Οι ληστές στις πόλεις θα κάνουν “Πάσχα” και ο Τόσκας θα λέει παροιμίες

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός, Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

ΟΧΙ δεν έχει ξαναγίνει ποτέ!

Επί Σαμαρά, είναι γνωστό, περπατούσες βράδυ στα Εξάρχεια άνετα. Τόσο που ν’ αναρωτιέσαι. Είναι δυνατόν να έχει καθαρίσει ο τόπος αυτός; Γιατί πριν απ’ τόν Σαμαρά γινόταν ό,τι γίνεται τώρα, όμως σε πολύ μικρότερη έκταση και ένταση. Στον σοφό λαό δεν άρεσε η καθαρότητα και εξυγίανση των χώρων. Προτίμησε τους διορισμούς, τους φόρους, τα ψέματα την ανηθικότητα.

Όταν ήταν υπουργός Δημ. Τάξεως ο Κικίλιας , έπαιρνες ένα τηλέφωνο στην Αστυνομία και ερχόταν αμέσως. Ακόμα και τη μέρα του Πολυτεχνείου που όλη η Αστυνομία ήταν στο δρόμο.

Η Αστυνομία ήταν παρούσα , ακόμα μαζί και με τις εταιρείες σεκιούριτι. Αν συγκρίνουμε όμοιες περιπτώσεις, βλέπουμε τεράστιες διαφορές ολιγωρίας της Αστυνομίας, φυσικά λόγω εντολών του υπουργού.

Ένα παράδειγμα. Επί Κικίλια, σε χώρο με πολλά είδη, είχαν πάει νύχτα να ληστέψουν 8 Ρωσοπόντιοι με κουκούλες. Οι Αστυνομικοί με την εταιρεία σεκιούριτι έσπευσαν αμέσως, ώστε οι ληστές αναγκάστηκαν να φύγουν.

Πριν από δυο μήνες ,συνέβη το ίδιο γεγονός σε άλλο αντίστοιχο χώρο και η Αστυνομία δεν πήγε, οπότε πήραν ο,τι μπορούσαν. Ευτυχώς δεν σκότωσαν.

Ο κόσμος αισθάνεται μεγάλη ανασφάλεια με τον Τόσκα και τον Τσίπρα. Οι ίδιοι και τα παιδιά τους είναι ταμπουρωμένοι , όταν εμείς πληρώνουμε όλη την Αστυνομία να τους προσέχει.

Ζούμε σε μια τυραννία με αλαζόνες ,ψεύτες, εγωκεντρικούς που σε κάθε ανθρώπινη δυστυχία φέρονται με αναλγησία και ειρωνεία. Όχι μόνο δεν έχουν καθόλου ενσυναίσθηση, αλλά μεταφέρουν και το γνωστό μίσος μέσα τους για τον συνάνθρωπο, αυτό που τους έφερε στην εξουσία. Αυτή η εξάρτηση απτό μίσος τους , φέρνει αυτό το μπλοκάρισμα στην κοινωνία.

Δείχνει φοβισμένα και εγωκεντρικά άτομα που τα ημισφαίρια του εγκεφάλου τους δεν συνεργάζονται παρά μόνο για το δικό τους συμφέρον. Όχι δεν είχε ξαναγίνει ποτέ. Να μείνει η Θεσσαλονίκη τόσες μέρες χωρίς νερό. Να έχουμε με τους Τούρκους αυτά τα γεγονότα. Να είναι φυλακισμένα παιδιά μας και να μη ξέρουν ούτε τη στοιχειώδη διπλωματία που μαθαίνουν οι άνθρωποι απτούς πρώτους δάσκαλους τους. Να μας σκοτώνουν οι ληστές στα σπίτια μας . Να πληρώνουμε με δυσβάστακτους φόρους τα τσιράκια που διορίζουν. Είπαμε όλα αυτά τους συμφέρουν. Κερδίζουν ψήφους διορισμένων, φοβισμένων, απειλουμένων ατόμων και ληστών.

Εμείς δεν θα τους αποβάλλουμε απτήν κοινωνία μας ; Για να γυρίσουμε βέβαια στο ’14 οικονομικά, πρέπει να κάνουμε αγώνα δρόμου, όμως πρέπει ν αγωνιστούμε, αφού πρώτα τους τοποθετήσουμε σε μια μικρή ασήμαντη γωνίτσα που είναι η θέση των αμελητέων αυτών καταστροφέων. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα!