Η χώρα των “μοιραίων ανθρώπων”…
Του Θανάση Κ.
Τον τελευταίο καιρό ακούσαμε πολλά περίεργα πράγματα για την Εξωτερική Πολιτική…
Ακούσαμε, μεταξύ άλλων, ότι μια χώρα ΔΕΝ πρέπει να συμμαχεί με τον εχθρό του εχθρού της!
Ότι αυτό είναι, λέει, “ξεπερασμένη αντίληψη” για τις διεθνείς συμμαχίες!
Ότι είναι “κατάλοιπο”, λέει, μιας εποχής, όπου οι διαφορές μεταξύ των χωρών λύνονταν με πόλεμο ή με απειλές χρήσης όπλων!
Κι ότι αυτά τα πράγματα σήμερα το Διεθνές Δίκαιο τα απαγορεύει…
Όπως θα δούμε, τέτοιοι “περισπούδαστοι” ισχυρισμοί είναι ΑΝΟΗΣΙΕΣ!
* Πρώτον, η απειλή χρήσης βίας ΔΕΝ είναι “ξεπερασμένη”!
Αρκεί να κοιτάξει κανείς γύρω του, για να το διαπιστώσει…
Είναι σωστό ότι η Χάρτα του ΟΗΕ απαγορεύει την απειλή χρήσης βίας (Άρθρο 2 Παράγραφος 4, της Χάρτας του ΟΗΕ).
Όμως, η Τουρκία έχει απειλήσει με Πόλεμο – αυτό σημαίνει Casus Belli – την Ελλάδα, αν ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της σε αιγιαλίτιδα ζώνη στο Αιγαίο.
Πριν λίγες μέρες, μάλιστα, πληροφορηθήκαμε από επίσημα ελληνικά χείλη ότι η Τουρκία έχει εμπράκτως κηρύξει casus belli για ο,τιδήποτε κάνει η Ελλάδα πέρα των 6 μιλίων από τις ακτές της.
Ενώ η ίδια η Τουρκία έχει διακηρύξει ΑΟΖ με τη Λιβύη παραβιάζοντας τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα βορειοανατολικά, ανατολικά και νοτιανατολικά της Κρήτης. Και καταπατώντας την Ελληνική ΑΟΖ όπως την έχει οριοθετήσει επισήμως η Ελλάδα με την Αίγυπτο…
Άρα απειλή χρήσης βίας υπάρχει! Και – ατύπως – επεκτείνεται συνεχώς…
* Δεύτερον, το να συμμαχείς με τους εχθρούς του εχθρού σου, από τη στιγμή που υπάρχουν ανοικτές και διακηρυγμένες απειλές σε βάρος σου, δεν είναι κάτι “ξεπερασμένο”, είναι κάτι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!
Από τακτική άποψη, το κάνουν όλοι, και το κάνουν πάντα!
Από στρατηγική άποψη, βέβαια, δηλαδή όταν σχεδιάζεις σε βάθος χρόνου, και μετά τo τέλος ενός Πολέμου, τότε πρέπει να είσαι προσεκτικός. Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι “εχθρούς” του ΤΩΡΙΝΟΥ “εχθρού σου”, που σε βάθος χρόνου, μπορεί να εξελιχθούν σε πολύ πιο επικίνδυνους δικούς σου εχθρούς…
Στη Ρωμαϊκή περίοδο, πολύ συχνά οι Ρωμαίοι συμμάχησαν με βαρβαρικά φύλλα για να εξουδετερώσουν άλλα βαρβαρικά φύλλα, για να βρεθούν τελικά να απειλούνται από τους βαρβάρους που είχαν συμμαχήσουν μαζί τους προηγουμένως.
Αλλά τέτοιες περιπτώσεις είναι οι εξαιρέσεις!
Ο κανόνας είναι πως όταν απειλείσαι συμμαχείς με εχθρούς του εχθρού σου!
