Αυτή είναι η Δούρου!

Γράφει ο Διονύσης Καραχάλιος, Δικηγόρος

Ίσως περισσότερο και από τον ίδιο τον Τσίπρα, η Δούρου αποτελεί το πλέον αποκρουστικό παράδειγμα αμοραλισμού, αλαζονείας, αυθάδειας, κυνισμού, αδιαφορίας και ανικανότητας, μέσα σε όλον αυτό τον συρφετό των «λαϊκών αγωνιστών», που ο πάνσοφος ελληνικός λαός όρισε να διαφεντεύει τις τύχες του, με δύο διαδοχικές  ετυμηγορίες του μέσα στο 2015.

Τα δείγματα της «ξεχωριστής» της προσωπικότητας είναι αμέτρητα και διακριτά σε κάθε σχεδόν δημόσια δήλωσή της, με την οποία φροντίζει, μάλλον συνειδητά, αφού δεν διαθέτει την αγραμματοσύνη του Τσίπρα, να «προκαλεί» και να «εξοργίζει».

Ξεκίνησε με το περίφημο «πίσω όλοι», με το οποίο, κατά την στιγμή της εκλογικής της ανάδειξης ως Περιφερειάρχη Αττικής, φρόντισε να απαγορεύσει στους συνεργάτες της να φωτογραφηθούν μαζί της  και να μοιραστούν την επιτυχία της. Ναι! Η σύντροφος Δούρου, που αυτοπαινεύεται για την λαϊκότητα της συμπεριφοράς της και την ανθρωπιά των συναισθημάτων της, στην πραγματικότητα νοιώθει σαν τον Βασιλιά Ήλιο, που κρατά σε απόσταση τον θρόνο του από τους κοινούς θνητούς, στην προκειμένη περίπτωση τους αριστερούς – συναγωνιστές της, τους οποίους βέβαια δεν θεωρεί άξιους για το δικό της επίπεδο και ικανούς να πάρουν κάτι από  την δική της αίγλη και δόξα…

Η θητεία της απογοητευτική, ακόμη και για τους πλέον αισιόδοξους των πιστών της. Λόγια κούφια και παχιά, έργα στα σχέδια και στα οράματα, αυστηρό και πάντα καταγγελτικό για τους άλλους ύφος, αριστερόστροφη μπουρδολογία, επικοινωνιακές φανφάρες, ουσία μηδέν. Αποτυχία στην διαχείριση και αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, αποτυχία στην διαχείριση των σκουπιδιών, αποτυχία και θάνατοι στην Μάνδρα, αποτυχία και εκατόμβη νεκρών στην ανατολική Αττική…

Στη θέση της Δούρου, κάποια άλλη, με στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης και ψήγματα γυναικείας ευαισθησίας (για την αριστερή ευαισθησία ούτε λόγος να γίνεται: αυτή υπάρχει μόνον στους καλοδουλεμένους προπαγανδιστικούς μύθους …) θα πέταγε μια βροντερή παραίτηση. Ακόμη και αν αισθάνεσαι ότι δεν έχεις προσωπική ευθύνη, το μέγεθος μιας συμφοράς σε υποχρεώνει σε μια πράξη γενναιότητας και αυτοθυσίας, όπως η παραίτηση, θέλοντας να δώσεις το παράδειγμα της επιβαλλόμενης ευαισθησίας, να εκδηλώσεις στοιχειώδη συναισθήματα αλληλεγγύης και συμπόνιας, να υπενθυμίσεις ότι η πολιτική πρέπει να σέβεται τον άνθρωπο και να υποκλίνεται στον ανθρώπινο πόνο…  Βέβαια, όταν είσαι αριστερός και νομοτελειακά διαθέτεις το αλάθητο, θεωρώντας ότι πάντα γύρω σου υπάρχουν αντιδραστικοί, υπονομευτές και ταξικοί εχθροί, στους οποίους φορτώνεις άνετα και ξεδιάντροπα τις δικές σου ευθύνες, για να παραδώσεις το είναι σου άσπιλο και αμόλυντο στον λαό που σου ανήκει, όλα αυτά φαντάζουν ως ανώφελες και περιττές αστικές προκαταλήψεις…

