Θύματα καταδικασμένα να δημιουργήσουν θύματα
Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού
Μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών πολλοί αναρωτιούνται πως μια καθεστωτική και καταστροφική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να ξαναπείσει το 24% περίπου του εκλογικού σώματος. Επιπλέον, πως για το απογοητευτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικό αποτέλεσμα, στελέχη του τα βάζουν με τον ψηφοφόρο ο οποίος, όπως υποστηρίζουν, δεν έχει καταλάβει ακόμα τι έκανε. Μαζί με τον ψηφοφόρο και οι δημοσκόποι του κόμματος. Δεν είναι καθόλου τυχαία αυτά. Οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ γνωρίζουν καλά ότι όσοι τους στήριξαν το 2015 και συνεχίζουν να τους στηρίζουν και σήμερα το κάνουν καθαρά από ένστικτο. Το ίδιο και οι δημοσκόποι τους. Καμία λογική, καμία ηθική και καμία αισθητική. Στο ένστικτο το δικό τους και των ψηφοφόρων στηρίχτηκαν. Στο καθαρό ένστικτο συνεχίζουν να στηρίζονται. Που του βασίζεις αυτό; Θα απαντήσω με ένα πρόσφατο περιστατικό που μου έτυχε πρόσφατα.
Σε μια από τις καθημερινές μου διαδρομές στο κέντρο της Αθήνας, έτυχε να πέσω πάνω σε μια «πινακίδα σήμανσης». Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί ουσιαστικά δεν πρόκειται για κανονική πινακίδα, αλλά για μια καλοκαιρινή μπλούζα που τη φορούσε μια κυρία. Πως μια καλοκαιρινή γυναικεία μπλούζα γίνεται πινακίδα σήμανσης, θα με ρωτήσει κανείς. Εύκολο! Όταν η μπλούζα έχει κόκκινο χρώμα και αυτό που αναγράφεται πάνω της είναι με έντονα κίτρινα γράμματα, θα απαντήσω.
Η «πινακίδα σήμανσης», δηλαδή η καλοκαιρινή γυναικεία μπλούζα, έγραφε «liberation of the ordinary», ελληνιστί «η απελευθέρωση του συνηθισμένου». Συνήθως, λέω από μέσα μου, πινακίδες με αντίστοιχα χρώματα – κόκκινα, κίτρινα – μας προειδοποιούν για κάποιον επερχόμενο κίνδυνο. Έχω δει πινακίδα που να με προειδοποιεί για κίνδυνο από πτώση βράχων και από την παρουσία τους στο οδόστρωμα, για κίνδυνο από διέλευση οικόσιτων ζώων, για κίνδυνο λόγω εκτελούμενων εργασιών στην οδό κ.α.. «Πινακίδα» που να με προειδοποιεί για τον κίνδυνο από την απελευθέρωση του συνηθισμένου, πρώτη φορά βλέπω.
Ας δούμε όμως από τι κινδυνεύω! Αν εκλάβω την απελευθέρωση, όπως παρερμηνεύεται από πολλούς, ως το δικαίωμα μου να εκδηλώνω όπου, όποτε και όπως θέλω, εν προκειμένω, το συνηθισμένο, τότε μάλλον κινδυνεύω από το να κατακλυστώ από συνηθισμένες εκδηλώσεις. Η αναρχία είναι εχθρός της ελευθερίας, άλλωστε! Από την άλλη, αν εκλάβω την απελευθέρωση, όπως ορθά ερμηνεύεται, ως την πλήρη απεξάρτηση μου από κάτι, στη συγκεκριμένη περίπτωση από το συνηθισμένο, τότε μάλλον απειλούμαι από την απουσία συνηθισμένων εκδηλώσεων. Μεταφυσική οντότητα η ελευθερία. Ο σίγουρος κίνδυνος είναι ότι μια μεταφυσική οντότητα, ανάλογα με το πώς τη θεάται κανείς, καθορίζει όχι μόνο τις πράξεις του, αλλά εν τέλει και όλα τα παρατηρήσιμα φαινόμενα. Και η μεταφυσική και η οντολογία ξεκινάνε από την αμφισημία, την μονοσημία ή μονοσήμαντη και την αναλογία της αναλογικότητας του Αριστοτέλη. Άλλες μεταφυσικές οντότητες είναι η ελπίδα και η πρόοδος. Τις θυμάστε φαντάζομαι…
Και συνηθισμένο τι πάει να πει; Η μέση τιμή από οποιαδήποτε ακολουθία τυχαίων γεγονότων. Αν, για παράδειγμα, ρίξω ένα ζάρι 100 φορές και η μέση τιμή των αποτελεσμάτων των ρίψεων είναι το 3, τότε θα θεωρηθεί ότι το 3 είναι το πιο σύνηθες από όλα τα αποτελέσματα. Δηλαδή, θα με ρωτήσει κάποιος, κάθε φορά που ρίχνω το ζάρι το πιο σύνηθες θα είναι να φέρω το 3; Και ναι και όχι… γιατί σε άλλο δείγμα 100 ρίψεων μπορεί να αποκαλυφθεί νέα μέση τιμή κ.ο.κ.. Και πόσο απέχει το συνηθισμένο από το ασυνήθιστο; Αυτό, ίσως, απαντάται από την παλινδρόμηση της μέσης τιμής. Δηλαδή, σε οποιαδήποτε ακολουθία τυχαίων γεγονότων ένα ασυνήθιστο αποτέλεσμα είναι πιο πιθανό να ακολουθείται, αποκλειστικά και μόνο λόγω τύχης, από ένα πιο συνηθισμένο. Μπλέξαμε…
Άραγε, τι από τα δυο παραπάνω σκεφτόταν η συγκεκριμένη κυρία όταν αποφάσισε να αγοράσει και να κυκλοφορήσει δημόσια με μια τέτοια μπλούζα; Αφού κάτι πολύ συγκεκριμένο αναγράφεται πάνω σε αυτή, τι μήνυμα ήθελε να περάσει; Σημειωτέον, όταν αποφασίζω να αγοράσω κάτι το κάνω για να φέρω κάποιον κοντά μου, όχι να τον απομακρύνω. Το επόμενο, λοιπόν, ερώτημα είναι πως αποφασίζει νοήμον άνθρωπος να ντυθεί πινακίδα σήμανσης.
