Η απελευθέρωση της Χιμάρας από τον Σπυρομήλιο – Η ιστορική προκήρυξη
Το βράδυ 4ης Νοέμβρη μέρα Κυριακή, παρευρέθημεν στη λιτανεία λειψάνων Αγίου Σπυρίδωνος (Κέρκυρα) όπου τοποθετήθην με Πολυξίγγη και επισήμους. Τιμητικά προσκύνησα σώμα Αγίου και τα άνθη ρόδων που έλαβα τα φυλάω για να τα στείλω στους γονείς μου. Μετά τη λειτουργία καθήσαμε μετά του δημάρχου στο καφενείο του ξενοδοχείου ενώπιον της ωραίας πλατείας και του παλαιού φρουρίου της πόλης. Μετά τηλεγραφήσαμε προς Βενιζέλο και Σαπουτζάκη παρακαλούντες να περάσουμε στην Ήπειρο.
Ανήμερα της 5η Νοεμβρίου 1912 και ενώ δόθηκε η άδεια του Βενιζέλου…
Στις 2πμ φεύγουμε απο Κέρκυρα με τους ατμομυοδρόμονες Αχελώο, Αλφειό και Πηνειό, 200 άνδρες και ως οπλαρχηγοί οι Γαλερός, Πολυξίγγης, Παπαγιαννάκης και Τζουλιάκης.
Τα ξημερώματα αποβιβαστήκαμε στη θέση Σπήλια υπό ραγδαία βροχήν. Πρώτοι πατήσαμε εγω ως Σ.Α. Γαλερός με οπλίτες μου. Δυο σώματα δικό μου και Παπαγιαννάκη, πεζοναύτες και ανθυπομοίραρχος Χωροφυλακής ανηφορήσαμε στη Χιμάρα.
Παρεδώθησαν 33 Οθωμανοί με οπλισμό τους Μάουζερ και Μαρτίνι. Καταλάβαμε το τηλεγραφείο και οπλίτες μου, ανεκάλυψαν σε χριστιανικάς οικείας Καδή, υπαλλήλους εισαγγελίας και άλλους και τους παρέδωσαν σε εμένα και τον κ. Σπυρομήλιον.
Κατόπιν εψάλη δοξολογία στο ναο των Αγίων Πάντων, στην οποία έλαβα μέρος ως δεξιός ψάλτης επιστάσας και τα συγχαρητήρια του Σπυρομήλιου.
Τους αιχμαλώτους τους παρέδωσα στον κυβερνήτη του Αχελώου. Με τους άλλους αρχηγούς μείναμε το βράδυ στην οικείαν Ιωάννου Σπυρομήλιου οδηγού του Αρχηγού μας Ταγματάρχου Σπυρομήλιου. Μας περιποιήθη εξαίρετα όπως και τους άνδρας μας οι Χιμαργιώται προσφέροντες απο δύο ψητά αρνιά σε κάθε σώμα.
Συνεργάτες μας στην κατάληψιν της Χιμάρας είναι οι Ιωάννης Γκισερλής ανθυπομοίραρχος και Ιωάννης Μαρκόπουλος Ενωμωτάρχης.
Απ’ το ημερολόγιο του Καπετάν Στυλιανού Γαλερού
Η ιστορική προκήρυξη του Αρχηγού Σπυρομήλιου
«Προς Χειμαρριώτας
Χειμαρριώται!
Καταλαμβάνων εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄ και της Ελληνικής Κυβερνήσεως την Επαρχίαν Χειμάρρας, κηρύσσω αυτήν ελευθέραν ως αναπόσπαστον τμήμα της μίας και αδιαιρέτου μεγάλης Ελληνικής Πατρίδος. Πληρούται ούτω ο πόθος πολλών γενεών αίτινες επότισαν την γην ταύτην με το αίμα των και προσέφερον εις την πατρίδα τας μεγαλυτέρας των θυσιών. Φέρων μεταξύ Υμών τα αγαθά της ελευθερίας, της νομίμου τάξεως και ισοπολιτείας, τρέφω την αδιάσειστον ελπίδα ότι λησμονούντες το πικρόν παρελθόν θέλετε τηρήσει απέναντι των γειτόνων υμών Μουσουλμάνων την αξιοπρεπή εκείνην στάσιν ην υπαγορεύουσιν οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους και τα αισθήματα λαού ανδρείου και ευγενούς ως υπήρξε πάντοτε ο ελληνικός λαός.
Η υπερτάτη δύναμις ήτις ιθύνει τας τύχας της ανθρωπότητος, εν τη ατελευτήτω αυτής ευσπλαχνία ηυδόκησεν ίνα τεθή σήμερον τέρμα εις τα μακραίωνα υμών δεινά και δωρήση εις Υμάς ότι επόθησαν όλοι οι γίγαντες εκείνοι οίτινες εις τον βωμόν της πατρίδος προσέφεραν θυσίαν ευπρόσδεκτον και περικαλλή, την πολύτιμον και άληστον αυτών ύπαρξιν. Ο Ελληνικός Στρατός φέρει προς υμάς ουχί τον τρόμον του κατακτητού αλλά το χάρμα της ελευθερίας και την ένωσιν υμών μετά των λοιπών μελών της Ελληνικής οικογενείας, ίνα του λοιπού με τους αυτούς παλμούς και αγάπην περιβάλλεται την ταλαιπωρηθείσαν πατρίδα μας και με ενιαίαν εθνική ψυχή δοξάσητε τον δοτήρα παντός αγαθού προ του οποίου σήμερον εν συντριβή και ικεσία κλίνει ευγνωμονούσα και γόνυ και αυχένα ολόκληρος η Ελληνική φυλή.
Χειμαρριώται! Με την απόλυτον πεποίθησιν ότι και τώρα όπως πάντοτε θα ταχθήτε υπό την ιεράν σημαία της Πατρίδος συναγωνιζόμενοι μετ’ εμού του φυσικού σας Αρχηγού και των υπ’ εμέ γενναίων θέλετε μετά γενναιότητος και αυταπαρνήσεως υπερασπισθή της ελευθερίαν σας εναντίον παντός εχθρού, αναδεικνυόμενοι άξιοι απόγονοι των εν Αραχώβη, Μεσολογγίω, Πέτα και λοιπά μέρη πεσόντων προγόνων σας.
Χειμάρρα, 5–11–1912, ο Αρχηγός Σπύρος Σπυρομήλιος ».
