Καλό ταξίδι Δημήτρη στη γειτονιά των αγγέλων. Να προσέχεις όσους σε αγάπησαν
Γραφει η ΜΠΙΑΝΚΑ
Το 1998 διαγνώσθηκες για πρώτη φορά με την “επάρατο” όπως λένε, με το “κακό” που θα πει ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Και τότε τα κατάφερες. Οι ειδικοί μιλούσαν για ανίατο επιθετικό καρκίνο και όμως τον νίκησες. Η ζωή ήταν πλέον μπροστά σου, να ζήσεις, να ονειρευτείς…
Χρόνια στην παράταξη, εκεί πιστός στρατιώτης, ευθυτενής στους διαδρόμους, μιλούσες χαιρετούσες, συμμετείχες στα συνδικαλιστικά και και πόσα άλλα….
Έδωσες ότι μπορούσες ως Γραμματέας Μισθωτών και Επιστημονικών Φορέων και μετά Γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας Κόμματος. Η ζωή σου “στρωμένη” το “κακό” ήταν πίσω…
Αμ δε…σιγά μην ήταν πίσω… 2 Μαρτίου 2016 εμφανίστηκε για τρίτη φορά ο “κακός” μάγος. Παραφύλαγε εκεί, να ξαναβρεί την ευκαιρία και την βρήκε.
Λίγες ημέρες μετά παντρεύτηκες την Πίστη, την γυναίκα που λάτρευες και το έδειχνες σε κάθε ευκαιρία, και την επομένη του γάμου σου άρχισες τις χημειοθεραπείες.
Την 1η Απριλίου του 2016 παρόλο τον προσωπικό σου αγώνα στο νοσοκομείο, δημιουργείς το Win Cancer, δίνοντας μέσω αυτού του bloq δύναμη σε άλλους ανθρώπους που παλεύουν αλλά δίνοντας ταυτόχρονα δύναμη στους “υγιείς” να ενημερώνονται.
Από τότε μέχρι σήμερα η καθημερινότητά σου ήταν μια μάχη, μια συνεχής μάχη με τον “κακό” μάγο όπως λέει στο “παραμύθι για το γιο μου” .
Μαθαίναμε όλη την πορεία της υγείας σου μέσω του Win Cancer, γιατί επέλεξες να την κοινοποιήσεις και όταν βρισκόμασταν όλοι μιλούσαμε για την δύναμη που είχες. Κάποια στιγμή, στις 16/11/2016, σου γράφει ένα μήνυμα ο Γιάννης ο Αγγελίδης “Δημητρό μου, η αγάπη μου και η σκέψη μου μαζί σου” και ο Γιάννης μας, 3 μήνες μετά “έφυγε” μετά από μάχη λίγων ημερών με το “κακό”. Και εσύ συνέχιζες και το πάλευες. Δίπλα σου ήρωας και αυτή η σύζυγός σου η Πίστη. Και όλο αυτό το διάστημα ενημέρωνες, μέσω εκπομπών, παρεμβάσεων, με παρουσίες σε συνέδρια, για τον καρκίνο. Έλεγες ” η δύναμη είναι μέσα μας, ο καρκίνος νικιέται, τραγικός όρος το “προσδόκιμο επιβίωσης”, οι δοκιμασίες μας βοηθούν να εκτιμούμε τα καλά της ζωής”.
Τα έλεγες εσύ που η ζωή σε κυνήγησε 3 φορές με τον καρκίνο
Θυμάμαι πόσο τεράστια η πίστη σου στη δύναμη του Θεού. Εκεί η νόσος σε κυνηγούσε και εσύ είχες τάμα να πιάσεις το Σταυρό στα παγωμένα νερά της Λακωνίας τα Θεοφάνια του 2017. Αναρωτιόμουν που την βρήκες αυτή τη δύναμη? αυτή την πίστη?. Αυτό το θάρρος να παλέψεις με το θηρίο, με το κακό. Πόση δύναμη πρέπει να είχες μέσα σου. Έβλεπα ότι ενώ πάλευες για τη ζωή σου, έδινες ζωή σε άλλους. Με τα μηνύματά σου μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάποιοι που τα έβλεπαν έπαιρναν δύναμη, έλπιζαν, ονειρευόντουσαν.
Μέχρι σήμερα, 21/7/2017, μέσα από το Facebook διάβασα ότι “έφυγες”. Τούτη τη φορά Δημήτρη νίκησε ο “κακός” μάγος. Μάλλον νομίζει ότι νίκησε. Δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν κατάφερε να φωλιάσει με τον φίλο του τον “φόβο” στην ψυχή σου, δεν κατάφερε να σε λυγίσει πνευματικά, δεν κατάφερε να σου κόψει το να δίνεις ελπίδα σε άλλους.
Σωματικά σε νίκησε ναι, αλλά δεν κέρδισε την ψυχή σου. Και κυρίως δεν σε νίκησε, γιατί με τη στάση σου έκανες όλους εμάς δυνατότερους και καλύτερους ανθρώπους.
Θα έχουμε να λέμε και εμείς ένα παραμύθι στα δικά μας παιδιά “μια φορά και έναν καιρό είχαμε έναν φίλο, τον Δημήτρη Σιάχο, που ήταν δυνατός, που νίκησε τον “κακό” μάγο με το μυαλό και την ψυχή του, αλλά ο “κακός” μάγος για να τον εκδικηθεί πήρε το σώμα του μακριά. Αλλά ο Δημήτρης, από εκεί ψηλά μας βλέπει, μας ακούει, μας δίνει δύναμη, μας προστατεύει, είναι σαν να είναι πάντα δίπλα μας. Άλλωστε βρήκε εκεί ψηλά και τον άλλον τον Γιάννη τον Αγγελίδη που είχε το ίδιο πολύ δύναμη και οι δυο μαζί πλέον συζητάνε και έχουν να πουν τόσα πολλά” .
Καλό ταξίδι Δημήτρη στη γειτονιά των αγγέλων. Να προσέχεις όσους σε αγάπησαν.
ΥΓ: Tο 2017 έφυγαν η Έφη, Ο Γιάννης, ο Κώστας και εσύ από την επάρατο. Κράτησα τις ιστοσελίδες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να βλέπω, να θυμάμαι, να τιμώ. Όταν θα περάσει ο πόνος της απώλειας, θα έχω να παίρνω δύναμη και να χαμογελώ