Το πιο πιθανό είναι ότι η κυρία αυτή δεν σκεφτόταν τίποτα από τα παραπάνω. Απλά είδε την κόκκινη μπλούζα με τα κίτρινα γράμματα και ενστικτωδώς προχώρησε στην απόφαση αρχικά να την αγοράσει και στη συνέχεια να κυκλοφορήσει φορώντας την. «Κάτι μέσα μου, μου έκανε κλικ», όπως θα μας έλεγε και η ίδια. Με την λογική σε ύπνωση και την αισθητική σε αργία, βλέπεις την πινακίδα σήμανσης, συγνώμη την μπλούζα, και ενστικτωδώς είτε απομακρύνεσαι από αυτή είτε πλησιάζεις, ανάλογα με το χρώμα και λοιπά χαρακτηριστικά. Η συγκεκριμένη κυρία ενστικτωδώς πλησίασε.
Σε αργία η αισθητική… Ο Βιτγκενστάιν αναφέρει, και προσωπικά συμφωνώ, ότι «στο έσχατο βάθος η αισθητική και η ηθική συμπίπτουν». Αλλά στην περίπτωση της συμπαθητικής κυρίας λειτουργεί μόνο το ένστικτο. Η αισθητική απουσιάζει, άρα και η ηθική. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω ότι αυτό το οποίο πράττει είναι ανήθικο, λέω ότι η απόφαση της δεν στηρίζεται στην ηθική. Αν σκεφτόταν λογικά και αξιολογούσε αισθητικά μάλλον δεν θα την αγόραζε. Ή αν αποφάσιζε έστω να την αγοράσει τουλάχιστον θα γνώριζε τις συνέπειες. Θύμα του ενστίκτου της, λέω από μέσα μου. Αν, όμως, ενστικτωδώς παρασυρθούν και άλλοι βλέποντας την και πάνε να τις αγοράσουν κινδυνεύουμε να κατακλυστούμε με τέτοιες γυναικείες μπλούζες. Θα γίνουν μόδα ξαφνικά. Φρίκη! Θύμα του ενστίκτου της η πρώτη και θύματα της μόδας οι όποιοι ακόλουθοι… Καμία λογική, καμία αισθητική και καμία ηθική πάνω σε αυτό.
Καλά τώρα… και κάνουμε έτσι για μια μπλούζα; Ή μήπως κάθε φορά που πρέπει να φορέσω κάτι θα πρέπει να αναπτύσσω ολόκληρους συλλογισμούς; Έτσι όπως μας τα λες δεν πρόκειται να καταφέρω να ντυθώ ποτέ! Το πρόβλημα φυσικά και δεν είναι η γυναικεία μπλούζα! Το πρόβλημα προκύπτει όταν η γυναικεία μπλούζα γίνεται ψήφος. Σκεφτείτε αρχικά κάποιον, έτσι επειδή του το λέει το ένστικτο του να αποφασίσει να κατέβει υποψήφιος στις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ και ενστικτωδώς να παρασυρθούν και άλλοι, είτε να γίνουν και αυτοί συνυποψήφιοι του, είτε να πάνε να τον ψηφίσουν. Έτσι ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα αρχικά και στη συνέχεια ως καθεστώς. Από ένστικτο! Από καμία λογική, καμία αισθητική και καμία ηθική. Έτσι, ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Από ένστικτό! Από καμία λογική, καμία αισθητική και καμία ηθική. Θύματα του ενστίκτου τους όλοι!
Μόνο έτσι μπορεί να αιτιολογηθεί γιατί με το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ καταλήξαμε να θρηνούμε συνέχεια θύματα και σήμερα να ανεχόμαστε την ενστικτώδη αντίδραση των καθεστωτικών – δες Φλαμπουράρη, Σπίρτζη, Τζανακόπουλο, Σβίγκου κ.α. – γιατί τους μαύρισε ο Έλληνας πολίτης. Όταν, καθένας από εμάς δεν χρησιμοποιεί την λογική, αισθητική και ηθική του κάθε φορά που καλείται να αποφασίσει για το μέλλον του και λειτουργεί από καθαρό ένστικτο, επειδή είδε και άκουσε να λέγεται ή να γράφεται, πάντα με έντονα γράμματα, μια μεταφυσική οντότητα κάπου, τότε τα θύματα είναι καταδικασμένα να δημιουργήσουν θύματα.
Μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ο Έλληνας, στην πλειοψηφία του, δείχνει ότι έχει πάρει το μάθημα του. Ελπίζω να συνεχίσει στο δρόμο αυτό και με κριτήριο του τη λογική, αισθητική και ηθική να τελειώσει μια και καλή με τα καταστροφικά αποτελέσματα που προκάλεσε το ένστικτο του. Μην ξεχνάμε!!! Τα θύματα είναι καταδικασμένα να δημιουργήσουν θύματα!!!