Τέτοια αριστερή είναι και το δείχνει και το καμαρώνει η Δούρου! Αγέρωχη, ψυχρή σαν μάρμαρο, ασύστολα κυνική και προκλητικά ανάλγητη, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής (για την οποία καμαρώνουν οι αριστεροί, όταν την κάνουν άλλοι …), χωρίς αίσθηση συμπόνιας και διάθεση συμπαράστασης προς τους ανθρώπους που άλλαξε την ζωή τους ο θάνατος και η απώλεια του μόχθου τους, χωρίς ελάχιστο δείγμα προβληματισμού μήπως κάτι περισσότερο θα μπορούσε να κάνει από το να μην κάνει τίποτε, χωρίς δηλαδή όλα εκείνα για τα οποία κορδώνονται οι αριστεροί, ενώ επιδεικτικά δεν τα διαθέτουν, δηλαδή αισθήματα και υποχρεώσεις, αυτή λοιπόν η απόλυτη ενανθρώπηση των αριστερών ψευδαισθήσεων, το μόνο που σκέφθηκε ήταν να ξαναγυρίσει στον θρόνο, όπου την ανέβασε ο ευφυής ελληνικός λαός και απ’ όπου την ταρακουνά η δική της απόλυτη πολιτική, διοικητική και κοινωνική ανυπαρξία…

Με ανάρτησή της στο facebook η Δούρου δεν αφήνει κανένα περιθώριο να αναθεωρήσει κανείς όλα όσα έχουν γραφεί τον τελευταίο καιρό για τον απεχθή χαρακτήρα της, σε ότι αφορά την εκδήλωσή του στην άσκηση των καθηκόντων της (λέμε τώρα…) και την εν γένει πολιτική της παρουσία.

Το απύθμενο θράσος της ξεδιπλώνεται ξεδιάντροπα. Λέει: Φτάνει πια με την παρεούλα, τρολλ και ορισμένα ΜΜΕ που δεν σέβονται ούτε τους θανάτους, ούτε τον πόνο, αλλά ούτε και την σε εξέλιξη έρευνα της Δικαιοσύνης! Περισσεύει, βλέπετε, ο δικός της «σεβασμός»…

Το αριστερό της ήθος ξεχύνεται ασυγκράτητο. Λέει: Προσπαθούν με κάθε τρόπο, με κάθε ψέμα, να περάσουν τη δική τους διαστρεβλωμένη εικόνα. Γιατί έτσι τους βολεύει κομματικά, πολιτικά. Ανήθικα! Η ιέρεια της αρετής κατακεραυνώνει την ανηθικότητα στην πολιτική…

Η παροιμιώδης αλαζονεία της στο έπακρο. Λέει: Ας το πάρουν απόφαση. Δεν θα τους περάσει!  Τι, άραγε, υποδηλώνει η «ποιήτρια»;  Ποιους απειλεί και με ποια βεβαιότητα εκτοξεύει το αναιδές παραλήρημά της;

Ο αριστερός φανφαρονισμός της ασυναγώνιστος. Λέει: Όταν λύσαμε το χρόνιο πρόβλημα της μετακίνησης χιλιάδων μαθητών της Αττικής εγκαίρως, δεν βγήκα φωτογραφία ως συνοδός σε πούλμαν! Φαίνεται ότι, όταν οι αριστεροί, κατ’ εξαίρεση, κάνουν το αυτονόητο καθήκον τους,  «τρελαίνονται» τόσο από την «επιτυχία» τους, ώστε το ρίχνουν στις ασυναρτησίες και στις βλακείες…

Ο εγωκεντρισμός της αθεράπευτος και μανιακής μορφής. Λέει: Όποτε τους συμφέρει είμαι «ορατή» και άλλοτε «αόρατη»! Να το διευκρινίσουμε για να μην ταράζεται: Την βλέπουμε στην ανυπαρξία της και την χάνουμε στις υποχρεώσεις της…

Η προσφυγή στους πομφόλυγες, πάντα προσφιλής σε κάθε αριστερό που σέβεται τον εαυτό του και γίνεται τιμητής των άλλων για να προστατεύσει την αφεντιά του. Λέει: Ο Γκαίμπελς θα κοκκίνιζε μπροστά τους. Δυστυχώς γι’ αυτούς, όσο συνεχίζουν ψέματα, παραπληροφόρηση, χυδαιότητα και όχι μόνο απέναντί μου, τόσο περισσότερο εκτίθενται. Τόσο περισσότερο βουλιάζουν στο βούρκο τους. Και ως γνωστόν, ο βούρκος δεν έχει πάτο! Την κατανοούμε απόλυτα. Είναι μικρός ο καθρέφτης των αισθημάτων της και δεν μπορεί, μέσα σ’ αυτόν, να διακρίνει τον βούρκο της Μάνδρας και  τον όλεθρο της Ανατολικής Αττικής.

Άλλωστε, ο πάτος του μυαλού της έχει από καιρό ξεχειλώσει τόσο, ώστε να μην μπορεί να συγκρατήσει ευθύνες, καθήκοντα και ευαισθησίες…