Η συμμορία για τα αλλού να μην ελπίζει!
Από τον Ανδρέα Λοβέρδο – Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο Κινήματος Αλλαγής
«Έλαβα μία μερική ενημέρωση για τα στοιχεία της δικογραφίας και η πείρα μου ως εισαγγελέας με οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Όπως το λέω. Η ελληνική δικαιοσύνη έκανε το καθήκον της και είμαι βέβαιος πως θα το κάνει και στη συνέχεια. Ο ελληνικός λαός όμως απαιτεί το καθήκον του να κάνει και το πολιτικό σύστημα», δήλωνε ο Δημήτριος Παπαγγελόπουλος, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά από κυβερνητική σύσκεψη για την υπόθεση Novartis στις 5 Φεβρουαρίου 2018. Σήμερα που το φως νικά το σκοτάδι και η αλήθεια για τη σκευωρία της Νοβάρτις αποκαλύπτεται σε ολόκληρο το φάσμα και το σύνολο των διαστάσεών της αυτή η δήλωση επισφραγίζει το σχέδιο της «τελικής λύσης» που έθεσε σε εφαρμογή εκείνη τη μαύρη, για τη Δημοκρατία, Κυριακή η τότε κυβέρνηση.
Το ίδιο βράδυ είχα μιλήσει ξεκάθαρα με γραπτή μου δήλωση από την Αμερική όπου βρισκόμουν για συμμορία. Και συγκεκριμένα είχα επισημάνει οτι «H ηθική εξαχρείωση και ο πολιτικός αμοραλισμός της παρούσας κυβέρνησης έσπασαν όλα τα ρεκόρ, που είχαν οι ίδιοι δημιουργήσει. Αυτή τη φορά η συμμορία ξεπέρασε ακόμη και τα όρια της γελοιότητας. Επειδή, όμως, όλες οι ενέργειές μου ως υπουργού υπαγορεύθηκαν αποκλειστικά μονοσήμαντα και απόλυτα από το δημόσιο συμφέρον, δηλώνω κατηγορηματικά ότι αυτοί που επιχείρησαν ή θα επιχειρήσουν να ρίξουν σκιές στην πολιτική μου διαδρομή θα κληθούν να λογοδοτήσουν εκεί που τους ταιριάζει: στα αρμόδια ποινικά και πολιτικά δικαστήρια».
Σήμερα ακριβώς δύο χρόνια μετά δεν υπάρχει ούτε ένας ψύχραιμος πολίτης που να μην έχει καταλάβει τί ακριβώς επιχείρησαν τα αδίστακτα μέλη της συμμορίας. Εκτός όλων των άλλων δεδομένων τρεις, έως τώρα, εν ενεργεία εισαγγελείς καταθέτουν στοιχεία, μιλώντας με διευθύνσεις και ονόματα, για τη σκευωρία του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος δέκα πολιτικών του αντιπάλων. Άλλωστε οι προθέσεις τους είχαν αποκαλυφθεί. Γνωρίζοντας την αποτυχία του κυβερνητικού τους έργου ο αμοραλισμός τους υπογόρευε το μόνο πολιτικό σωσίβιο που τους απέμενε: τη σπίλωση και σε επίπεδο τελευταίας ανάλυσης την προφυλάκιση εκείνων που φοβόντουσαν.
Το «Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά», επειδή συνήθως αναφέρεται στο Θεό, είναι μάλλον κατανοητό γιατί δεν το υπολόγισε η συμμορία. Το ότι ωστόσο στις αστικές δημοκρατίες, όπως είναι η χώρα μας, τέτοια εφιαλτικά σενάρια ουδέποτε επιτυγχάνουν, όφειλαν να το λάβουν υπόψιν τους όσο ιδεοληπτικοί και αν είναι. Δεν το έκαναν. Και όπως γίνεται πάντοτε, κάποια στιγμή φθάνει η ώρα του λογαριασμού.
Και ακριβώς εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Δεν υπάρχει ούτε πλοίο ούτε οδός για όσους αποτολμούν να στραφούν εναντίον αθώων και εν προκειμένω και εναντίον της Δημοκρατίας.
Τον λογαριασμό θα τον κάνει η Δικαιοσύνη. Η συμμορία για τα αλλού να μην ελπίζει!