Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Γράφει ο Δημήτριος Χαδόλιας,
Ο κύριος Φρουδελπιδάκης υπήρξε πάντοτε ένας άνθρωπος μαχητικός και δραστήριος, ένας πολίτης που ενοχλούνταν σφοδρά από την κοινωνική αδικία την οποία όπως έλεγε δημιουργούσαν πάντοτε οι από πάνω. Γιατί δεν καταλάβαιναν το λαό καθώς δεν ήταν ζυμωμένοι μαζί του ώστε να γνωρίζουν βιωματικά τις ανάγκες του. Στις εκλογές ψήφιζε με πάθος και προσμονή μεγάλη. Σαν να’ταν η ψήφος του η καθαρτήριος δύναμη που θα τιμωρούσε τις αδικίες του παλιού και θα έφερνε με ορμή το νέο που θα έκανε με μιας πράγματα λυτρωτικά και αυτονόητα, που δεν ήθελαν να εφαρμόσουν οι μέχρι τότε κρατούντες όντας υποτελείς σε σκοτεινές δυνάμεις. Παρότι οι προθέσεις του ήταν αγαθότατες, και οι εκλογικές επιλογές του ήταν συχνά νικηφόρες, έβλεπε στο πέρασμα των χρόνων τη ζωή του να πηγαίνει σταθερά προς το χειρότερο, νέα αδιέξοδα να ξεπροβάλλουν, και να απαιτούνται νέοι μεγάλοι αγώνες για να έρθουν ως από μηχανής θεοί οι νέοι μεγάλοι ριζοσπάστες που θα απελευθερώσουν τον Προμηθέα από τα δεσμά του. Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα κι εκείνο το πρωί ένιωθε άβολα με τις πυτζάμες στον καναπέ του σπιτιού του. Την προηγούμενη εβδομάδα είχε κλείσει το κατάστημά του φιλοδοξώντας να τελειώσει με τη σχετική γραφειοκρατία μέχρι το τέλος του έτους. Είχε μια. μικρή νευρικότητα. αλλά τον τον καθησύχαζαν τα λόγια που του είχε πεί ο παιδικός του φίλος ο κ. Παρασιτικός
-Καλά έκανες και πολύ το άργησες! Τώρα θα δεις! Και τίποτα να μην κάνεις θα είσαι δικαιούχος μια σειράς επιδομάτων! Άλλωστε κι εγώ εδώ είμαι! Τί τον έχεις τον άνθρωπο στα πράγματα!
Μιας και μέχρι πρόσφατα ξυπνούσε πολύ πρωί για να πάει στο μαγαζί, εκείνο το πρωί είπε να κάνει τον καφέ του και να πάρει το πρωινό του μπροστά στην τηλεόραση. Κι έβαλε να δει την πρωινή δημοσιογραφική εκπομπή στους Κρατικούς…
-Διανύουμε μια περίοδο που μας έχουν μάθει να συνδυάζεται με δέντρα στολισμούς και φάτνες. Ίσως αυτό μας φαίνεται αθώο αλλά θεωρείτε πως κρύβει κινδύνους κύριε Διαστρεπτικέ;
-Σαφέστατα κυρία Φερεφώνου. Μπορεί όλα αυτά τα στολίδια να μας φαίνονται συμπαθητικά αλλά βάζουν στη ζωή μας από την πίσω πόρτα το φασισμό και το ρατσισμό καταπατώντας την αυτονόητη αρχή της κρατικής θρησκευτικής ουδετερότητας.Ξέρετ…
Έκλεισε ενοχλημένος την τηλεόραση κι ετοιμάστηκε να βγει στα καταστήματα για τις τελευταίες εορταστικές αγορές. Πρώτη στάση ο φούρνος της γειτονιάς. Περιμένοντας τη σειρά του άκουσε δυο παιδιά μπροστά του να συζητούν….
-Φίλε να δούμε πως θα δικαιολογήσουμε τις απουσίες γιατί με την αποβολή μας βλέπω να τη χάνουμε τη χρονιά.
