Η βία στην Ελλάδα
Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών
Συμπληρώνονται εννέα χρόνια από τα πιο ειδεχθέστερα εγκλήματα της σύγχρονης Ελλάδας. Τότε πάνω στον αναβρασμό και στις φωτιές εναντίον των μνημονίων μία ομάδα κουκουλοφόρων στην οδό Σταδίου 23 πέταξε μολότοφ σε ένα κατάστημα της τράπεζας Marfin με αποτέλεσμα να καούν 3 άνθρωποι μεταξύ τους και μία έγκυος γυναίκα.
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε τότε για εκείνους τους ανθρώπους, οι κραυγές τους δεν συγκίνησαν κανέναν από το συγκεντρωμένο πλήθος, άλλοι φώναζαν αφήστε τους να καούν. Γιατί ήταν εργαζόμενοι σε τράπεζα που τότε και μετά έγιναν εχθροί του λαού και ήταν , συμβόλιζαν το κακό και το αμαρτωλό.
Φυσικά δεν υπάρχει διαχωρισμός της βίας σε καλή και κακή ούτε χρωματισμούς χωράει η βία. Το ίδιο είναι η μολότοφ με το μαχαίρι. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να φέρουν. Όποιος δίνει άλλοθι στην βία και την διαχωρίζει σε καλή και κακή τότε θα πρέπει να ξέρει ότι εκτός από δολοφονία χαρακτήρων θα υπάρξει και δολοφονία κανονική.
Το κυβερνόν κόμμα ήταν αυτό που δικαιολογούσε την βία σε καλή και κακή και έλεγε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι οι μολότοφ δεν είναι κακές ανάλογα από ποιο μέρος βρίσκεσαι.
Το σώμα της ελληνικής δημοκρατίας έχει πολλές πληγές από δολοφονίες από την εποχή της 17Ν μέχρι και τα γεγονότα του 2008 που έφεραν ξανά στην επιφάνια την βία στο προσκήνιο, στον δημόσιο διάλογο. Η ελληνική πολιτεία αμύνθηκε καλά, δεν έγινε Μπογκοτά γιατί υπάρχουν θεσμοί, αλλά ο κύκλος βίας και εξτρεμισμού δεν έχει τελειώσει στην Ελλάδα νέα μέλη και ομάδες έχουν εμφανιστεί που έχουν αντιγράψει τις πρακτικές της 17Ν.
Ο Μητσοτάκης έχει δεσμευθεί ότι θα κλείσει το κύκλο της βίας στην Ελλάδα, δεν θα είναι εύκολο γιατί χρειάζεται πυγμή και πολιτικό θάρρος, τα μεγάλα λόγια δεν αρκούν.
Τους νεκρούς της Marfin δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε.