Τελεία, και παύλα…
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δύο φιλελεύθερες δημοκρατίες, οι ΗΠΑ και η Βρετανία, συμμάχησαν με την Κομμουνιστική Ρωσία του Στάλιν, για να νικήσουν τον Χίτλερ. Δεν είχαν τίποτε κοινό με τον Στάλιν, “ξέχασαν” ότι ο Στάλιν αρχικά τα είχε βρει με τον Χίτλερ, κι έσπευσαν να συμμαχήσουν μαζί του!
Και ακόμα πιο κοντά στην εποχή μας, η Αμερική κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο συμμαχώντας με την Κομμουνιστική Κίνα του Μάο, για να νικήσει την Σοβιετική Ένωση.
Οι συμμαχίες λοιπόν δεν γίνονται ανάμεσα σε χώρες με ομοειδή καθεστώτα (δημοκρατικά, ολοκληρωτικά κλπ.) πολλές φορές γίνονται ανάμεσα σε χώρες με ΑΝΤΙΘΕΤΑ καθεστώτα, όταν τις συνδέει ΚΟΙΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ!
Η συμμαχία με τον εχθρό του εχθρού σου είναι αυτονόητη τακτική επιλογή. Αυτός είναι ο κανόνας όχι μόνο παλαιότερα, αλλά και σήμερα και πάντα!
Εξαιρέσεις υπάρχουν, περιπτώσεις που αυτό αποδεικνύεται “κακή ιδέα” υπάρχουν, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο αν ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙΣ τη συμμαχία σου όταν έχει εκλείψει ο κοινός εχθρός. Όσο υπάρχει κοινός εχθρός, το να συμμαχούν όσοι απειλούνται από αυτόν είναι το φυσιολογικό και το αυτονόητο…
Όποιος υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν πια συμμαχίες κατά κοινού εχθρού, πρώτον, βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, και δεύτερον καταργεί ΚΑΘΕ έννοια συμμαχίας. Ουσιαστικά αφοπλίζεται από κάθε μέσο αποθάρρυνσης των αντιπάλων του.
Γιατί μια χώρα που δεν τολμά να συμμαχήσει με τους εχθρούς του εχθρού της, κατά μείζονα λόγο δεν θα τολμήσει να αντιμετωπίσει μόνη της τον μεγάλο εχθρό της!
* Τρίτον, το 2013, όταν η Ελλάδα τόλμησε να κάνει τον συμμαχικό-άξονα: Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, διαφώνησαν πολλοί μέσα στην Ελλάδα, και στο Υπουργείο Εξωτερικών ακόμα.
Προειδοποιούσαν ότι η συμμαχία με τον εχθρό του εχθρού σου είναι “ξεπερασμένη αντίληψη”. Ότι είναι “προδοσία αρχών” της Ελλάδας – ότι δηλαδή παύαμε έτσι να στηρίζουμε τους… Παλαιστινίους.
Επισήμαιναν ότι το Ισραήλ δεν είναι “αξιόπιστος σύμμαχος”. Ότι στο παρελθόν είχε προνομιακές σχέσεις με την Τουρκία, κι αργά ή γρήγορα θα τα ξαναβρεί με την Τουρκία.
Είχαν άδικο, όπως αποδείχθηκε. Η διαμάχη Ισραήλ-Τουρκίας, που είχε ξεκινήσει από το 2010, όχι μόνο δεν ξεπεράστηκε, αλλά βάθυνε και παροξύνθηκε στα επόμενα χρόνια. Έγιναν προσπάθειες να ξεπεραστεί, αλλά οι προσπάθειες αυτές δεν οδήγησαν πουθενά.
Σήμερα οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας είναι χειρότερες από ποτέ, και ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ άντεξε…
— Όταν ένα χρόνο αργότερα, το 2014, η Ελλάδα τόλμησε να κάνει άνοιγμα στον Αιγύπτιο Πρόεδρο Σίσι, και να προχωρήσει στην “τριγωνική” συμμαχία: Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος και πάλι υπήρξαν σημαντικές αντιρρήσεις. Και μέσα στην Ελλάδα και – κυρίως – απέξω.
