Από την κυπριακή ΑΟΖ στην απελευθέρωση της Κύπρου
Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Οι οριοθετήσεις με την Αίγυπτο 2003, με τον Λίβανο το 2007, με το Ισραήλ το 2010, η θέσπιση το 2004, η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 χάρη στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν, η ένταξη στην Ευρωζώνη το 2008, οι ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Αφροδίτη το 2011, Καλυψώ το 2018, Γλαύκος το 2019 είναι αντικειμενικές νίκες της Κύπρου.
Όλα αυτά έγιναν ενώ έχουμε κατεχόμενα, αγνοούμενους, εγκλωβισμένους και πρόσφυγες. Αυτές οι αλλαγές που πετύχαμε είναι η προετοιμασία για την απελευθέρωση της Κύπρου.
Το θέμα της αξιοποίησης της κυπριακής ΑΟΖ μέσω των συμβολαίων με τις πετρελαϊκές εταιρείες Eni, Total και Exxon Mobil για να μιλήσουμε για τις μεγαλύτερες, και των έργων κοινού ενδιαφέροντος EuroAsia Interconnector, αγωγός EastMed και τερματικός σταθμός υγροποίησης φυσικού αερίου, δεν είναι μόνο γεωοικονομικά εργαλεία, αλλά και γεωπολιτικά αφού αναβαθμίζουν το όλο κυπριακό πλαίσιο.
Έτσι η Κύπρος θα παίξει ένα τεράστιο ρόλο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά συνέπεια δεν είναι τυχαίο που τώρα πια όλο και περισσότεροι λένε ότι δεν έχει νόημα πια το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων.
Όσο για το θέμα της κατοχής από την Τουρκία που απομακρύνεται τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από το ΝΑΤΟ επί της ουσίας, υπάρχει πλέον ένα στρατηγικό άνοιγμα για την απελευθέρωση της Κύπρου και τώρα όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που το πιστεύουν. Ας εργαστούμε όντως γι’ αυτό λοιπόν αντί να σπαταλούμε χρόνο για λεπτομέρειες.
