Έχουμε σπίτι μας τον χρυσό, κι όμως, αναζητούμε τον ψευδάργυρο στο σπίτι του γείτονα…
Γράφει ο Γιάννης Δ. Κίνιας, Δικηγόρος, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
Δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου, δεν ξέρω να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις. Σε όλη μου την, μέχρι τώρα, ζωή, έμαθα να τοποθετώ, πάνω από το επώνυμό μου, την Πατρίδα και τις διαχρονικές της Αξίες. Με αυτές τις αρχές πορεύτηκα και αυτές είχα, πάντα, για πιλότο. Χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς ανταλλάγματα.
Το τελευταίο διάστημα, βιώνουμε ένα θέατρο του παραλόγου, με πιντερικά χαρακτηριστικά, και, ακόμα περισσότερα, ερωτηματικά. Ενόψει των επικείμενων Προεδρικών Εκλογών, βλέπει το φως της δημοσιότητας μία ακατάσχετη ονοματολογία πιθανών υποψηφίων, ευτελίζοντας τον ίδιο τον Θεσμό και την κρισιμότητα των στιγμών.
Έχουμε σπίτι μας τον χρυσό, κι όμως, αναζητούμε τον ψευδάργυρο στο σπίτι του γείτονα… Έχουμε το πρόσωπο, που ενώνει την Ελλάδα, που χρημάτισε Πρωθυπουργός, σε ώρες κρίσιμες για τον Τόπο, λίγο πριν από την απόλυτη χρεοκοπία, που παρέλαβε παράγκα και παρέδωσε, μετά από 2,5 χρόνια διακυβέρνησης, Κράτος, που, πρώτος και μόνος, στην Ελλάδα των αυτοδύναμων, μονοκομματικών, Κυβερνήσεων, άλλαξε την μέχρι τότε πρακτική και καθιέρωσε, την μόνη εφικτή, εκείνη την χρονική στιγμή, Κυβέρνηση Συνεργασιών, με άριστη συνεργασία κι ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.
Και τον Πολιτικόν αυτόν, με τις αναμφισβήτητες ικανότητες και τις διεθνείς διασυνδέσεις, αντί να τον αναδείξουμε, άγνωστο γιατί, συστηματικά, το τελευταίο διάστημα, τον περιθωριοποιούμε, δεν τον αξιοποιούμε, κι αναζητούμε άτομα «φαντομάδες»…
Τότε, γιατί κάναμε, πρόσφατα, την Συνταγματική Αναθεώρηση, γιατί θεσμοθετήσαμε την δυνατότητα εκλογής του Ανώτατου Άρχοντα, ακόμα και με σχετική πλειοψηφία, όταν, μόνοι μας, προκρίνουμε ένα μικροπολιτικό αλισβερίσι, που θέλει, υπό την δαμόκλειο σπάθη και την απειλή της διαγραφής από το κόμμα, να υποχρεώνουμε τους δικούς μας βουλευτές, να υιοθετήσουν, ενάντια στην ήδη εκφρασμένη, δημόσια, βούλησή τους, την θέληση κάποιων κομματικών μειοψηφιών της ήσσονος αντιπολίτευσης, και, για μία μέρα μόνο, να υποταχθούν στον παραλογισμό τους;
Έναν παραλογισμό, που θέλει να αγνοεί την νωπή, ακόμα, ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, που θέλει τους πολλούς να υποτάσσονται στην θέληση των λίγων, χάριν του απόλυτου Τίποτα…
Και, μάλιστα, την στιγμή, που σύννεφα διαφαίνονται στον ορίζοντα, που θίγουν τα Εθνικά, ανεκτά, όριά μας και χρειάζονται, για την επίλυσή τους, πολιτικοί, με αποδεδειγμένη ικανότητα στον χειρισμό Κρίσεων, γνώστες της Εξωτερικής Πολιτικής και της γλώσσας της διεθνούς διπλωματίας.
