Αναζητήστε τους Άξιους

Γράφει ο Αριέλ Λεκαδίτης, Ιστορικός

Αγαπητοί μου,

Η πατρίδα μας εδώ και μια 10ετία περίπου βρίσκεται σε μια παρατεταμένη οικονομική ύφεση. O καθένας μας το βιώνει τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στο κοινωνικό σύνολο. Η κοινωνία μας έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Η κοινωνία μας έχει μετατραπεί σε μια ζούγκλα όπου εμείς τα μέλη της, υπό το αίσθημα της αυτοσυντηρήσεως προσπαθούμε να σταθούμε σε μια πρωτόγνωρη για εμάς κατάσταση.

Οικογένειες σκορπίστηκαν υπό το πρίσμα μιας καλύτερης εργασίας τόσο στην Ευρώπη, όσο και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Παππούδες βλέπουν τα εγγόνια τους στο Skype και μέσω κάθε συσκευής τηλοψίας. Σκορπιστήκαμε αδέρφια γιατί η χώρα μας ζει καταστάσεις εργασιακού μεσαίωνα.

Η Ελλάδα από τη φύση της είναι η χώρα της πνευματικής τροφής για κάθε λαό αλλά και η χώρα με μοναδικές φυσικές ομορφιές. Με τρομάζει το γεγονός ότι 500.000 νέοι άνθρωποι εργάζονται εις την αλλοδαπή. Με τρομάζει το γεγονός ότι η σημερινή γενιά δεν έχει αφήσει τη σφραγίδα της στην κοινωνία. Με τρομάζει πλέον που οι νέοι δεν ερωτεύονται και δεν κάνουν οικογένεια. Με τρομάζει που οι νέοι δεν έχουν όραμα. Με τρομάζει που ο νέος απαξιώνει τους πάντες και τα πάντα δίχως αντίδραση. Με τρομάζει ο συνταξιούχος 30άρης.

Τι φταίτε εσείς αν σας μεταδώσαμε ένα οικονομικό και κοινωνικό χρέος δίχως να έχετε το παραμικρό μέρισμα ευθύνης;

Ως πότε νέοι μου θα κάνουμε κατάχρηση της υπομονής σας;

Για πόσο καιρό ακόμα θα σας εμπαίζουμε;

Ξέρω πως μας θεωρείτε υπεύθυνους για την σημερινή κατάσταση. Σας εξαπατήσαμε. Προδώσαμε τα όνειρα σας τις προσδοκίες σας.

Νομίζαμε ότι κάναμε το καθήκον μας απέναντι σας.

Νομίζαμε πως η αφθονία θα σας εξασφάλιζε ένα μέλλον και θα παράκαμπτε την χαρτογράφηση των πραγματικών προβλημάτων σας.

Φυσικά δεν ήταν το όνειρο αυτό της γενιάς του 114, του Μάη του 68 και της γενιάς του Πολυτεχνείου.

Σας μάθαμε να μην εμπιστεύεστε την πολιτική και τους πολιτικούς. Σας πληγώσαμε.

Δεν θα επεκταθώ στα στερεότυπα όπου ακούει κανείς για τους πολιτικούς από τη νέα γενιά.

Δεν είναι ούτε πολύ αργά. Ούτε πολύ νωρίς. Ο χρόνος είναι το παν.

Ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε την αυτάρεσκη εσωστρέφεια μας.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να πούμε <<ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ>>

Αλλά όταν το πούμε να το εννοούμε ακόμα και όταν οι μεσήλικες μάνατζερς της πολιτική αρχίζουν να ιδρώνουν στο φόβο της απώλειας των προνομίων.

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ. Είσαστε στην πιο δημιουργική φάση της ζωής σας. Είστε στην περίοδο που διψάτε για δημιουργία. Είστε στην περίοδο που διψάτε να προσφέρετε μέσα στην έρημο της πολιτικής απαξίωσης.

Η απειρία είναι η πιο δημιουργική δύναμη.

Ελάτε να μας επιβληθείτε. Ελάτε να ρίξουμε στο χωνευτήρι της πολιτικής αυτά που σας έκαναν να μην αγαπάτε την πολιτική και τους πολιτικούς. Η νεότητα δεν έχει να κάνει μόνο με την ηλικία αλλά και με τις ιδέες που πρεσβεύει ο καθένας μας.

Ίσως να είμαι ξένος ως προς τη γλώσσα σας αλλά επικεντρωθείτε αν μιλάω σωστά ή όχι.

Παίρνω το θάρρος και την ευθύνη παράλληλα να αποκαταστήσω τη χαμένη εμπιστοσύνη μεταξύ των νέων και των πολιτικών.

Δεν προσδοκώ ομογένεια μεταξύ της δικής σας γενιάς και της γενιάς των πολιτικών. Θέλει θάρρος να αντιμετωπίσεις τους κατήγορους σου. Θέλει θάρρος να πεις την αλήθεια! Μα για μια στιγμή…Θέλει θάρρος για να κάνεις το σωστό;

Δεν θέλω να βλέπω τον φόβο στα πρόσωπα σας.

Γίνατε οι σωτήρες ενός ολόκληρου λαού.

Εξολοθρεύστε το άγριο ζώο που σας τρώει την ψυχή και βγείτε μπροστά και γίνεται όχι οι τιμωροί αλλά οι λυτρωτές της γενιάς σας.

Γίνατε ο ρυθμιστικός παράγοντας των εξελίξεων. Ρίξατε τα τείχη του χθες με τη φωνή σας, το λόγο σας και την δημιουργική σας εξωστρέφεια.

Είναι φοβερό να χρειάζεται να απολογηθείς για το παρελθόν σου και να κοιτάς το μέλλον.

Δεν απευθύνομαι σε εσάς για να κάνω τα σφάλματα να φαίνονται δίκαια.

Απευθύνομαι σε εσάς με μοναδικό στόχο να σας μεταδώσω ένα ρίγος αφύπνισης και ζωντάνιας.