Η εκδίκηση της ιστορίας

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Ο Αλέξης Τσίπρας ανδρώθηκε στις τάξεις της ΚΝΕ. Εκεί έμαθε να σκέπτεται λίγο και να κραυγάζει πολύ. Να θεωρεί ήρωες τον Στάλιν, τον Βελουχιώτη και τον Κάστρο και να αγνοεί την σημασία του Μακεδονικού Αγώνα ή τον ηρωισμό των υπερασπιστών του Μακρυγιάννη. Να ζει με τους κατασκευασμένους μύθους της αριστεράς και να πλαστογραφεί την ιστορική πραγματικότητα. Να κρίνει ως σημαντικότερη την ταξική πάλη από την αγάπη για την Πατρίδα και την ελευθερία.  Οι συγκρούσεις με το «αστυνομικό κράτος της δεξιάς», οι σχολικές καταλήψεις, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι πορείες προς την αμερικανική πρεσβεία, τα λαϊκά δικαστήρια κατά του Κλίντον και η συμπαράσταση προς τα κάθε μορφής ανατρεπτικά «γκρουπούσκουλα», διέπλασαν την προσωπικότητά του. Σ’ αυτά τα πεδία των «λαϊκών αγώνων» καλλιεργήθηκαν η αλαζονεία, η αναίδεια και η αμετροέπεια, που, μαζί με την αγραμματοσύνη, συνιστούν κύρια συστατικά του χαρακτήρα του.

Σε όλη αυτή την βιωματική διαδικασία, η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη ηχούσε στα αυτιά του Αλέξη άλλοτε ως προσευχή, άλλοτε ως εμβατήριο και άλλοτε ως ύμνος. Το «Σώπα όπου να’ ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» κινητοποιούσε τις αισθήσεις του και αγρίευε τα ένστικτά του. Λειτουργούσε στην ψυχή του ως κινητήρια δύναμη αγωνιστικής προτροπής, ως ιερό μήνυμα διαρκούς πάλης, ως ελπιδοφόρα δίψα επαναστατικής νίκης. Μέχρι την στιγμή που το «είδωλο», το «σύμβολο», ο «βάρδος» της αριστεράς παρεφρόνησε… Και έφθασε στο έσχατο σημείο κατάπτωσης: Να απευθύνει ομιλία ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων «φασιστών», που πλημμύρισαν – οι άθλιοι – το κέντρο της Αθήνας και είχαν το θράσος να μην σέβονται τους αγώνες των προπατόρων του Αλέξη, οι οποίοι  είχαν δώσει, λεβέντικα και απλόχερα, την συγκατάθεσή τους στην  κομμουνιστική διεθνή για την απόσχιση της Μακεδονίας από το εθνικό κορμό….

Προσπαθήστε, λοιπόν, να φαντασθείτε πόσες «καμπάνες» κτύπησαν, αδυσώπητα και βασανιστικά, στο μυαλό του Αλέξη, καθώς άκουγε το «Σώπα όπου να’ ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» να συνοδεύει τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του ως αριστερόστροφο φασισμό! Πώς να αντέξει το αναπάντεχο κτύπημα αυτός που, μέχρι τότε, μετρούσε την προσφορά του στην δημοκρατία με την ένταση της φωνής του να συνοδεύει την μουσική του Μίκη;  Πώς να συνέλθει από τον κεραυνό που τον κτύπησε «κατακούτελα» αυτός που νόμιζε ότι ο Μίκης ήταν «δικός» του και τώρα τον άκουγε να τραγουδά για τους «εχθρούς» του;  Είναι βέβαιο ότι ούτε οι βαθυστόχαστες φιλοσοφικές  εξηγήσεις του Φλαμπουράρη, ούτε οι γλυκανάλατοι εξυπναδισμοί του Τζανακόπουλου, ούτε τα αξεπέραστα ευφυολογήματα του Καρανίκα, θα μπορούσαν να ανασυντάξουν τον πρωθυπουργό μας από την  ψυχολογική κατάρρευση, που του προκάλεσε το βροντερό χαστούκι, το οποίο, τόσο αδίστακτα, του άστραψε ο «απάνθρωπος» Μίκης….

Όμως, η αλαζονεία, η αναίδεια και η αμετροέπεια, που, μαζί με την αγραμματοσύνη, συνθέτουν την προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, τον οδήγησαν  στην διέξοδο….

Το σκάνδαλο «Novartis» άνοιξε τις πύλες του ! Η δυσωδία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται….

Δημοσιεύθηκε στην «Εστία» 08.02.2018