.-Εμβατήρια για τη Μακεδονία θέλαμε…
Δεύτερη στάση το σουπερμάρκετ. Μπαίνοντας στο πολύβοο κατάστημα έβγαλε από την τσέπη του παλτού του το σημείωμα με τα ψώνια που είχε ετοιμάσει η σύζυγος. Του έκανε εντύπωση πως η λίστα ήταν μικρότερη από αντίστοιχες Χριστουγεννιάτικες άλλων ετών, αλλά τον ξάφνιασε ακόμη περισσότερο η σύσταση με τα κεφαλαία πατημένα γράμματα. ΟΤΙ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΠΑΡΤΟ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΙΚΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΦΤΑΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!
Έκανε τις απαραίτητες αγορές και περίμενε υπομονετικά τη σειρά του στο ταμείο. Η υπάλληλος χτύπησε τα πράγματά του και αυτός της έδωσε την καινούρια. κάρτα συναλλαγών της συζύγου του. Ένιωσε όμως μια στιγμιαία συστολή κι ένα μούδιασμα μιας και ήταν η πρώτη φορά που δε χρησιμοποιούσε κάποια κάρτα τραπεζικού ιδρύματος παρά μια κάρτα βοηθημάτων κοινωνικής αλληλεγγύης.
Πήρε τις σακούλες και ξεκίνησε για το σπίτι. Προχωρούσε προβληματισμένος στο πεζοδρόμιο μπροστά από τα τραπεζάκια ενός καφέ όταν ξαφνικά άκουσε κάποιον από το εσωτερικό του να φωνάζει.
-Πάρτον πίσω παιδί μου!! Σου ‘χω πει!Με δυο κοφτές κουταλιές ζάχαρη τον ευχαριστιέμαι το φρέντο εσπρέσσο! Κι αυτός εδώ θα ναι σίγουρα με δυόμιση γεμάτες!! Κάθε μέρα θαμώνες και ακόμα να μάθεις πως τον πίνουμε;;
Η φωνή ήταν γνωστή, ήταν ο φίλος του ο Παρασιτικός που αφού είχε γυρίσει τον καφέ του, τον πρόσεξε που περπατούσε με τα ψώνια και τον φώναξε μέσα.
-Καλημέρα αν δε βιάζεσαι κάθησε να τα πούμε
-Βιάζομαι (του απάντησε κοφτά) εσύ πως εδώ πρωί;
-Έ..να μετακλητός είμαι μωρέ….Δεν τους είμαι και απολύτως απαραίτητος….Κάτι τέτοιες μέρες όπως σήμερα προπαραμονή Χριστουγέννων ή παραμονή Πρωτομαγιάς μας διώχνουν νωρίς …υπάρχει και ανθρωπιά!
Στο περίπτερο της γωνίας πριν το σπίτι σταμάτησε να ρίξει μια ματιά στις εφημερίδες.Το μάτι του έπεσε πάνω στους πιο χτυπητούς τίτλους: ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΣΜΑ….ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΤΑΘΕΡΑ…ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ…ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΕΞΠΡΕΣΣ…ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ…
Διαβάζοντάς τους άρχισε μέσα του να γίνεται πια ξεκάθαρο αυτό που από το πρωί αισθανόταν απροσδιόριστα. Η ενοχλητική αλήθεια ήταν πως για πρώτη φορά μια γιορτινή μέρα τον είχε πικράνει…
Γυρισε απότομα να φύγει.
-Πάτα και λίγο γη κύριος!
Γυρνώντας απότομα είχε πατήσει κάποιον πίσω του.
– Χίλια συγγνώμη! Με συγχωρείτε!
Απολογήθηκε και συνέχισε το δρόμο του.
-Πάτα στη γη…ναι θα πατώ στη γη με γερά και σταθερά βήματα…τέρμα τα παραμύθια…πού φτάσαμε…πρέπει να πάρω πίσω τη ζωή μου…σιγοψιθύρισε
Παρότι ήταν πια εκνευρισμένος κατάλαβε πως κάτι είχε συντελεστεί μέσα του.
