότι μπορεί να γίνει αυτό που ζητάει. Μπορεί στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Κ. Μητσοτάκης να πάει σε πρόωρες εκλογές. Επί του παρόντος, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν προκύπτει επισήμως από κυβερνητικές πηγές. Ωστόσο, ο Αλ. Τσίπρας τις φοβάται περισσότερο από ποτέ. Και γι’ αυτό τις «ξορκίζει»…
