Αυτοδιοικητικός αριστερός αφανισμός
Γράφει ο Αγκιτάτορας
Ο 2ος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν αποτελεί μια διεκπεραιωτική διαδικασία. Μπορεί όντως από την πρώτη Κυριακή να έχει προκύψει η σύσταση των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων Άρα φαίνονται ήδη ποιες είναι οι πιθανές βιώσιμες διοικητικές συνεργασίες. Όμως ποιος θα κληθεί να είναι επικεφαλής για την επόμενη τετραετία έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία.
Όχι μόνο γιατί θα ολοκληρωθεί την αίσθηση ολοκληρωτικής επικράτησης της Κεντροδεξιάς. Όχι μόνο γιατί θα επιβεβαιώσει την ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο όπως επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι οι αυτόνομες παρουσίες του υπήρξαν περιορισμένες και κυρίως κρύφτηκε πίσω από Κεντροαριστερές παρουσίες με ευρύτερο λαϊκό έρεισμα.
Το νέο ισχυρό μήνυμα θα πετύχει κυρίως δυο πράγματα. θα δώσει επιπρόσθετο αέρα νίκης στην ΝΔ για τις επικείμενες εθνικές εκλογές. Στο στενό αυτοδιοικητικό περίγυρο μιας κοινωνίας η επικράτηση μιας παράταξης δημιουργεί καινούριο πυλώνα εξουσίας και ευρύτερο κλίμα αισιοδοξίας. Ένας αέρας αλλαγής που σιγά σιγά σαρώνει τα πάντα. Όπως συνέβη και το 1986 με την τότε νίκη της ΝΔ και στους τρεις μεγάλους δήμους που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για το ΠΑΣΟΚ.
Θα αποτελεί όμως και ένα εχέγγυο επιτυχίας για την κυβέρνηση της ΝΔ. Μια σχεδόν ολοκληρωτική επικράτηση στις Περιφέρειες και φιλικά προσκείμενες δημοτικές αρχές στους πιο μεγάλους δήμους της χώρας θα σημαίνουν πιο καλό επίπεδο συνεννόησης, κοινούς στόχους και τελικά πιο εύρυθμη λειτουργίας του κράτους.
Γι’ αυτό κανείς δεν δικαιούται να υποτιμήσει το Κυριακάτικο κάλεσμα στην κάλπη. Όλοι εκεί. Εξίσου δυναμικά. Εξίσου αν όχι και πιο μαζικά.