Η πιο σοβαρή αντίρρηση (κυρίως από ευρωπαϊκές πρεσβείες τότε) ήταν ότι ο Σίσι ήταν “δικτάτορας”, αφού είχε ανατρέψει τον εκλεγμένο Μόρσι, εκπρόσωπο των “Αδελφών Μουσουλμάνων”. Η Ελλάδα τότε τους υπενθύμισε ότι ο ισλαμιστής Μόρσι προσπαθούσε να τα βρει με την Τουρκία και να διαμοιράσει την ελληνικής δικαιοδοσίας ΑΟΖ νοτίως του Καστελόριζου.
Αντίθετα ο “δικτάτορας” Σίσι ήταν “ορκισμένος εχθρός” των ισλαμιστών – και της ίδιας της Τουρκίας, η οποία στήριζε τους ισλαμιστές ΠΑΝΤΟΥ: και στη Λιβύη και στην Αίγυπτο και στη Γάζα και στη Συρία…
Και πάντως ο Σίσι ΔΕΝ είναι περισσότερο “δικτάτορας” από μια σειρά ηγέτες στον Τρίτο κόσμο, που η Δύση κάνει ό,τι μπορεί να έχει καλές σχέσεις μαζί τους.
Συνεπώς η στήριξη του Σίσι ήταν απαραίτητη και για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, αλλά και για τα συμφέροντα όλων των “κοσμικών δυνάμεων” στον αραβικό κόσμο – και για τα συμφέροντα της Δύσης συνολικά.
Και αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο τότε…
Η επίσκεψη Σαμαρά-Αναστασιάδη στον Αίγυπτο έγινε και πέτυχε.
Το “τρίγωνο” Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος θεμελιώθηκε και άντεξε.
Τα επόμενα χρόνια έγιναν προσπάθειες να προσεγγίσει ξανά η Τουρκία την Αίγυπτο, αλλά δεν τελεσφόρησαν. Ούτε αυτές…
Μετά την επικράτηση των ισλαμιστών στη Συρία οι σχέσεις της Αιγύπτου με την Τουρκία είναι χειρότερες από ποτέ.
Ο “άξονας” Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και το “τρίγωνο” Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, αποτολμήθηκαν και άντεξαν κι ήταν, ως πρόσφατα, ό,τι καλύτερο έχει επιτύχει η Ελλάδα σε επίπεδο τοπικών συμμαχιών κατά κοινού εχθρού…
* Αυτά ήλθε να αποδυναμώσει τώρα η “Συμφωνία των Αθηνών”, η περιβόητη “Συμφωνία περί Φιλίας” Αθήνας-Άγκυρας! Που έγινε πέρσι, για να εξασφαλίσει “ήρεμα νερά” λέει, μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.
Κι αντί να εξασφαλίσει “ήρεμα νερά”, ξεπλένει την Τουρκία κι έχει αποδυναμώσει τις τοπικές συμμαχίες της Ελλάδας με άλλα κράτη της περιοχής της, κατά του κοινού εχθρού: της Τουρκίας…
Πράγματι, από την ημέρα που υπογράφηκε η περιβόητη Συμφωνία περί Φιλίας, η Τουρκία κατάφερε τα εξής:
— Έσπασε το αμερικανικό εμπάργκο προμήθειας όπλων, και τώρα αρχίζει να παίρνει αναβαθμισμένα μαχητικά F-16, που πριν δεν της έδιναν οι Αμερικανοί..
— Η Τουρκία μπήκε στην αγορά μεταχειρισμένων μαχητικών Eurofighter από τη Γερμανία.
— Η Τουρκία μπαίνει τώρα και στην αγορά πυραύλων αέρος-αέρος meteor από τη Γαλλία, για να τα “φορέσει” στα Eurofighter, που θα προμηθευθεί από τη Γερμανία.
Η Ελλάδα μέχρι στιγμής είχε πλεονέκτημα στον αέρα έναντι της Τουρκίας. Τώρα με αυτές τις προμήθειες κινδυνεύει να το χάσει…
Και δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί, όσο ισχύει η “Συμφωνία περί Φιλίας” με την Τουρκία.
