Η ρεβάνς του κορωνοϊού

Γράφει ο Νίκος Ράπτης, Εκπαιδευτικός

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως την άνοιξη η κυβέρνηση διαχειρίστηκε την πανδημία με μεγάλη επιτυχία. Σχεδίασε έγκαιρα τολμηρά μέτρα και τα επέβαλε με το σωστό μείγμα πειθούς και αστυνόμευσης. Έκτισε συναίνεση και διαύλους επικοινωνίας με την κοινή γνώμη. Μετέτρεψε την απόκρουση της πανδημίας σε εθνική υπόθεση. Είχε αποτελέσματα: ο ιός περιορίστηκε και σώθηκαν χιλιάδες ζωές.

Αλλά στην πολιτική η επιτυχία είναι συχνά παγίδα. Μετά το «πρώτο κύμα», η κυβέρνηση παγιδεύτηκε στο αφήγημά της. Προπαγανδίζοντας πως είχε νικήσει τον κορωνοϊό, έπεισε την κοινή γνώμη πως ο κορωνοϊός νικήθηκε. Το χειρότερο, φαίνεται να το πίστεψε κι η ίδια.

Η εικόνα της «COVID free» Ελλάδας άρχισε να σβήνει πριν από τον Δεκαπενταύγουστο.Για τους επιστήμονες, ήταν ανέκαθεν οφθαλμαπάτη. Η κυβέρνηση όμως, προτίμησε να χώσει το κεφάλι στην άμμο: εάν το έβγαζε από εκεί, την περίμενε η παραπλανημένη κοινή γνώμη, τα άδεια δημόσια ταμεία, χιλιάδες ετοιμοθάνατες πολύ μικρές επιχειρήσεις και μια τουριστική σεζόν εκτροχιασμένη πέραν πάσης προβλέψεως. Προτίμησε λοιπόν να μουρμουρίζει τον ρυθμό «οικονομία ή lockdown», και να ελπίζει πως το δεύτερο κύμα δεν θα έλθει ποτέ.

Το πολιτικό κεφάλαιο που απέκτησε η κυβέρνηση στο πρώτο lockdown επενδύθηκε λανθασμένα και εξατμίζεται γρήγορα. Από  τρόπαιο, η διαχείριση της πανδημίας μετατρέπεται σε άβολη ανάμνηση.

Εξακολουθεί φυσικά να ισχύει το «ποτέ μη λες ποτέ». Η διαχείριση της πανδημίας μπορεί εντέλει να καταγραφεί στα θετικά της κυβέρνησης -ή και σε αυτά που την έριξαν. Σε κάθε περίπτωση, όταν ο Κυριάκος θα αποχαιρετάει την πανδημία, δεν θα μπορεί να της ψιθυρίσει στο αυτί «θα έχουμε πάντα τη Σαντορίνη».