Η σιωπή των χρημάτων

Γράφει ο Νίκος Ράπτης

Όλες οι σχετικές έρευνες καταλήγουν πάντοτε στο ίδιο καταθλιπτικό συμπέρασμα: στην πολιτική, τα λεφτά μετράνε. Οι υποψήφιοι που ξοδεύουν περισσότερα, ψηφίζονται από περισσότερους. «Μιλάνε τα λεφτά; Βρέχει το νερό;» επιγραφόταν, πριν πολλά χρόνια, ένα σχετικό δημοσίευμα στον Εκόνομιστ.

Να όμως που τελικά μπορεί να μην είναι οι ψήφοι που πάνε στα λεφτά, μα τα λεφτά στις ψήφους.

Ο Μάικ Μπλούμπεργκ ήταν μια σπάνια περίπτωση υποψηφίου που δεν χρειαζόταν να αναζητήσει χορηγούς. Είχε περισσότερα λεφτά από όλους τους. Επένδυσε λοιπόν εξ ιδίων… 500 εκατομμύρια δολάρια για να πετύχει ένα καλό αποτέλεσμα στις προκριματικές εκλογές της Καλιφόρνια. Αυτό είναι μιάμιση φορά όσα ξόδεψε σε πενήντα πολιτείες και σε δύο γύρους ο Τραμπ το 2016! Κι όμως, ο πολυεκατομμυριούχος Δημοκρατικός ήρθε μόλις τρίτος στη Χρυσή Πολιτεία, με 14%. Εξέλεξε το 5% των εκλεκτόρων! Αμέσως αποσύρθηκε από την κούρσα, ταπεινωμένος.

Υπάρχει ένα δίδαγμα στην ιστορία αυτή: αν κερδίζουν τις εκλογές όσοι ξοδεύουν περισσότερα, αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι, πολύ απλά, τα λαοφιλή πολιτικά μηνύματα έχουν φυσιολογικά πρόσβαση σε περισσότερους χρηματοδότες. Όταν σε ακούν περισσότεροι, είναι λογικό να έχεις περισσότερους οπαδούς με λεφτά. Εντέλει, όσοι επενδύουν στην πολιτική, ακολουθούν το λαϊκό ρεύμα, είτε για να το ενισχύσουν, είτε για να μπορούν να το επηρεάσουν. Τελικά είναι τα λεφτά που ακολουθούν τον κόσμο, όχι το ανάποδο! Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό! Το πιθανότερο είναι η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στη μέση.

Σε κάθε περίπτωση, η συντριβή του Μπλούμπεργκ έστειλε ένα ισχυρό και παρήγορο μήνυμα: οι εκλογές δεν αγοράζονται! Προσθέστε κι ένα «ακόμα» στο τέλος, εάν θέλετε να είστε ρεαλιστές.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.