ΣΥΡΙΖΑ & ΚΙΝΑΛ: Η επόμενη μέρα
Γράφει ο Απόστολος Πιστόλας, Διδακτορικό στη συμπεριφορά ψηφοφόρων
Διαβάζω τις τελευταίες ημέρες κάποια δημοσιεύματα περί συνεργασίας ΚΙΝΑΛ με ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα. Μία τέτοια κίνηση μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα ή να κάνει μια τρύπα στο νερό. Για να γίνει το πρώτο, θα χρειαστεί ο νέος σχηματισμός να δημιουργήσει ένα δυνατό branding, να αλλάξει αρχηγό και να διεκδικήσει τις ψήφους της κεντροαριστεράς τις οποίες ο Τσίπρας δε μπορεί να διεκδικήσει και η Γεννηματά άφησε (η αλήθεια είναι πως δεν άντεχε την επίθεση του Μητσοτάκη για αυτές) για να διεκδικήσει αριστερές ψήφους με μία «me too» στρατηγική μικρού κόμματος. Πιστεύετε πως αυτό μπορεί να γίνει; Προσωπικά δίνω ελάχιστες πιθανότητες. Το πιο πιθανό, εάν αυτή η ένωση γίνει πριν τις εκλογές, θα είναι να πάμε σε έναν σχηματισμό με επικεφαλής τον Τσίπρα και νούμερο δύο τη Γεννηματά. Είναι η τρύπα στο νερό που αναφέρθηκα.
Τι θα επιτευχθεί με αυτό; Τα ποσοστά του νέου αυτού σχηματισμού θα κυμανθούν κοντά στο: ΣΥΡΙΖΑ + ½ ΚΙΝΑΛ. Μέχρι εκεί θα πάει. Κι αυτό γιατί και από τις δύο μεριές θα υπάρξουν ψηφοφόροι, πολιτευτές και πολιτικοί οι οποίοι θα φύγουν είτε προς ΝΔ (του ΚΙΝΑΛ), είτε προς δημιουργία άλλου κεντρώου σχηματισμού, είτε προς αριστερά (του ΣΥΡΙΖΑ). Δε θα είναι μεγάλο ποσοστό, αλλά θα πρέπει να υπολογιστεί. Έτσι 25+5 δεν θα ισούται με 30 ή 35 (όπως θα ήθελαν δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αλλαγής πολιτικού σκηνικού) αλλά 27,5. Κι αυτό διότι δεν θα δίνουν κάτι διαφορετικό στους ψηφοφόρους να πιστέψουν, δεν θα έχουν νέο USP (unique selling point). Όπως έχω πει πάμπολλες φορές μετατόπιση Τσίπρα προς τα κεντροαριστερά δε μπορεί να γίνει, επειδή είναι ιδεολογικά ακραίος. Δεν πήγε στα άκρα για να αντλήσει ψήφους, εκεί ήταν. Απλά την περίοδο 2012 με 2015 τον σήκωσε το κύμα οργής που μετατόπισε μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων προς τα αριστερά. Όταν η οργή έφυγε, ο Τσίπρας έπεσε κι αυτός, αλλά έμενε εκεί που ήταν. Αριστερά – ακροαριστερά του πολιτικού φάσματος.
Έχω την εντύπωση πως όσοι υποστηρίζουν αυτή την ένωση κομμάτων βασίζονται εκεί και θεωρούν πως η οικονομική κρίση που έρχεται θα σηκώσει και πάλι το νέο σχηματισμό δίχως να χρειαστεί να γίνει μετατόπιση. Λανθάνουν. Η οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας ήταν το μείζον. Σε πολύ μικρότερο βαθμό υπήρχε κρίση ταυτότητας. Πλέον η κρίση ταυτότητας (εννοώ με αυτό την κρίση στο μεταναστευτικό και τα εθνικά θέματα) είναι και θα συνεχίσει να είναι πρωτεύον ζήτημα. Άρα το πολιτικό μέλλον της χώρας στρίβει εθνοκεντρικά, όχι απαραίτητα δεξιά αν και εκεί θα πάει σε πρώτο βαθμό. Ο εθνοκεντρισμός τα επόμενα χρόνια θα τέμνει οριζόντια το πολιτικό σκηνικό. Εάν θέλει μια κεντροαριστερά δύναμη να κερδίσει εθνικές εκλογές θα πρέπει τουλάχιστον σε ένα βαθμό να είναι πατριωτική. Και αυτό με τους διεθνιστές της ομάδας Τσίπρα απλά δε γίνεται.
