Αριστεία και αλητεία
Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος
Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Λευτέρη Πετρούνια, Μίλτο Τεντόγλου, στην Κατερίνα Στεφανίδη, στην Νικόλ Κυριακοπούλου, στην Βούλα Παπαχρήστου, στην Μαρία Μπελιμπασάκη, στον Απόστολο Χρήστου, στον Κριστιάν Γκολεμέεφ και στον Στέφανο Τσιτσιπά, οι οποίοι, με τις μεγάλες επιτυχίες τους στον στίβο, στην κολύμβηση και στο τένις, την εβδομάδα που πέρασε, μας προσέφεραν εθνική υπερηφάνεια, συγκίνηση και αισιοδοξία, μετά την τραγωδία που έπληξε την χώρα μας, με την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου. Ουδείς μπορεί να διανοηθεί ότι είναι δυνατόν να αντισταθμισθεί η άδικη απώλεια τόσων ανθρώπων, αλλά, είναι βέβαιον ότι, ακόμη και σ’ αυτές τις στιγμές της ανείπωτης οδύνης, η ζωή που συνεχίζεται αναζητεί ψυχική ανάταση και ανασύνταξη…
Υπό αυτή την έννοια, η εικόνα των Ελλήνων αθλητών να αγωνίζονται με πάθος, να μάχονται με όλη τους την ψυχή, να νικούν μεγάλους αντιπάλους, να φθάνουν στην «αριστεία» αλλά και να αφιερώνουν τις επιτυχίες τους στην μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, ήταν το «αντίδοτο» μπροστά στην εξοργιστική και θλιβερή εικόνα των κυβερνώντων, που εδώ και δύο εβδομάδες, αγωνίζονται και μοχθούν για να αποσείσουν τις τεράστιες ευθύνες που βαραίνουν την αναλγησία και την αναισθησία τους…
Οι επιτυχίες στον αθλητισμό δεν έρχονται τυχαία. Απαιτούν μακρόχρονη προσπάθεια, ισχυρή θέληση, αυτοσυγκέντρωση, αυτοπειθαρχία, επιμονή, υπομονή, αυστηρή προσήλωση στον στόχο και πάμπολλες θυσίες, ώστε το οποιοδήποτε ταλέντο να φθάσει εκεί που οι δυνατότητές του προδιαγράφουν. Απαιτούν δηλαδή όλες εκείνες τις ιδιότητες, οι οποίες απουσιάζουν, κατά κραυγαλέο τρόπο, από τον Τσίπρα και την παρεούλα του, καθιστώντας την εκ μέρους τους διακυβέρνηση της χώρας πραγματικό εφιάλτη…
Το γεγονός ότι ο γνωστός για την σταλινική σκέψη του ΣΥΡΙΖΑίος βουλευτής Κυρίτσης ενοχλήθηκε από την επιτυχία της Βούλας Παπαχρήστου, ενώ είναι βέβαιον ότι θα ήταν ενθουσιασμένος αν στην θέση της βρισκόταν κάποια αλβανοσκοπιανή «αγωνίστρια», αποτυπώνει το μέγεθος της «διαστροφής» που κρύβουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι… Και αναδεικνύει, στην ουσία, την πραγματική εξήγηση για την κυβερνητική ανεπάρκειά τους: ο νους τους δεν είναι στις υποχρεώσεις τους, στο καθήκον τους, στις ευθύνες τους, διότι απλούστατα δεν έχουν αίσθηση του περιεχομένου τους και της σημασίας τους. Η σκέψη τους ταλανίζεται και κυριαρχείται από αραχνιασμένες ιδεοληψίες και από την αγωνία για την διατήρησή τους στην εξουσία… Ζηλεύουν τους αθλητές μας διότι προσέφεραν υπερηφάνεια και αισιοδοξία στην καταπτοημένη ελληνική κοινωνία και δεν αντέχουν την σκέψη ότι, την ίδια στιγμή, αυτή η ίδια η κοινωνία δείχνει να αντιλαμβάνεται το τεράστιο σφάλμα που διέπραξε και μάλιστα τρείς φορές μέσα στο 2015… Τους πονά η αριστεία των αθλητών μας, τόσο ώστε να μην κρύβουν την αλητεία των αισθημάτων τους…