Αυτή είναι, πράγματι,μια μεγάλη αλήθεια!!!.. Έχουμε στη διάθεσή μας ως υποψήφιο για ΠτΔ τον πιο πετυχημένο π. πρωθυπουργό – δεδομένης της επικινδυνότητας της κατάστασης για την Ελλάδα του 2012-14 (επαπειλούμενη χρεωκοπία) – την οποία αντιμετώπισε κατά τον καλύτερο τρόπο, χωρίς εθνικές υποχωρήσεις και αναξιοπρεπείς, δεσμευτικές συμφωνίες και εμείς ψάχνουμε για κατώτερό του, γιατί ο συγκεκριμένος – Αντώνης Σαμαράς – δεν είναι αρεστός και αποδεκτός από δύο είδη πολιτικών: τους εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που βαρύνονται – πέραν των άλλων – με την προδοτική ”συμφωνία Πρεσπών” για την Μακεδονία (η υπεράσπιση της οποίας είναι ταυτισμένη πολιτικά με τη γραμμή Σαμαρά) και το συγγενικό περιβάλλον του πρωθυπουργού, δηλαδή η αδελφή του… Όμως όλοι αυτοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ, που θέλει στο ύψιστο αξίωμα της χώρας έναν αποδεδειγμένο Πατριώτη, πετυχημένο στην πρωθυπουργία του και με διεθνείς γνωριμίες οι οποίες θα του επιτρέψουν να υπερασπισθεί με το γνωστό πάθος του τα ελληνικά συμφέροντα!!!. ΝΑΙ, ο Α. Σαμαράς είναι ο ιδανικός, αλλά τολμούν να τον επιλέξουν; Τολμάτε κ. Μητσοτάκη να εναντιωθείτε στον μηχανισμό της αδελφής σας και τα μνησίκακα ”θέλω” της;
…Γιατί στα δύσκολα που έρχονται γα τη χώρα μας..(είδη τα μαύρα σύννεφα μαζεύονται πάνω απ το αιγαίο..και ίσως να μην αργήσουν να χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου) ..όποιος δεν βλέπει την επιθετική στάση του Σουλτάνου εθελοτυφλεί..κι όταν όλοι οι Σύμμαχοί μας..μας στηρίζουν με ευχές..αλλά στην ουσία είναι με το μέρος του Σουλτάνου..άλλωστε αυτό φαίνεται μεθαύριο στη Γερμανία.στη διεθνή Διάσκεψη του Βερολίνου για τον τερματισμό το εμφυλίου πολέμου στη βορειοαφρικανική χώρα, εκτός της γερμανικής πρωτοβουλίας για τη Λιβύη φαίνεται ότι μένει η Ελλάδα.
Σε αυτήν θα λάβουν μέρος απεσταλμένοι από: τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έστειλε επίσης προσκλήσεις στην Τουρκία, την Αφρικανική Ένωση, τον Αραβικό Σύνδεσμο, τη Δημοκρατία του Κονγκό, την Αλγερία, την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα…
Άρα η αλήθεια για μένα είναι ότι σε ότι πιθανόν μας συμβεί,θα είμαστε και πάλι μόνοι μας..όπως άλλωστε και στο παρελθόν όταν χρειάστηκε να υπερασπιστούμε τη χώρα μας..
θέλουμε λοιπόν την Κεντροδεξιά παράταξη ενωμένη και έτοιμη να αντιμετωπίσει με σθένος και παρρησία τις προκλήσεις που θα δεχθούμε ως ‘Ελληνες.
.
ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να έχει την Διεθνή αναγνωρισιμότητα, την εμπειρία, αλλά και το σθένος, για να μπορεί να υπερασπιστεί την θέση της Κυβέρνησης και της χώρας σε όλα τα Διεθνή φόρα, πειστικά και με θετικά αποτελέσματα και για μένα δεν υπάρχει κανένας καταλληλότερος αυτή τη στιγμή απο τον Πρώην Πρωθυπουργό και Πατριώτη Αντώνη Σαμαρά..εύχομαι κι ελπίζω ο Κυριάκος να μην κάνει το χατήρι στον Τσίπρα και στον Σύριζα και να τον προτείνει για επόμενο Πρόεδρο Δημοκρατίας !!!
ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ ΝΔ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠτΔ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΧΟΛΙΟ
4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018:
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ:
Τους ενώνει, πλέον όλους αυτούς που την υποστηρίζουν για ΠτΔ (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΚΙΝΑΛ) η προδοσία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ στις ΠΡΕΣΠΕΣ. Η Κ. Σακελλαροπούλου ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΕΙ ΤΗ ”ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ”!!!.. Ήταν η ίδια που δεν ήθελε να εξετασθεί καν ως έγγραφο η Λίστα Λαγκάρντ και ζητούσε απαλλαγή Παπακωνσταντίνου… ΚΚ
Τουλάχιστον στη λίστα Λανγκάρντ (ή Φαλτσιάνι) είχε δίκιο. Αποδείχτηκε φούσκα η υπόθεση. Μην ξεχνάμε ότι περιελάμβανε τον κ. Σταύρο Παπασταύρου στενό συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά (Panama papers) και στη συνέχεια ο άνθρωπος αθωώθηκε πανηγυρικά. Εξ’ άλλου, αν η δικαστική εξουσία ασκεί και εξωτερική πολιτική, τότε τί χρείαν έχομεν υπουργείων και κοινοβουλευτισμού.