Γιατί όσο η ίδια η Ελλάδα διακηρύσσει την “Φιλία” της με την Τουρκία, γιατί οι ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί να μην πουλάνε όπλα στους… “φίλους” Τούρκους;
Και την ίδια στιγμή η Τουρκία επιβάλλει στην πράξη τα τετελεσμένα της σε βάρος μας! Και απαιτεί από τα ερευνητικά σκάφη που εμείς μισθώνουμε στην ελληνικής δικαιοδοσίας ΑΟΖ, να ενημερώνουν τις τουρκικές αρχές, λες και βρίσκονται σε τουρκική ΑΟΖ!
Ενώ οι τοπικοί μας σύμμαχοι κατά κοινού εχθρού – το Ισραήλ και η Αίγυπτος- βλέπουν πώς η Ελλάδα “τα βρίσκει” με τον κοινό εχθρό!
Συμπέρασμα αδιαμφισβήτητο πλέον:
Ξεπλύναμε την Τουρκία στα μάτια των δυτικών
αποδυναμώσαμε μόνοι μας τις τοπικές συμμαχίες μας
και βοηθάμε, άθελά μας, την Τουρκία, να “νομιμοποιήσει” τα τουρκικά τετελεσμένα του Τουρκολυβικού μνημονίου, τα οποία τα επιβάλει σήμερα ο τουρκικός στόλος χωρίς διαμαρτυρίες από την πλευρά της Ελλάδας.
Έχουμε “ήρεμα νερά”, όχι γιατί η Τουρκία κάθισε φρόνιμα, αλλά γιατί εμείς αποφεύγουμε να αντιδρούμε στις προκλήσεις της!
Η απόλυτη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ Εξωτερικής Πολιτικής…
Πάνω στην απελπισία μας προτιθέμαστε λέει, να ζητήσουμε από το ΝΑΤΟ να παρέμβει υπέρ της Ελλάδας, στα ελληνοτουρκικά.
Τη χειρότερη δυνατή στιγμή!
— Την ώρα που το ΝΑΤΟ δεν ξέρει, αν… θα υπάρχει αύριο!
— Τη στιγμή που η νέα Αμερικανική κυβέρνηση ειδοποιεί τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ ότι στην Ουκρανία η Ρωσία έχει ήδη νικήσει και ο Πόλεμος εκεί πρέπει να τελειώσει το συντομότερο!
Δηλαδή το ΝΑΤΟ πρέπει να αποδεχθεί την Ρωσική νίκη εκεί. Και να αποκλείσει δια παντός την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Όταν το ΝΑΤΟ “εισπράττει” την ήττα του στην Ουκρανία και την αμερικανική “απόσυρση”, δεν έχει ούτε τη διάθεση ούτε τη δυνατότητα να παρέμβει στα ελληνοτουρκικά.
* Το μόνο που εμείς έχουμε να κάνουμε τώρα είναι να διακηρύξουμε ότι η “Συμφωνία περί Φιλίας” δεν ισχύει πια.
Ότι η Τουρκία την παραβιάζει συνεχώς!
Να ενεργοποιήσουμε ξανά τις τοπικές συμμαχίες μας – πριν τις χάσουμε οριστικά.
Να ζητήσουμε από τους εταίρους μας όχι να “παρέμβουν” υπέρ μας στα ελληνοτουρκικά – που δεν μπορούν – αλλά τουλάχιστον να πάψουν να εξοπλίζουν την Τουρκία.
Και το πιο σημαντικό – για να είμαστε πειστικοί:
Να στείλουμε σπίτι τους όσους στήριξαν την “Συμφωνία των Αθηνών”.
Ο κύριος Γεραπετρίτης υπήρξε ο “μοιραίος άνθρωπος” στα Ελληνοτουρκικά.
Και πρέπει να πάει σπίτι του…
Άλλωστε υπήρξε και ο “μεταβατικός” υπουργός Μεταφορών αμέσως μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Δηλαδή την περίοδο για την οποία υπάρχει έντονη αποφορά Συγκάλυψης!
Με δύο λόγια, μοιραίος άνθρωπος σε όλα!
Και δεν είναι ο μόνος, βέβαια…
Αν μια χώρα θέλει να αποφύγει το… “μοιραίο”, το λιγότερο που πρέπει να κάνει,
είναι να απομακρύνει τους “μοιραίους ανθρώπους” της!
