Περί δημοσίων σχέσεων πολιτικών

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Καλό είναι να το σκεφτούν και να μη το επαναλάβουν.

Το να κάθεσαι να χασκογελάς και να φλυαρείς με τον πολιτικό σου αντίπαλο στο γεύμα για τον Κινέζο Πρόεδρο ή οποιοδήποτε άλλου, ενώ δεν του έχεις εκτίμηση και του έχεις σούρει ότι μπορούσες, ΔΕΝ είναι πολιτικός πολιτισμός, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε υγιείς δημόσιες σχέσεις.

Είναι υποκρισία, ηθοποιία, ασθενικές δημόσιες σχέσεις συμφέροντος, τύπου εμείς κάναμε τη δουλειά μας, έχουμε τα ίδια αφεντικά, σας επιβάλλουμε ο,τι θέλουμε, παίρνουμε τους παχυλούς μισθούς με την υποκρισία μας κι εσείς, γεμίστε έριδες οξειδωτικές τις ψυχές σας, αφού σας φανατίσαμε.

Οι αξιοπρεπείς πολιτικοί αντίπαλοι μιλούν ευγενικά, χωρίς κακία μέσα τους, δεν κάθονται δίπλα, κρατούν τις τυπικές αποστάσεις με καλοσύνη και τυπικότητα, επιδιώκουν τη δικαιοσύνη, γιατί μόνο έτσι δεν απαξιώνουν τα συναισθήματα του λαού που τους έφερε.

Μόνο ένας αξίζει ως χαρακτήρας με αλήθεια, ήθος, πατριωτισμό, σταθερότητα, ευγένεια, πηγαίο πολιτισμό εκεί μέσα. ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ…