Αγαπητέ κ. Μπακογιάννη, μπράβο σας για το συγγνώμη που είπατε!

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος – Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Ο προσωπικά αναπτυγμένος άνθρωπος ζητά συγγνώμη που δε σημαίνει καθόλου υποτέλεια, αλλά σεβασμό και αναγνώριση σε κάποιο γεγονός.

Είπατε ότι έπρεπε να είχε γίνει ενωρίτερα η πλακέτα-μνήμα.

Σωστό και αυτό αλλά όταν λέμε κάτι για να κάνουμε τους καλούς ανθρώπους πρέπει να λαμβάνουμε υπ΄ όψιν όλες τις κοινωνικές και πολιτικές συντεταγμένες, διαφορετικά το λέμε για να γίνουμε συμπαθείς σε άτομα που δεν σκέπτονται πολύ.

Όταν λέτε ενωρίτερα πότε εννοείτε;

Επί Καραμανλή που ο Τσίπρας καραδοκούσε να έρθει στην εξουσία και αναστάτωνε όλη την Αθήνα χωρίς λόγο;

Η μήπως την εποχή Σαμαρά με τις ασύστολες συκοφαντίες και τα καψίματα του ΣΥΡΙΖΑ, που αν γινόταν αυτό θα είχαν κάψει όλη την Ελλάδα;

Είχε την ίδια ψυχολογία ο κόσμος τότε που περίμενε τον Μεσσία-Τσίπρα και την ίδια τώρα που έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο και ο κόσμος τον αποστρέφεται;

Δεν θα μπορούσε να έχει γίνει ενωρίτερα τίποτα προς τιμή των νεκρών-δολοφονημένων ατόμων. Μόνο τώρα.

Ήρθε ιστορικά η στιγμή να γίνει τώρα.

Η λέξη διχασμός επίσης στη συγκεκριμένη περίπτωση που ελέχθη από πολλούς κυβερνώντες, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Διχασμός σημαίνει ότι έφταιγαν και οι δολοφονημένοι.

Δεν είχαν διχογνωμία με κάποιον οι άνθρωποι αυτοί. Δεν πήγαν όταν ξεκίνησαν από το σπίτι τους να πουν τις ιδέες τους και να διαφωνήσουν με κάποιον.

Πήγαν να εργαστούν για να πληρωθούν να ζήσουν.

Είναι άδικα δολοφονημένοι και έπρεπε να υποσχεθείτε ότι θα βρεθούν οι δολοφόνοι τους εμπρηστές.

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν τηρούμε με τις λέξεις μας ίσες αποστάσεις ,όπως δηλώνει η λέξη διχασμός, αλλά λέμε καθαρά, αυτά γίνονται από ψυχασθενείς εγκεφάλους σε έντιμους ανθρώπους.